رهروان ولایت قرآن کتابی است که پیامبر اسلام به عنوان معجزه برای حقانیت نبوت خود آورد و هیچ کس را یارای مقابله با این معجزه الهی نبود تا آنجا که قرآن دشمنانش را به آوردن مثل خود حتی یک آیه فرا میخواند.
و دانشمندان و متفکران و اسلام شناسان به جایگاه والای این کتاب آسمانی که تکوین و تشریع را در بر دارد؛ اعتراف کرده و اینگونه گفتند:
فريدريش ديتريشى اسلام شناس :
همين علوم و معارف مسلمين بود كه اروپا را در قرن دهم ميلادى جلو برد، و سرچشمه آنها قرآن كريم بود و اروپا از اين حيث به اسلام مديون است [1]
آلبرت انيشتاين بزرگترين متفكر و فيزيكدان :
قرآن كتاب جبر يا هندسه يا حساب نيست، بلكه مجموعهاى از قوانين است كه بشر را به راه راست، راهى كه بزرگترين فلاسفه دنيا از تعريف و تعيين آن عاجزند هدايت مي كند . [2]
و در مورد آورنده این کتاب آسمانی جلوداران فرهنگ و علم غرب و شرق نیز این چنین اظهار کردند:
تولستوي نويسنده وفيلسوف اخلاق گراي معروف روسيه كه سر مشق افرادي همچون گاندي بوده چنين ميگويد : شخص شخيص پيامبراسلام سزاوار همه گونه احترام واكرام ميباشد . شريعت پيغمبر اسلام بعلت توافق آن با عقل و حكمت در آينده عالمگير خواهد شد[3]
كارل ماركس میگوید: محمد مردي بود كه .... از ميان مردمي بت پرست با اراده آهنين برخواست و آنان را به يگانه پرستي دعوت كرد و در دلهاي ايشان جاوداني روح و روان را بكاشت بنابر اين او را نه تنها بايد در رديف مردان بزرگ و برجسته تاريخ شمرد بلكه سزاوار است كه به پيامبري او اعتراف كنيم و از دل وجان بگوييم كه او پيامبر خدا بوده است[4]
اما این کتاب الهی که عقول و دلهای عالمیان را دگرگون کرده خود علمدار شناساندن جایگاه پیامبر رسل الهی می شود و اینگونه میگوید:
«ربنا وَ اْبْعَثْ فیهِمْ رَسولاً مِنْهُمْ یَتْلواْ عَلَیهِم ایاتِکَ وَ یُعلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکّیهِم [بقره/ ۱۲۹] پروردگارا! در میان آنها پیامبری از خودشان برانگیز ، تا آیات تو را بر آنان بخواند ، و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد ، و پاکیزه کند زیرا تو توانا و حکیمی ( و بر این کار ، قادری) »
«وَ انَّکَ لَعلَی خُلِقٍ عَظیمٍ [قلم/4]و تو (اي پيامبر) برقله اخلاق و كرامت قرار داري.»
«لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا[احزاب/21] برای شما اگر به خدا و روز قيامت اميد می داريد و خدا را فراوان ياد می کنيد ، شخص رسول الله مقتدای پسنديده ای است»
«لَقَدْ مَنَّ الّلهُ عَلَی الْمُؤمِنینَ اِذْ بَعَثَ فیهِمْ رَسولاً مِنْ اَنْفُسِهِمْ یَتْلوُا عَلَیْهِمْ ایاتِهِ وَ یُزَکیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَة.[آل عمران/164] خدا بر مؤمنان انعام فرمود ، آنگاه که از خودشان به ميان خودشان ، پيامبری مبعوث کرد تا آياتش را بر آنها بخواند و پاکشان سازد و کتاب و حکمتشان بياموزد ، هر چند از آن پيش در گمراهی آشکاری بودند»
«لا تَجْعَلوُا دُعاءَ الْرَّسولِ بَیْنَکُمْ کَدُعاءِ بَعْضُکُمْ بَعْضاً [نور/63] دعوت پیامبر را در میان خود مانند دعوت بعضى از شما نسبت به بعضى دیگر تلقى نکنید»
و خداوند دهها بار از نام رسول خدا در کنار نام خود یاد می‌کند و همگامی با پیامبر را همگامی با خداوند و مخالفت با او را مخالفت با خداوند دانسته است. «و من یطع الرسول فقد اطاع الله»[نساء/80] تا بدانجا که اطاعت و پیروی از پیامبر را نشانه و شرط حبّ الهی معرفی کرده است: «قل ان کنتم تحبّون الله فاتبعونی یحببکم الله»[آل عمران/31]
تا آنجا پیش می رود که در مورد پیامبری که پیامبران پیشین وعده و شوق دیدار این نبی را سر دادند اینگونه می آورد : «لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ [توبه/128]
به یقین، رسولى از خود شما بسویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!»
در کل اگر بخواهیم به این آیه نگاه کنیم، معناى آیه این است: هان اى مردم! پیامبرى بر شما آمد که از اوصافش این است؛ از جنس خود شما است؛ از خسارت دیدن شما و از نابود شدنتان ناراحت مى شود؛ در خیرخواهى و نجات شما چه مؤمن و چه غیر مؤمن حریص است؛ و این که او نسبت به مؤمنان به ویژه، رئوف و مهربان است.[5]
پیامبری که حتی به سعادت و خیر خواهی دشمنانش حریص است و او که شدت مهرورزیش نسبت به عموم مردم و حلم و بردباری ایشان ، کار را تا آنجا رساند که منافقان از ایشان به عنوان «أذُن» یاد می‌کردند و خداوند در مواردی خود دخالت کرده و مردم را نسبت به رعایت حقوق و ادب در برابر ایشان هشدار داده است. حال چگونه می توان به ساحت مقدس و والای این نبی اکرم الهی جسارت کرده و به جای تعظیم این گوهر الهی دست به اهانت او بردارند! آن کسانی که جز خود و هوس های خود به هیچ کس و هیچ چیز و حتی به مهربان ترین افراد بشر اهمیت نداده و دست به این کار زدند چگونه میشود انتظار داشت که با دیگران به مهربانی و درستی رفتار کنند...!
پی نوشت:
1-اسلام از ديدگاه دانشمندان غرب، ص 4
2-راه تكامل، ج 6، ص 53
3-اسلام وعرب دكتر گستاولوبون صفحه 154و159
4-محمد عند علما الغرب، صفحه 101
5-طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 411