رضا یه شاگرد زرنگه که تمام نمراتش بالای نوزده و نیم بوده اون اصلا به کمتر از 19 ، نمره نمی گفت بلکه اون رو بدبختی میدونست دنیا رو سرش خراب میشد اگه کمتر از نوزده و نیم میشد عوضش سیاوش خدا خدا میکرد تا یه 12 یا 13 بگیره تا بتونه پاس کنه اون اگه سیزده و نیم میگرفت دیگه شاهکار کرده بود .
به نظرت این دو نفر با هم فرقی ندارن ؟ شاید هر دوشون برا نمره دارن درس می خونن اما این کجا و آن کجا ؟ حالا فرض کن فردی که در روز 10 میلیون کاسب بود یه روز بخاطر یه مهمونی 5 میلیون کاسب بشه.چقدر ناراحت میشه ؟
در مورد استغفار انبیاء (که سلام خدا بر ایشان باد) مثالای بالایی درسته، وقتی پیغمبری بخاطر یه اشتباه کوچیک که اصلا گناه هم نبوده بلکه نهایتا مکروه بوده ، چنان استغفار میکنه که شنونده خیال میکنه (نعوذ بالله) تمام گناهای ممکن رو ایشون انجام داده ما باید چیکار کنیم ؟؟
اما باید بدونیم که استغفار انبیاء مثل ناراحتی و پیشمونی اون شاگرد زرنگه که کمتر از نوزده و نیم گرفته و ناراحته.(البته بلا تشبیه) گاها هم رسیدگی به امور مردم، انبیاء(صلی الله علیهم اجمعین) رو آنی از خدا غافل میکرد و همین باعث میشد تا ایشون با ناله و انابه از خدا استغفار کنن. مثل (بازم بلا تشبیه) مثال کاسبی که بالا گفتم.
امام سجاد (علیه السلام) در مناجات ذاکرین می فرماید : استغفرک من کل لذة بغیر ذکرک و من کل راحة بغیر انسک و من کل سرور بغیر قربک و من کل شغل بغیر طاعتک؛ «از هر لذت و خوشى که غیر از یاد تو باشد آمرزش مى طلبم و از هر آسایشى به جز انس با تو و هر نشاطى جز مقام قرب تو و هر کارى غیر از طاعت تو عفو و آمرزش درخواست مى کنم» صحیفه سجادیه، ص 419.
بعضی وقتا هم این استغفارهای جانسوز مثل انتقاد مربی از تیمشه که همیشه میخواد از عملکردش رضایت صد در صد رو نشون نده تا این امر باعث تلاش روز افزون برای موفقیتهای بیشتر بشه .
گاها هم استغفار انبیاء برا آموزش استغفار به پیروانشون بوده.