عشق

درد عشقی كشیده‌ام كه مپرس                          زهر هجری كشیده‌ام كه مپرس
گشته‌ام در جهان و آخر كار                                  دلبری برگزیده‌ام كه مپرس
آنچنان در هوای خاك درش                                  می رود آب دیده‌ام كه مپرس
من به گوش خود از دهانش دوش                         سخنانی شنیده‌ام كه مپرس
همچو حافظ غریب در ره عشق                            به مقامی رسیده‌ام كه مپرس [2]
محبوب حافظ كیست؟
دلبر حافظ معصوم است كه همه عالم نسبت به پارسایی، عفاف و عصمت او اذعان دارند. در این راستا حافظ از میان اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به محبوب عصر خود، یعنی حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ نظر داشته است. البته حافظ درباره حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ غزل گفته است نه قصیده، ولی سخن در اینجاست كه تقریباً كمتر غزلی است كه بیتی یا ابیاتی از آن مناسب با وصف حال امام غائب از انظار نباشد. سرانجام با آتش شعله ور عشق محبوب دو عالم، به دیدار حضرت حق شتافته است.
دست از طلب ندارم تا كام من برآید                      یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر                        كز آتش درونم دود از كفن برآید [3]
نام حضرت مهدی علیه السلام در شعر حافظ
حافظ نام حضرت را صریحاً در اشعارش برده و از ظهور او و نابودی «دجال»؛ مظهر ریا و تزویر و بدی و پلیدی سخن گفته است.
كجاست صوفی دجال فعل ملحد شكل                  بگو بسوز كه «مهدی» دین پناه رسید [4]