یکی از صفات خداوند «غفور» می‌باشد. غفور به معنای آمرزنده است. لطف و مهربانی خداوند فراتر از تصور انسان است و هیچ مهربانی با لطف خداوند قابل مقایسه نیست.
خداوند دوست دارد تمام انسان‌ها را بیامرزد. در قرآن می‌خوانیم که خداوند خطاب به بندگانش می‌فرماید:
«لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم؛[۱] از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»
گذشتِ خداوند ناشی از مهربانی و عطوفت حضرت حق به بندگانش هست. این لطف و محبت صفت کمال و برجسته خداوند است و ویژگی منفی و بدی نیست.
می‌دانیم خداوند دارای تمام کمالات بوده و هر کمالی را نیز در نهایت درجه آن دارا می‌باشد. گذشت نیز یکی از کمالات است بنابراین خداوند عالی‌ترین و برترین درجه از گذشت را دارا می‌باشد.
اما باید توجه کنیم گذشت خداوند تنها نسبت به حق الله است؛ یعنی اگر انسانی برخی دستورات خداوند را اجرا کند ممکن است به عللی مورد رحمت و آمرزش خداوند قرار بگیرد.
اما موضوع حق الناس متفاوت است. خداوند هیچ‌گاه حق انسانی را ضایع نمی‌کند. عدالت او اقتضاء دارد که اگر حق انسانی ضایع شده است آن ظالم و ضایع کننده حق را به سزای عمل خود برسد. و در واقع حق را به حق‌دار برساند.
در پاسخ به سوال دوم شما باید عرض کنم
یکی از صفات خداوند «غفور» می‌باشد. غفور به معنای آمرزنده است. لطف و مهربانی خداوند فراتر از تصور انسان است و هیچ مهربانی با لطف خداوند قابل مقایسه نیست.
خداوند دوست دارد تمام انسان‌ها را بیامرزد. در قرآن می‌خوانیم که خداوند خطاب به بندگانش می‌فرماید:
«لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً، إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم؛[۱] از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.»
گذشتِ خداوند ناشی از مهربانی و عطوفت حضرت حق به بندگانش هست. این لطف و محبت صفت کمال و برجسته خداوند است و ویژگی منفی و بدی نیست.
می‌دانیم خداوند دارای تمام کمالات بوده و هر کمالی را نیز در نهایت درجه آن دارا می‌باشد. گذشت نیز یکی از کمالات است بنابراین خداوند عالی‌ترین و برترین درجه از گذشت را دارا می‌باشد.
اما باید توجه کنیم گذشت خداوند تنها نسبت به حق الله است؛ یعنی اگر انسانی برخی دستورات خداوند را اجرا کند ممکن است به عللی مورد رحمت و آمرزش خداوند قرار بگیرد.
اما موضوع حق الناس متفاوت است. خداوند هیچ‌گاه حق انسانی را ضایع نمی‌کند. عدالت او اقتضاء دارد که اگر حق انسانی ضایع شده است آن ظالم و ضایع کننده حق را به سزای عمل خود برسد. و در واقع حق را به حق‌دار برساند.
برای اطلاع بیشتر به لینک‌های زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/109854
https://btid.org/fa/news/97380.
https://btid.org/fa/news/185593
پی‌نوشت
[۱] سوره زمر، آیه۵۳