اجتماع اربعین، خاری در چشم وهابیت و دشمنان تشیع

در طول تاریخ، از زمانی که جابربن عبدالله انصاری، صحابی جلیل القدر پیامبر گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله)، سنت حسنه‌ی زیارت اربعین را بنا نهاد دوست‌داران اهل بیت(علیهم‌السلام) هر ساله در روز اربعین شهادت امام حسین(علیه‌السلام) به زیارت آن حضرت می‌شتافتند.
راهپیمایی در روز اربعین از زمان ائمه اطهار(علیهم‌‌السلام) در بین شیعیان رایج بوده و شیعیان حتی در زمان بنی امیه و بنی عباس به این حرکت پایبند بوده‌اند. این حرکت گویا سیره مستمر شیعه در طول تاریخ بوده است.[1]

کتاب ادب الطف که در سال ۱۳۸۸ه‍.ق [یعنی سال ۱۹۶۷م، یک سال قبل از روی کار آمدن حزب بعث در عراق] منتشر شده در گزارش خود از اربعین حسینی در کربلا، اجتماع در این مراسم را به اجتماع مسلمانان در مکه مکرمه تشبیه و به حضور هیئت‌های عزاداری اشاره کرده که برخی به ترکی و عربی و فارسی و اردو، مرثیه می‌‌خوانده‌اند. نویسنده این کتاب، جمیعت عزادار را در آن سال‌ها بیش از یک میلیون نفر تخمین زده است.[2]

هرچند این سنت حسنه در مسیر حوادث زمان، گاه کمرنگ و کم فروغ ‌شد اما هرگز بی‌فروغ نشد.
در زمان معاصر، وقتی نظام بعث، در زمان احمد حسن البکر بر عراق حاکم شد رژیم سیاسی این کشور از همان ابتدا سیاست سرکوب شیعیان را در دستور کار قرار داد. از جمله اقدامات خون‌بار بعثی‌ها منع خشونت‌آمیز مراسم مذهبی عزاداری شیعیان بود.

این رژیم، تمام تلاش خود را کرد تا با ایجاد موانع متعدد از پرفروغ شدن حرم‌های شریف اهل بیت(علیهم‌السلام) توسط شیعیان، جلوگیری کند و در این راه، با بستن مرز خود با ایران و نیز اخراج ایرانیان از عراق، مانع ورود زائرین ایرانی شد و در داخل عراق نیز با فشار بر شیعیان، از زیارت آنان جلوگیری می‌کرد. در زمان حکومت بعثیان بر عراق، از سنت حسنه‌ی پیاده‌روی برای زیارت اربعین جلوگیری به عمل می‌آمد. از این‌رو وقفه‌ای در اجرای مراسم عزاداری با شکوه و پیاده‌روی‌های دسته جمعی ایجاد شد، هرچند که برخی اخبار حکایت از پیاده‌روی مخفی مردم در زمان صدام داشته است که گاهی منجر به شهادت این افراد توسط نیروی‌های بعث شده بود.[3] در سال ۱۳۹۷هجری [مصادف با 1355شمسی]  زائرانی که از نجف عازم کربلا بودند، در مسیر کربلا از آسمان و زمین به گلوله بسته شدند. این حادثه به صورت پیاپی در سال‌های ۱۳۹۰، ۱۳۹۵، ۱۳۹۶هجری قمری تکرار شد.[4]

اما از زمانی که در سال 1381 شمسی مصادف با 1424 قمری، رژیم سفاک بعثی در عراق سقوط کرد، این مراسم بار دیگر احیاء شد و مردم عراق بار دیگر عشق و علاقه وصف‌ناپذیر خود به امام حسین(علیه‌السلام) را طی این سال‌ها به جهانیان ثابت کرده‌اند و هر سال، در کنار دیگر محبان و شیعیان اهل‌بیت از کشورهای ایران، لبنان، پاکستان، هند، لبنان، قطر، امارات، کویت، بحرین و ... مراسم اربعین حسینی را با شکوه‌تر از سال قبل اجرا می‌کنند.

هر سال که اجتماع مراسم اربعین، پرشکوه‌تر می‌شود، ترس و واهمه در دل دشمنان تشیع نیز بیشتر می‌شود. شعار اربعین به خارج از مرزهای جهان تشیع رسیده است تا جایی که شاهدیم اهل تسنن و از دیگر ادیان اعم از مسیحیان و صابئی‌ها[5] برای زیارت اربعین خود را به کربلا می‌رسانند. وهابی‌ها از این بیم دارند که معارف تشیع به گوش جهانیان برسد و تدبیرهای آنان در حق نشان دادن تئوری‌ها و اعتقاداتشان را خنثی سازد و مایه رسوایی وهابیتی شود که خود را تنها نماینده و پیرو حقیقی دین اسلام معرفی می‌کند.
آنها از این واهمه دارند که بمب تبلیغاتی اربعین، باعث ایجاد موج شیعه‌گری و گسترش تشیع و نزدیکی اهل سنت به شیعه شود. آنها، همه‌ی تلاش خود را می‌کنند مانع اتحاد میان شیعه و سنی را شوند و بین اهل سنت و شیعه فاصله بسیاری ایجاد نمایند.

آنان با تبلیغات رسانه‌ای و روانه کردن ثروت باد آورده خود به‌سوی جامعه اهل تسنن و نیز با حمایت و گسترش گروه‌های تکفیری و عملیات‌های ضد شیعی، می‌خواهند با این موج مقابله کنند و حس ضد تشیع را در میان جهانیان برانگیزند. آن‌ها براین تصورند که با کشتار مسلمانان و انجام عملیات‌های انتحاری، مردم دست از امام حسین(علیه‌السلام) بر می‌دارند اما غافل از اینکه، فرهنگ عاشورائی، بزرگترین و قدرت‌مندترین سلاح شیعه است که هرچه زمان می‌گذرد این سلاح، قدرتمندتر می‌شود و این فرهنگ، هرچه بیشتر در معرض گسترش قرار می‌گیرد و سال به سال بر اشتیاق مردم به این فرهنگ افزوده می‌شود در حالی‌که وهابیت را یارای مقابله با این شور و اشتیاق حسینی نیست.

همه ما یادمان است که این گروه‌های وهابی و تکفیری در سال‌های اولیه آزادی عراق، چقدر در بمب‌گذاری‌ها و عملیات‌های انتحاری و ترور، دست به کشتار شیعیان زدند تا بتوانند با ایجاد ترس، مردم را پراکنده و حرم‌ها را کم‌فروغ کنند اما نه تنها مردم دست از امام حسین و اهل بیت(علیهم‌‌السلام) برنداشته‌اند بلکه شور و شوق مردم بیش از پیش شد و هر ساله بر جمعیت عاشقان افزون گشته به گونه‌ای که اکنون اربعین، نماد ویژه‌ای برای تشیع و سرمایه بزرگی برای شیعه و نیز خنجری در قلب و خاری در چشم وهابیت شده است.
بی شک، قدرت‌نمایی مانور 20 تا 30 میلیونی اربعین، بیش از مانور و یک رژه مسلحانه است. باشد که دشمنان تشیع، نیاسایند؛ آمین

_________________________
پی‌نوشت:
[1]. تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام)، سید محمد علی قاضی طباطبایی، بنیاد علمی و فرهنگی شیهد آیت الله قاضی طباطبایی، قم، ۱۳۶۸ش، ص2.
[2]. ادب الطف و شعراء الحسین(علیه‌السلام)،‌ سید جواد شبر، دار المرتضی، بیروت، ج1، ص41.
[3]. http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13911005001128
[4]. فرهنگ سوگ شیعی، محسن حسام مظاهری، تهران، نشر خیمه، ۱۳۹۵ش، ص102؛/ و
http://www.mashreghnews.ir/fa/print/655535
[5]. http://arbain.ir/post/76
http://shiawaves.com/persian/news-archive/377-1391-10-15-15-12-30.html