شهید است که مصداق شیدایی است.(شین )او شوق وصال را می‌نماید و (حاء)او حریم وصل را نمایان است و (یاء) او یار را تجلی می‌کند (دال ) او هم دلالت بر حق بودنش است.
شهید محسن زیارتی در سال ۱۳۴۴ در یکی از مناطق جنوب شهر تهران در یک خانواده مذهبی متولد شد. تعصب دینی و و مذهبی خانواده بستر مناسبی برای رشد و تربیت او بود و این امر موجب گشت تا محسن از تربیت اسلامی برخوردار گردد. در دوران کودکی از همان ۶ یا ۷ سالگی نماز خواندن را شروع کرد و با قرآن مأنوس شد. در محیط خانه فرزندی دوست داشتنی بود و در دوران نوجوانی الگوی مناسبی برای هم سن و سالان خود بود. از ۱۱ سالگی روزه گرفتن را شروع کرد و در فعالیت‌های مذهبی و دینی شرکت داشت. در تحصیل خود بسیار تلاش میکرد و در زمره دانش آموزان ممتاز بود. نوجوانی بسیار فهمیده بوده و به پدر و مادر خیلی احترام می‌گذاشت. در دوران انقلاب با وجود سن کمی که داشت در فعالیت‌های انقلابی شرکت میکرد، اعلامیه پخش میکرد، نوار تکثیر و توزیع میکرد و عاشق امام بود.بارها از دست گروهک‌های منافقین محله کتک می‌خورد ولی اعتقاد راسخی که محسن داشت او را به ادامه مبارزه وامی‌داشت. پدر بزرگوارش در تربیت محسن نقش بسزایی داشت و برای محسن الگو بود و محسن هر کاری را که انجام میداد با پدر مشورت میکرد و با راهنمایی‌های او انجام میداد. پس از شروع جنگ تحمیلی مدتی در پایگاه و فعالیت های بسیج عضویت داشت تا اینکه در سال ۱۳۶۰ به جبهه اعزام شد. در جبهه نیز ارزش‌های والای اخلاقی او زبانزد همه بوده و با وجود سن کم و مدت کوتاهی که در جبهه بود یک الگو برای دیگران به شمار می‌رفت. شهید بزرگوار در فروردین سال ۱۳۶۱ در عمليات فتح المبین در منطقه عملیاتی شوش غرب رودکرخه مورد اصابت گلوله خمپاره قرار گرفت و شهد شهادت نوشید. از خصوصیاتی که از این شهید بزرگوار یاد شده این است که ایشان نسبت به دروغ خیلی حساس بودند و از آن دوری میکردند و بسیار تأکید میکردند که از این عمل زشت پرهیز شود. دروغ گفتن یکی از آفت‌های خطرناک زبان است و کلیدگناهان و سرچشمه تمام بدهی‌ها و زشتی‌ها است.مؤمن با فضیلت هیچگاه زبانش را به این خوی بد و زشت عادت نمی دهد چراکه دروغ از انسان شخصیتی کاذب و وارونه ساخته و اعتبار او را از بین می‌برد و اعتماد عمومی را سست می‌کند. ولی چون دروغ کار آسانی است و مایه زیادی نمی خواهد، متأسفانه بعضی از مردم به گمان آنکه زودتر به مقصد برسند به آن متوسل میشوند و چه بسا که در روز دهها دروغ می‌گویند و نقطه اوج فاجعه آنجاست که این گونه افراد نسبت به بازتاب منفی و عواقب شوم آن در زندگی فردی و اجتماعی نمی اندیشند و دروغ را به حساب زیرکی و زرنگی می‌گذارند و افراد راستگو را افرادی بی عرضه و بی سیاست می‌پندارند. ولی آن‌ها از این نکته مهم غافلند که دروغ پردازی برخلاف فطرت پاک و شخصیت والای انسان است و نمی دانند که دروغ دشمنی و ستیزه جویی با خداوند متعال و برخلاف فلسفه آفرینش پروردگار است زیرا او جهان را بر اساس صدق و راستی و حقیقت و درستی بنا نهاده است. چنان که در قرآن کریم آمده است: امروز (روز قیامت) روزی است که راستگویان از صداقت و درستی خود سود می‌برند.