تجربه دینی

 شلایرماخر، متکلم مسیحی و بنیان‌گذار الهیات لیبرال، زمانیکه آموزه‌های کتاب مقدس مسیحیان را در تضاد با عقل یافت، به تجربه دینی قائل شد و آن‌را تنها راه اثبات عقائد دینی معرفی کرد.
برخی از مسلمانان نیز، وحی را تجربه باطنی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نامند. یعنی وحی الهی به صورت تفسیر نشده به مردم عرضه شد و در عصری مردم عهده‌دار تفسیر و تعبیر آن هستند. بنابراین، وحی از فرهنگ انسانی که دارای چهار محدودیت است، متأثر خواهد بود.
این گروه با ارائه این نظریه می‌خواستند، ثبات دین و تحول زندگی بشر را توجیه کنند.
در حالیکه از این نکته غفلت کرده‌اند که فرستنده وحی به مصالح جوامع گوناگون بشری آگاه بوده و نیازهای ثابت و متغیر را با الفاظی وحیانی برآورده کرده و به پیروان خود اجازه داده که با اجتهادی روشمند، قوانین کلی را بر رویدادهای جزئی منطبق کنند.
همه تجربه‌های دینی در یک مرتبه نیستند که نیازمند تعبیر شخصی باشند. برخی از انسان‌ها، معصومانه، حقائق وحیانی را کاملا شفاف و بدون نیاز به تعبیر درمی‌یابند. [1]

_________________________________________

[1]. دکتر حسن یوسفیان، کلام جدید، انتشارات سمت، چ3، 1390ش، قم، ص251.