رهروان ولایت ـدر سیره اجتماعی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)بسیار دیده ایم که حضرتش با کسانی که بدترین جنایات را انجام داده اند، به نیکی و مهر و محبت رفتار کرده وآنان را بخشیده است، شاید به راه راست هدایت گردند.
در سال نهم هجری، ارتش نیرومند اسلام به فرماندهی پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله) رهسپار سرزمین «تبوک »گردید،تا با تجاوز و توطئه های لشکر روم مقابله نماید. اما سپاهیان روم که از قدرت شگرف مسلمانان آگاه بودند،بی هیچ درگیری، میدان رزم را ترک کردند. پیامبر نیز پس از ده روز توقف در آن جا، به مدینه بازگشت.
در راه بازگشت،دوازده نفراز منافقان تصمیم گرفتند که شتر پیامبر را ازفراز گردنه ای در میان راه مدینه وشام، رم دهند وحضرتش را به دره ای عمیق بیندازند و به قتل یرسانند.
وقتی سپاه اسلام به نخستین نقطه گردنه رسید،پیامبر فرمود: «هر کس دوست دارد، راه خود را از وسط بیابان قرار دهد، زیرا بیابان وسیع است.» اما خود پیامبر از گردنه بالا رفت.«حذیفه» نیز،شتر حضرت را می راند و«عماریاسر»،مهار آن را می کشید.
در میانه راه، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به پشت سر خود نگاه کرد و در آن شب مهتابی،سوارانی را دیدکه اورا تعقیب می کنند وبرای آن که شناخته نشوند،چهره خود را پوشانده و آهسته سخن می گویند. پیامبر خشمگین شد،فریادی بر آنان زد و به حذیفه دستور داد با عصای خود شتران آنها را برگرداند.
نهیب رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) وحشت زیادی در دل منافقان افکندو فهمیدند که حضرت از نقشه آنان آگاه شده است. ازاین رو، به سرعت از راهی که آمده بودند،برگشتند وبه سپاهیان اسلام پیوستند.
حذیفه می گوید: من توطئه گران را از نشانه های شترانشان شناختم وبه پیامبرگفتم من آنان را به شما معرفی می کنم تا آنها رابه سزای اعمالشان برسانی.اما رسول خدا با لحنی محبت آمیزبه من دستور دادکه ازافشای رازدشمنانش ـ که در لباس دوست قصد جانش را داشتندـ خودداری کنم. شاید به خودآیند و راه توبه در پیش گیرند.
ونیز افزود:اگر من امروزایشان را کیفر دهم،بیگانگان می گویندمحمدپس از رسیدن به اوج قدرت،شمشیر بر گردن یاران خویش نهاد.
.................................................
پی نوشت:
فروغ ابدیت،ج2 ص404