وفاق با سلایق مختلف، اما معتقد به ولایت فقیه و لزوم پاسداری و حراست از جمهوری اسلامی نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه لازم و ضروری است، اما وفاق با افراد حامی فتنه 88 و 1401 یا افرادی که نامه جام زهر به رهبری را نوشتند و معتقد به لزوم کنارگیری رهبری از سمت خود بودند، وفاق ملی است یا خیانت و سازش؟!
دوقطبی کاذب | با وجود مخالفت بعضی نمایندگان نسبت به شماری از وزرای پیشنهادی - با توجه به سابقه تحصن در مجلس ششم، امضای نامه جام زهر به رهبری، مشارکت فعالانه در تحمیل برجام، حمایت از فتنه تقلب و ززآ و...- کل کابینه با موافقت قاطع نمایندگان روبرو شد، اما برخی تحلیلگران، نوع دفاع جناب آقای پزشکیان از وزرای پیشنهادی که تداعی‌کننده حمایت کامل رهبری از تمام وزرای پیشنهادی بود را عامل اصلی چنین پیش‌آمدی می‌دانند.
این رأی بالا در حالی به دولت چهاردهم داده شد که رهبری معظم پیش از آن، معیارهای غیر قابل اغماضی را گوشزد کرده و فرموده بودند که افراد «از بن دندان معتقد به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی» باید انتخاب شوند.[1]
همچنین ایشان پس از رأی اعتماد مجلس در دیدار با هیئت دولت جدید به صورت شفاف و روشن فرمودند که بعضی از وزرای پیشنهادی را تأیید کردند، برخی را تأکید و برخی را نمی‌شناخته و نظری نداشتند.[2] سخنانی که موجب نقد دلسوزان به جناب آقای پزشکیان شد که چرا با هزینه کردن از رهبری به دروغ وانمود کردید که رهبری با تمام وزرای پیشنهادی موافق‌اند، اما با این وجود، نمایندگان مخالف چندان به ادامه چالش رضایت نداده و برای همراهی با دولت، از نقدهای خود چشم‌پوشی و آن را تبدیل به کارزاری علیه دولت نوپا نکردند.
اما در روزهای گذشته متأسفانه اظهارات برخی طیف‌های سیاسی- مذهبی، بستری فراهم کرد که بار دیگر ماجرای تأیید صلاحیت وزرا در تیررس اظهارنظرها قرار گیرد؛ از جمله یکی از سخنرانان شاخص کشور در سخنان خود با متهم کردن جریان انقلابی به پایگاه دوقطبی سازی و نامیدن آن‌ها به نام مخالفان وفاق ملی، خواستار تعطیلی روزنامه‌هایی شد که وفاق ملی را برهم می‌زنند از کیهان گرفته تا اطلاعات و جمهوری اسلامی!
در این‌باره گفتنی است: از میان روزنامه‌های اشاره‌شده، قطعاً روزنامه‌های اطلاعات و جمهوری اسلامی نسبت به رأی کامل به کابینه پیشنهادی و چند وزیر معلوم‌الحال نقدی نداشتند، بلکه استقبال هم نمودند و تنها کیهان بود که نقدی حداقلی و گذرا داشت و قطعاً هدف سخنران محترم از میان این جریده‌ها، تنها کیهان بوده است؛ روزنامه‌ای که می‌توان گفت در عین حمایت از دولت پزشکیان، دلسوزانه خواستار مراقبت دولت از نفوذ جریان غرب‌زده در بدنه خود است.
در ادامه چند نکته خاطرنشان می‌شود:
۱. باید میزان جزا و عقاب که ظاهراً از نظر این سخنران محترم بالا است، با مقدار جرم صورت گرفته متناسب باشد، اکنون باید پرسید چه جرمی اتفاق افتاده است که باید عده‌ای محکوم به سکوت و تخته‌شدن در روزنامه‌هایشان شوند؟
کل دغدغه آن‌ها، نگرانی از هزینه کردن رهبری و خطر نفوذ جریان نفاق، فتنه و غرب‌گرا در دولت بود؛ جریانی که در حافظه تاریخی ملت، دستشان به خون جوانان انقلابی کشور آلوده است و نام آن‌ها تداعی‌کننده مظلومیت شهید آرمان‌ها، و عجمیان‌ها است، آن‌ها می‌پرسند که:
اولاً: چرا آقای پزشکیان شخصی که نامه جام زهر به رهبری را امضا کرده، یا از فتنه شبه جنبش دروغین زن، زندگی، آزادی حمایت کرده و یا از بانیان خسارات برجام بود را به مجلس معرفی کرده است، مگر فتنه خط قرمز نظام و رهبری نبود؟
ثانیاً: چرا به دروغ وانمود شد که نظر رهبری، موافقت با کل این کابینه است و کسی در نقد آن پی گیری نکرد، استعلامی صورت نگرفت و این دروغ، مبنای رأی مسئولیت‌آور برخی نمایندگان قرار گرفت؟
آیا جواب این پرسش باید کوباندن جریان انقلابی و برخورد پادگانی باشد، آن‌هم از سوی یک خطیب دینی؟
۲. آیا این نوع واکنش احساسی سخنران محترم، دوقطبی ایجاد نمی‌کند و نقض گفته خویش نیست؟
۳. چرا سخنان رهبری از سوی سخنرانی که داعیه انقلابی بودن دارد مورد کتمان قرار گرفته و از آن عبور می‌شود، مگر ایشان نفرمودند:
«البتّه هرچه زودتر کابینه‌ی پیشنهادی تصویب بشود و دولت مشغول کار بشود برای کشور بهتر است؛ منتها در این زمینه، هم شما، هم رئیس‌جمهور منتخب محترم، مسئولیت‌های سنگینی دارید. چه کسی می‌خواهد میدان‌دار میدان اقتصاد، میدان فرهنگ، میدان فعّالیّت‌های سازندگی، میدان تولید باشد؟ آن کسی را باید میدان‌دار کرد که «امین» باشد، «صادق» باشد، «متدیّن» باشد، «از بُن دندان معتقد به جمهوری اسلامی و به نظام اسلامی» باشد. «ایمان» یک شاخص مهم است. «امید به آینده»، نگاه مثبت به افق، یکی از شاخص‌های مهم است. به آن‌هایی که افق به نظرشان تاریک است و [معتقدند] کاری نمی‌شود کرد، نمی‌شود مسئولیت‌های اساسی و کلیدی داد.«تشرّع»، «اشتهار به پاک‌دستی و صداقت» و «نداشتن سابقه‌ی سوء» از معیارهای مهم است. این معیارها باید رعایت بشود؛ هم رئیس‌جمهور محترم این‌ها را رعایت کنند، هم مجلس رعایت کند؛ یعنی شما یک مسئولیت مشترک دارید در انتخاب مسئولین کشور».[۳]
۴. وفاق با سلایق مختلفِ، اما معتقد به ولایت‌فقیه و لزوم پاسداری و حراست از جمهوری اسلامی نه‌تنها اشکالی ندارد، بلکه به شدت لازم است، اما چگونه انتظار دارند پیروان خط رهبری و دغدغه‌مندان انقلابی با کسانی وفاق کنند که خود رهبری فرمود با آن‌ها آشتی نمی‌کنیم؟
در پایان باید گفت: به هرحال، مجلس به تمام کابینه رأی داد و نماینده‌های مخالف هم با وجود نقد، برای کابینه آرزوی موفقیت کردند و از وزرا خواستند در چهارچوب نظام و ولایت‌فقیه و برای خدا و مردم کار کنند و تمام؛ اما شما چرا گریبان جریان انقلابی را گرفته و رها نمی‌کنید و هر از گاهی به مجادله دامن می‌زنید؟
لااقل به سخنان خود در لزوم اجتناب از دوقطبی سازی پایبند باشید!
پی‌نوشت:
[1]. دیدار با مجلس دوازدهم، https://khl.ink/f/57106
[2]. دیدار با هیئت دولت چهاردهم، https://khl.ink/f/57426.
[3]. دیدار با مجلس دوازدهم، https://khl.ink/f/57106.