فرهنگ انتظار و دوران غیبت

شناخت امام زمان علیه‌السلام همان مسیر سعادت است که ما را از ضلالت و گمراهی نجات می‌دهد.

امام همانند خورشیدی است که در هر حالتی وجود او برای مردم سراسر خیر و برکت است.

عشق ورزیدن به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است، برای رسیدن به کمال باید با اهل بیت علیهم السلام همراه شد یقیناً دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دوست داشتن و مهر ورزیدن به ارزش‌های والای الهی می‌باشد رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می‌باشد. 

امامت و ظهور امام زمان علیه‌السلام، مورد اتفاق فریقین است و تنها کسانی که از ایمان ضعیفی برخوردار هستند، این مسئله را منکر می‌شوند.

عدالت به معنای واقعی، در زمان ظهور حضرت حجت ارواحناله‌الفداء عملی شده و آرزوی همه اولیای الهی محقق خواهد شد.

بی‌شک حیات طیبه، گم شده جامعه بشری است که بدون وجود امام زمان علیه‌السلام، محقق نمی‌شود، زیرا در پرتو اوست که گرایش‌ها و امیال به سوی عمل صالح سوق داده می‌شود.

انتظار فرج یک هدف مقدسی است که امید مقدسی را در دل‌های مشتاقانش می‌آفریند و آن‌ها را به حقیقت نور و امید خواهد رساند.

وجود نورانی امام عصر عجل‌الله فرجه‌الشریف مایه امیدواری و نجات بشریت از هلاکت است.

انسان در اثر ارتکاب گناه و نافرمانی، خود را در معرض ناامیدی قرار می‌دهد، در مقابل خداوند یکی از بهترین راه‌های بازگشت را ارتباط با امام زمان علیه‌السلام مطرح کرده که روح امید را در انسان زنده می‌کند.

امام زمان علیه السلام، همچون آبی گواراست که با سیراب کردن جان‌های تشنه، طهارت روح و شادابی آن، روح امید را در فرد و جامعه احیا می‌کند.

وجود امام غائب دارای برکات و آثار فراوانی از جمله؛ امنیت، واسطه فیض، امیدبخشی و.. است؛ هرچند لازمه تحقق برخی آثار و برکات، وجود فیزیکی امام زمان علیه‌السلام است که در دوران ظهور محقق خواهد شد.

جذابیت شناخت امام غائب برای نامسلمانان دارای آفت است.