جلب توجه های کودک

سلام و عرض خدا قوت

خدا را شاکریم که می‌توانیم راهنمای شما باشیم.

چقدر نیکو است که شما دغدغه‌ی نوه‌های عزیزتان را دارید. قطعا خداوند عزیز شما را در این زمینه کمک می‌کند و جای نگرانی نیست. فقط به نکاتی که بیان می شود دقت بفرمایید و عامل باشید.

کودکان در سنین مختلف رفتارهایی از آن‌ها سر می‌زند که می طلبد والدین و اطرافیان بدانند در مقطع‌های سنی مختلف چه رفتارهایی طبیعی است و چه رفتارهایی غیر طبیعی. دانستن این نکته باعث می‌شود نگرانی ما برطرف شود و برچسب بیماری به فرزندمان نزنیم. و از آن طرف اگر رفتاری یک نوع اختلال حساب می‌شد سریعا برای درمان به متخصص مراجعه کنیم.

بیشتر رفتارهای کودکان یادگیری شده است و علتش والدین هستند. اگر فرزندی خوب شد معلوم است والدین برای تربیت فرزندشان وقت گذاشته‌اند و اگر مشکل تربیتی داشت باز هم والدین مسول این نوع تربیت هستند. چرا که در سنین کودکی هیچ فردی به اندازه والدین بر روی فرزندشان موثر نیستند.

قطعا نمی‌توان تاثیر عوامل دیگر را بر تربیت فرزندان نادیده گرفت، اما تاثیر والدین بیش از همه است. پس والدین نباید بد تربیت شدن فرزندشان را به دیگران و محیط خارج از خانه ارتباط دهند. اگر والدین وقت کافی برای تربیت فرزند بگذارند و مهارت کافی برای این هنر داشته باشند قطعا فرزندانی خوب تربیت می‌کنند. کودکان فطرت پاکی دارند. اطرافیان هستند که خواسته و یا ناخواسته رفتارهایی به فرزندان یاد می‌دهند.

اگر در محیط کودک دعوا و پرخاشگری باشد، قطعا آن کودک هم از دیگران تقلید می‌کند. والدین نباید متعجب باشند چرا چنین اتفاقی افتاده است. این پرخاشگری کودک نتیجه همان رفتار اطرافیان و والدین می‌باشند.

با توجه به نکات زیر إن شاء الله مشکل شما حل می‌شود:

1. برای فرزندتان وقت بگذارید و والدینش اوقات لذت بخش برایش ایجاد کنند. بی‌توجهی به فرزند خیلی آسیب می‌زند. به اون این حس را دست می دهد که من بی‌ارزشم که کسی توجهی به من نمی‌کند. همین زمینه ناسازگاری فرزند را ایجاد می‌کند. توجه کردن غذای روح بچه است. چرا والدین برای چیزی که هزینه‌ای ندارد تنبلی می‌کنند.

2. بهترین شکل توجه به فرزند، بازی کردن با او می‌باشد. این بازی کردن لذت فراوانی به او می‌دهد. و این مطلب را منتقل می‌کند که من برای والدینم ارزشمند هستم که برایم وقت می‌گذارند. بازی کردن هزینه‌ای ندارد. فقط والدین باید حوصله به خرج دهند و وقت بگذارند. بعد از مدتی می‌بینید که رفتار فرزند تغییر می‌کند.

3. امر و نهی زیاد فرزند او را پرخاشگر و جسور می‌کند. سعی کنید کمتر تذکر دهید و به جایش نکات مثبت فرزند را بزرگ کنید. با بزرگ شدن خوبی‌ها و نکات مثبت فرزندتان، او دارای عزت نفس می‌شود. وقتی خود را عزیز دانست کمتر طرف کارهای ناشایست می‌رود. مثلا اگر درسفره انداختن یا خرید نان و یا هر کار کوچک دیگری در خانه کمک کرد او را تشویق کنید. مثلا قربان صدقه او بروید و در جمع او را تشویق کلامی کنید. او را در بغل کنید. و ... این‌ها می‌شود توجه کردن که باعث می‌شود این فرزند دیگر به واسطه رفتاری زشت جلب توجه نکند. چون با تشویق‌های ما به او توجه شده است.

4. استفاده بیش از حد از فضای مجازی و بازی‌های اندرویدی توسط کودکان موجب پرخاشگری آن‌ها می‌شود. به همین جهت استفاده از گوشی موبایل باید مدیریت شود. حتی اگر فرزندتان برای به دست آوردن گوشی پرخاشگری کرد نباید مطیع او شوید، و الا او یاد می‌گیرید که با پرخاشگری به خواسته‌هایش برسد.

5. برای کارهای ناشایستش تنبیه قرار دهید. نه تنبیه بدنی. بلکه محروم سازی کنید. قبل از تنبیه قانون را گوشزد کنید و بگویید اگر پرخاشگری تکرار شود. به مدت یک روز نمی‌توانی از گوشی استفاده کنی. طبیعتا بعد از اجرای تنبیه پرخاشگری او بیشتر می‌شود اما نگران نباشید. بعد از چندین بار متوجه می‌شود که در تنبیه کردن شوخی نداریم و موجب اصلاح رفتار می شود. مثلا اگر دوباره رفتار بدش تکرار شد او را به مدت یک روز از بازی کردن با گوشی محروم کنید.

امیدواریم با توجه به نکات بالا مشکل شما حل شود. موفق باشید