دخترانه ( چه پسری ارزش فکر کردن داره؟؟)

سلام . بنده که به 3 تا شرط لایک میزنم. مرسی سروناز. امیدت ناامید نشه،صلوااااااات

سلام

بهتر بود اسم پست این باشه " چه دختر و پسری ارزش فکر کردن دارن " و یا " گزینه مناسب برای ازدواج کیست "

مورد اول  طبق فرمایشات خانم سروناز کاملادرسته . دلیل هر آشنایی باید به نیت ازدواج باشه ( البته منظور این نیست حتما چون آشنا شدن باید 100% ازدواج کنن بلکه منظور از آشنایی ازدواج بوده ) 

گزینه دوم رو فکر کنم اکثر دوستان خیلی قبول نداشته باشن و با توجه به توجه به جو جامعه و عدم ثبات شغلی و اقتصادی باید به جوانها فرصت داد بتونن روی پای خودشون بایستن . بعضا پیش میاد پدران ما که عمری دارن زندگی میکنن نتونن مواقعی مشکلات اقتصادی رو مدیریت کنن و از پسشون بربیان ؛ اونموقع چطور میشه از یه جوان مثلا 22ساله توقع داشت در لحظه اینها رو فراهم کنه و الان که اومد خواستگاری فرداش بخواد مقدمات یه زندگی مرفه ونیمه مرفه رو فراهم کنه ؟ 

خیلی از پسران ما وقتی کیس مناسب خودشون رو پیدا میکنن و همچنین میبینن که نمیتونن مقدمات یه زندگی حتی ساده رو فراهم کنن از دختر خانم میخوان که چند سالی صبر کنه . خب اگر واقعا خانواده ها در طرف مقابلشون جوهره و به قول بعضی ها جنم و درستی رو میبینن چه اکشالی داره که حتی دختر خانمهاشونو تشویق کنن به صبر .

یه آشنایی و بعد نامزدی که همش زیر نظر خانواده ها هستش چه ایرادی داره . متاسفانه نسل جوان امروزما ( اقیلتی هستن که بحث ما اونها نیستن)ظاهر بین و رفاه طلب شدن و فراموش میکنن چ چیزهایی باعث خوشبختی و دوام یه زندگی میشه ؛ اینها همونهایی هستن که معیارهاشون گمشدست و نهایتا معیارهای ظاهری وبصری دارن و درصد بالای طلاق مربوط به همین دسته هست . و خدمت آقایونم عرض کنم که متاسفانه درصدی از پسران ما که کم هم نیستن اخلاقیات ارزشها درونشون محو شده و این باعث ایجاد جو  مه آلودی در جامعه شده و کسی به کسی اعتماد نداره در نتیجه خانواده ها میخوان  این خلا رو با مسائل اقتصادی رفع و رجوع کنن ، پس خیلی گناه رو به گردن دخترها نندازید .

در باب ازدواج هر کسی باید کسی که همکفو خودشه رو انتخاب کنه مخصوصا کسی که از لحاظ "فکری" با طرف یکیه . اگر تمام شرایط مهیا باشه اما فکرو سطح نگرش طرفین یکی نباشه همشه یکی زجر میکشه و میشکنه و یکی دیگه سرزنش میشه .

سلام، ممنون آقا امیر...بله درسته...

خدمت خانوم بانو عرض کنم که در نتیجه عمل زیاد فرقی نمیکنه که خود دختر سختگیر باشه یا خانوادش..! البته اگه خانواده سختگیری بکنن بازم یکمی قابل درک تره تا اینکه خود دختر برگرده بگه من خونه و ماشین و پول و طلا و غیره میخوام! در اون صورت حداقل میدونی که خود دختره باهات همراه هست و ارزشش رو داره براش تلاش کنی...

یه نکته خیلی مهم دیگه: دختر خانومای این دوره که ماشالا همه ادعای روشنفکری دارن و تحصیلکرده و در همه موارد صاحب نظر هستن... چطور میشه وقتی خانوادشون در مورد وضعیت مالی خواستگارا سختگیری میکنن سعی نمیکنن باهاشون کمی صحبت کنن و شرایط این دوران رو بهشون شرح بدن و بگن مواردی که شما میخواین کمی غیر منطقی هستش و تلاش کنن که اونا کوتاه بیان... خیلی کم پیش میاد که چنین کاری بکنن... حتما هم الان جواب میدن خب پدر و مادرمون صلاح ما رو میخوان!

داشتن شغل،جنم کاری، و کفویت فرهنگی و اعتقادی لازمه، کسی نگفت با آدم بیکار و سربازی نرفته ازدواج کنید، کار جوهر مرد و لازمه برای زندگی... اما برای شروع زندگی یه کار معمولی که بشه یه زندگی معمولی رو باهاش چرخوند و یکم پس انداز در حد اجاره خونه کافیه... وقتی هم میگیم دخترا مشکلات زندگی رو درک کنن و یاور همسرششون باشن، ازشون نخواستیم که برن بیل و کلنگ بزنن...!! یکم از خرج مخارج و ریخت و پاششون کم کنن، تو چند سال اول زندگی تا پسر بتونه کمی خودشون جمع و جور کنه و خونه و ماشین تهیه کنه یکم مراعات کنن و یا حتی تحمل کنن کمی سطح رفاهشون(کمی!) از خونه باباشون کمتر باشه، آیا واقعا این کار سختیه؟؟؟ آیا غیر ممکنه؟؟ آیا غیر منطقیه؟ غیر انسانیه؟؟؟ اگر فکر میکنید هست که دیگه هیچ حرفی برای گفتن باقی نمیمونه!

نمیگیم دخترا امید و آرزو نداشته باشن، داشته باشن، همه ما آرزوهایی داریم... اما قرار نیست همه رو باهم و یه دفعه بخوایم! کم کم و به تدریج در طول زمان و در کنار و همراه هم...!! درستش همینه...

نکته دیگه اینکه هر دختری حق داره در مورد زندگیش هر تصمیمی بگیره، هر شرطی دلش خواست برای خواستگارش بزاره... هر خواسته ای داشته باشه... بهرحال زندگی خودشه و نمیشه و نباید کسی رو مجبور به قبول چیزی کرد، اما... در مقابل به پسرا هم حق بدین برای رسیدن به چنین آدمی تلاشی نکنن و قدمی برندارن و بعد از جواب رد شنیدن دیگه هیچوقت سراغشون نرن... حق بدین وقتی چند بار رفتن خواستگاری و بدلایل فوق موفق به ازدواج نشدن وقتی سنشون رفت بالاتر و به موقعیت خوبی رسیدن سراغ هرکسی با هر شرایطی(سنی، تحصیلی، مالی و...) دلشون خواست برن! اونجا دیگه افراد جامعه حق ندارن به کارش ایراد بگیرن و یا توصیه بکنن و یا حتی اظهار نظر بکنن!! توصیه هاشون رو باید موقعی انجام میدادن که توقعات بیجا از یه جوانی که تازه درس و سربازیش تموم شده و تازه رفته سر کار داشتن.... زندگی خودشه، هرچی که بدست اورده و هر موقعیتی که داره صرفا با تلاش خودش بوده و هیچ احدی نقش و حقی در زندگیش نداره...

چقدر زیاد شد خخخخخخخخ

نکته آخر اینکه با همه این اوصاف هنوز دختر و پسر خوب زیاده... شاید کمی در نحوه جستجو برای یافتن همسر مورد نظر مشکل داریم... یا باید کمی معیارامون رو تغییر بدیم...به آقا پسرا هم میگم که دختر خوب زیاده... اگه جایی رفتی خواستگاری و بشما سخت گرفتن و از همون اول از شما خونه و ماشین و پول و غیرههه خواستن بدونید که وجود خود شما براشون هیچ ارزشی نداره و تنها دنیای بیرون شماست که براشون مهمه...همونایی که اگه مشکلی تو زندگیتون بوجود بیاد مهر رو میزارن و اجرا و طلاقشون رو میگیرن و تو رو ول میکنن بحال خودت... عمرتون، پولتون و عشقتون رو برای چنین خانواده ای هدر ندین... برین سراغ یکی دیگه... دختر با اخلاقی که حاضر باشه تو سختیها کنارتون بونه و شما رو کاملا درک کنه... چنین دختری ارزشش رو داره تمام عمرتون تمام تلاشتون رو برای خوشبخت کردنش انجام بدین...

به جان خودم گوشی خودش مننو خراب میکنه

خوب بود تقریبا...
در ضمن دختری ارزشش رو داره باهاش ازدواج کنی که قبلا به هیچ وجه با کسی دوست نشده باشه، از اینایی نباشه که بگه دست به سیاه و سفید نمیزنم، فمنیسم نباشه، حجابش خوب باشه، باوقار و نجیب باشه، حاضر باشه تو سختیها و مشکلات زندگی کنارت باشه نه اینکه بگه برو هروقت از نظر مالی تکمیل شدی بیا... در مورد چنین دخترایی باید رفت و دیگه پشت سر رو نگاه نکرد... باهات همدل و همراه باشه، بفکرت باشه، شرایط اقتصادی تو رو درک کنه و هیچ چیزی بیشتر از توانت ازت نخواد... لوس نباشه!! میدونیم دخترا طاقتشون و توانشون از پسرا کمتره و شاید نتونن تو مشکلات (مخصوصا اقتصادی) به شوهرشون کمک کنن اما دو تا انتظار مهم ازشون میره: 1- درک داشته باشن و در کنار همسرشون باشن و بهش قوت قلب بدن 2- اگه نمیتونن مشکلی رو حل کنن حداقل مشکل ساز نباشن...!!و موارد ریز دیگه...