ستاره ای پر فروغ از آسمان جیرفت

در آسمان فضیلت و تقوی، ستارگان فروزانی طلوع می كنند كه گمشدگان راه ضلالت را به شاهراه فطرت، هدایت می‌نمایند؛ شخصیتهای بزرگی كه وارث علوم انبیای عظام ـ علیهم السلام ـ هستند. اینان بهترین و درخشنده‌ترین ستاره گان تابنده آسمان هدایت در زمان غیبت اند كه منظومه عقاید و افكار دینداران را در مسائل مذهب و مكتب حیات بخش و انسان ساز جعفری رهبری می‌كنند.
شاید به همین جهت است كه پیامبر گرامی اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ، بیش از هر پیام آوری، پیروان مؤمن خویش را به تحصیل علم و دانش صحیح و هدفمند امر نموده است و قرآن در میان سایر كتب بیش از همه، علم و علما را ستوده است. قرآن کریم در آنجایی كه می‌فرماید: [هَلْ یسْتَوِی الَّذینَ یعْلَمُونَ وَالَّذینَ لایعْلَمُونَ] [1] ، بین دانشمندان و غیر ایشان امتیازی آشكار دیده است و بلكه به مفاد آیه شریفه [اَلَّذی خَلَقَ سَبْعَ سَمواتٍ وَ مِنَ الْاَرْضِ مِثْلَهُنَّ یتَنَزَّلُ الْاَمْرُ بَینَهُنَّ لِتَعْلَمُوا...] [2] ، علم و معرفت و آگاهی را علت خلقت جهان عُلْوی و سفلی قرار داده است.
بی شك وجود مبلغ با اخلاص، واعظ متقی و دلسوز، روحانی والامقام، سلالة السادات حضرت حجة الاسلام والمسلمین آقای حاج سید ابوالقاسم موسوی جیرفتی طاب ثراه، از آن گوهرهای دینی بود. اینك شرح حال كوتاهی از این مبلغ با اخلاص و فاضل را به پاس ارج نهادن به خدمات دینی و خالصانه‌اش ذیلا می‌آوریم:
تولد و زادگاه سید
حاج سید ابوالقاسم موسوی، در سال 1316 شمسی در یكی از روستاهای كوهستانی شهرستان جیرفت به نام «ساردوئیه» و در خاندان روحانی و متقی دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش سید نعمت اللّه، از روحانیان مخلص و از روضه خوانان و روضه دانهای متقی و پر آوازه منطقه جیرفت به شمار می‌رود. پدر و نیاكان این سید بزرگوار، همگی از شخصیتهای روحانی و فداكار بوده اند. جدّ اعلای این بزرگوار به نام آقا سید باقر، از سادات متقی و اهل كرامت بوده كه هم اكنون مزارش در همان روستای خوش آب و هوا و كوهستانی «ساردوئیه» زیارتگاه اهالی محترم شهرستان جیرفت و برخی از شهرهای همجوار مانند بافت و رابر و نیز مورد احترام مردم آن سامان می‌باشد. در زمانهای سابق، مردم در هنگام هجوم امراض عمومی و واگیرداری مانند وبا و طاعون به سادات موسوی ـ كه سادات اصیل و ریشهدار این دیار به شمار می‌روند ـ پناهنده می‌شدند و در حقیقت این سادات جلیل القدر و متقی مأمن و پناهگاه مادی و معنوی اهالی این سامان به شمار می‌رفتند.