آثار عملی و رفتاری ادعیه مأثور مهدوی

بسم الله الرحمن الرحیم

محتوای عالی و معانی بلندی که در ادعیه و زیارات امام مهدی(علیه السلام) آمده است می تواند آثار علمی فراوانی برای شیعه منتظر به همراه داشته باشد؛ به شرط اینکه در هنگام دعا و زیارت، حالت توجه و انس و ارتباط قلبی در او ایجاد شود و دربارۀ آنچه می گوید و زمزمه می کند بیاندیشد و خلاصه اینکه زبان و قلبش هماهنگ باشد.

برخی از آثار ادعیه مهدوی در رفتار مهدی یاوران عبارتند از:

الف. بزرگترین وظیفه بندگان، اطاعت از خدا و امام است و از نتایج دعا، تقویت روحیه بندگی و عبودیت در برابر خدا و اطاعت و تسلیم در برابر امام و حجّت خداست.

در زیارت آل یاسین می خوانیم:
«ای مولای من، آن که با شما به مخالفت برخاست نگونبخت و آن که شما را اطاعت کرد سعادتمند است ... که من دوست‌دار توام و از دشمن تو بيزار ... پس دل من به خداوند ايمان دار، خدای يکتای بي همتا و به رسول او و به امير‌المومنين (ايمان دارد) و به شما -ای مولايم- از نخستين تا واپسينان (ايمان دارد) و همواره آمادۀ ياری شمايم و دوستی من فقط براي شماست»[1]

ب. در ادعیه مهدوی، اخلاق نیکو و فضائل به عنوان خواسته ها و نیازهای انسان مطرح شده است و انس با این دعاها سبب نزدیک شدن دعا کننده به این خوبیها و تخلّق به اخلاق الهی می شود.

در دعای امام رضا(علیه السلام) آمده است:

«خدايا بر دست امام زمان(عليه السلام) ما را به مسير هدايت و راه بزرگ و طريقه معتدلي که هر کس که تند رفته و گزاف گفته بايد به آن راه بازگشت کند، و آن کس که کند رفته و عقب مانده بايد به آن بپيوندد برسان. و ما را بر پيروی از امام زمان(عليه السلام) نيرو ده و بر دنبالۀ روی از او ثابت قدم فرما، به متابعت او بر ما منت گذار.  و ما را در گروه او - که به امر او قيام کرده، در رکاب او شکيبايي نموده، با دلسوزی براي او خشنودی ترا جستجو مي کنند - قرار ده ... و (در مسير خدمت به امام زمان) ما را از تنگدلی وتنبلی وسستی پناه ده»[2]

پانوشت ها:
[1] مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین: «يا مَولای شَقِی مَن خالَفَکُم وَ سَعِدَ مَن أطاعَکُم ... وَ أنَا وَليٌّ لَکَ بَریءٌ مِن عَدُوِّک ... فَنَفسی مُؤمِنَةٌ بِالله وَحدَهُ لا شَريکَ لَه وَ بِرَسولِه وَ بِأميرِالمُؤمِنينَ وَ بِکُم يا مَولای أوَّلِکُم وَ آخِرِکُم وَ نُصرَتی مَعَدَّةٌ لَکُم وَ مَوَدَّتی خالِصَةٌ لَکُم» .
[2] جمال الاسبوع، ص 307؛ صحیفه مهدیه، بخش 6، دعای امام رضا، ص 343: «اللَّهُمَّ وَ اسْلُكْ بِنَا عَلَى يَدَيْهِ مِنْهَاجَ الْهُدَى وَ الْمَحَجَّةَ الْعُظْمَى وَ الطَّرِيقَةَ الْوُسْطَى الَّتِی يَرْجِعُ إِلَيْهَا الْغَالِی وَ يُلْحَقُ بها التَّالِی اللَّهُمَّ وَ قَوِّنَا عَلَى طَاعَتِهِ وَ ثَبِّتْنَا عَلَی مُشَايَعَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِمُتَابَعَتِهِ وَ اجْعَلْنَا فِي حِزْبِهِ الْقَوَّامِينَ بِأَمْرِهِ الصَّابِرِينَ مَعَهُ الطَّالِبِينَ رِضَاكَ بِمُنَاصَحَتِهِ  ... وَ لَا تَبْتَلِنَا فِي أَمْرِهِ بِالسَّأْمَةِ وَ الْكَسَلِ وَ الْفَتْرَةِ».