[در پاسخ به اعظمی]
با سلام خدمت شما کاربر محترم:
در پاسخ به سؤالی که فرمودید به چند نکته می‌توان اشاره نمود:
1. همان‌طور که خود حضرت‌عالی هم اشاره فرمودید، روح در هنگام خواب به‌صورت کامل از بدن جدا نشده و نوعی اتصال به بدن دارد؛ برای همین است که به‌محض یک تکان یا صدای بلند به بدن بازمی‌گردد؛ درنتیجه، این اتصال به بدن باعث می‌شود تا احاطه‌ای به عوالم نداشته و علم او محدود به زمانی باشد، که ارتباط کامل با ابزار حسی بدن خود پیدا می‌نماید. در مقابل، روح هنگامی‌که با مرگ از بدن به‌صورت کامل جدا می‌شود، به عالم برزخ و ملکوت رفته و ازآنجاکه عالم مذکور محیط بر دنیا است، شخص میت هم به‌نوعی احاطه نسبی بر عالم دنیا پیداکرده و به‌تبع آن، از حضور اشخاص بر سر قبرش مطلع می‌شود.
2. میزان احاطه علمی هر شخص وابسته به اذن الهی و احاطه روحی او است، خداوند بنا بر مصالحی به عموم مردم اذن در احاطه علمی در هنگام خواب و به هنگام قطع ارتباط از بدن نداده است. این در حالی است که بعضی از انبیاء و اولیاء الهی همچون اهل‌بیت علیهم‌السلام بر اساس برخی از روایات در خواب نیز از علم به ماوراء خود برخوردار بوده‌اند.[1] بعد از مرگ نیز همه افراد به یک نحو از عالم دنیا مطلع نمی‌شوند، این بستگی به احاطه روحی آنها و میزان اذن الهی و مصلحت آنها دارد که به چه مقدار و به چه صورت نسبت به عالم دنیا علم پیدا نمایند. برخی ممکن است شخصی که بر سر قبرشان می‌آید را ببینند، برخی ممکن است بیشتر از آن همچون اعمال فرزندان و اطرافیان را ببینند و برخی ممکن است هیچ‌کدام را ندیده و فقط از آمدن شخص بر سر قبر خود از طریق ملائکه پیام‌رسان مطلع گردند تا هم خوشحال شده و هم برای او دعا نمایند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج1، ص272.
[در پاسخ به اعظمی]
با سلام خدمت شما کاربر محترم:
در پاسخ به سؤالی که فرمودید به چند نکته می‌توان اشاره نمود:
1. همان‌طور که خود حضرت‌عالی هم اشاره فرمودید، روح در هنگام خواب به‌صورت کامل از بدن جدا نشده و نوعی اتصال به بدن دارد؛ برای همین است که به‌محض یک تکان یا صدای بلند به بدن بازمی‌گردد؛ درنتیجه، این اتصال به بدن باعث می‌شود تا احاطه‌ای به عوالم نداشته و علم او محدود به زمانی باشد، که ارتباط کامل با ابزار حسی بدن خود پیدا می‌نماید. در مقابل، روح هنگامی‌که با مرگ از بدن به‌صورت کامل جدا می‌شود، به عالم برزخ و ملکوت رفته و ازآنجاکه عالم مذکور محیط بر دنیا است، شخص میت هم به‌نوعی احاطه نسبی بر عالم دنیا پیداکرده و به‌تبع آن، از حضور اشخاص بر سر قبرش مطلع می‌شود.
2. میزان احاطه علمی هر شخص وابسته به اذن الهی و احاطه روحی او است، خداوند بنا بر مصالحی به عموم مردم اذن در احاطه علمی در هنگام خواب و به هنگام قطع ارتباط از بدن نداده است. این در حالی است که بعضی از انبیاء و اولیاء الهی همچون اهل‌بیت علیهم‌السلام بر اساس برخی از روایات در خواب نیز از علم به ماوراء خود برخوردار بوده‌اند.[1] بعد از مرگ نیز همه افراد به یک نحو از عالم دنیا مطلع نمی‌شوند، این بستگی به احاطه روحی آنها و میزان اذن الهی و مصلحت آنها دارد که به چه مقدار و به چه صورت نسبت به عالم دنیا علم پیدا نمایند. برخی ممکن است شخصی که بر سر قبرشان می‌آید را ببینند، برخی ممکن است بیشتر از آن همچون اعمال فرزندان و اطرافیان را ببینند و برخی ممکن است هیچ‌کدام را ندیده و فقط از آمدن شخص بر سر قبر خود از طریق ملائکه پیام‌رسان مطلع گردند تا هم خوشحال شده و هم برای او دعا نمایند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج1، ص272.