انسان برای زندگی فردی و اجتماعی خود به قانون احتیاج دارد تا به وسیله آن به تکامل و خوشبختی برسد.
عقل انسان هرچند در پیمودن مسیر تکامل، نقش مهمی دارد اما به تنهایی دانش وضع قوانین فراگیر و همه‌سویه را ندارد؛ زیرا نمی‌تواند ويژگیهای همه مناطق جغرافيايی را در جميع ادوار تاريخ، بر همه جوامع انسانی در نظر گيرد و برای آن قانونی شايسته وضع كند. نشانه اين عجز، اختلاف قوانين و تغيير و تبديل و ترميم و تعويض مستمر آن در نسلهاست.
بنابراین، عقل میپذيرد كه بايد از ماورای طبيعت، قانون جامع و كامل نازل شود تا دستآوردهای خِرَد را سمت و سو بخشد و اشتباهات آن را برطرف كند و قانون جامع و كامل الهی را اجرا، و اختلافها و خلافها را به اتّحاد و وفاق مبدّل كند و نيازهای فكری و عقلانی بشر را سامان دهد و استعدادها را شكوفا كند و سود و زيانهای انسان را به وی بشناساند.[1]
_____________________________________
[1]. آیت الله جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ص22.
| پیوست | اندازه |
|---|---|
 ضرورت عقلی وحی | 5.65 مگابایت |
, 
