امدادهای غیبی در دفاع مقدس

مقدمه
جهان و آنچه در اوست، از ذرات بسیار ریز تا كوه‌های سر به فلك كشیده در عالم طبیعت، و موجودات جهان غیب از فرشتگان الهی و بهشت كه بلندایش در فكر و اندیشة آدمی نمی‌گنجد و عقل انسان از درك آن قاصر است، همگی در پرتو امدادهای الهی چهره هستی به خود می‌گیرند و فعالیت می‌كنند. به سخنی دیگر و به تعبیری دقیق تر، جز حضرت حق، آنچه عنوان هستی بر آن اطلاق می‌شود، فقر و نیاز محض است و محتاج به خداوند. بر این اساس و با این نگاه می‌توان بلكه باید اذعان كرد، در هر تكاپویی از هر موجود، مددی غیبی از سوی خداوند دیده می‌شود. و بدون امدادهای غیبی، هستی از رخ جهان، رخت بر می‌بندد.
خداوند حكیم هر از چندگاهی به تناسبی با نشان دادن امدادهای چشمگیر و بارز خویش پرده‌های غفلت را از دیدگان آدمیان می‌زداید و حجتش را بیش از پیش بر آنان تمام می‌كند و گاهی نیز به دلیل ارتباط ژرف و عمیق روحی كه میان عابد و معبود و عاشق و معشوق برقرار می‌شود، عنایات حضرت حق شامل بندگان خاصش گشته و معضلات و موانعی كه در راه سیر و سلوك و پیشبرد اهداف الهی ایجاد می‌شود، برطرف می‌گردد.
رزمندگان اسلام در دوران هشت ساله دفاع مقدس نیز از این مددهای الهی بسیار سود جسته و از رهگذر آن معضلات به وجود آمده در مناطق عملیاتی و غیر آن را از پیش پای خود برداشته اند.
بدون تردید شایستگی افراد و برخورداری از درجات بالای ایمان، زمینه مناسب تری برای مشاهده امدادهای غیبی فراهم می‌سازد. و از آن منظر كه رزمندگان جان بر كف اسلام برای اعلای كلمه دین حق به میادین نبرد می‌رفتند، شایستگی افزون تری برای دریافت این عنایتهای خاص داشتند.
در این مقاله به ذكر پاره‌ای از این امدادها می‌پردازیم.
نتیجه استخاره و توسل به حضرت مهدی علیه السلام
نیروهای خود را برای عملیات آماده كرده بودیم. به دلیل بُعد و دوری مسافت و امكان عدم پشتیبانی، مهمات زیادی را می‌بایست حمل می‌كردیم.
پس از ساعتها راه رفتن و دویدن به موقعیت دشمن نزدیك شدیم و پشت میدان مین توقف كردیم تا دستور حمله صادر گردد. گرچه تا ساعت 3 بامداد منتظر ماندیم اما دستور لغو عملیات و بازگشت نیروها صادر شد. حدس زدیم علت آن عدم آمادگی سایر نیروها در بخشهای دیگر عملیات بود.