سلام
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «و من یعص الله و رسوله فان له نار جهنم».
بنده در این آیه دچار شبهه‌ای شده‌ام و آن اینکه کلمه «یعص» در آیه شریفه مضارع است؛ یعنی فقط کسی که دائماً خدا را نافرمانی کند اهل آتش خواهد بود؛ یعنی می‌توان مدتی (چند سال) خدا را معصیت کرد و بعد از آن او را اطاعت کرد تا مشمول معصیت دائمی یا همان فعل مضارع نشد.
توضیح دهید چگونه از این شبهه خارج شوم؟
----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: https://btid.org/fa/user/register
با سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
در مورد این آیه کریمه «وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ» به چند نکته دقت کنید.
یک. فعل مضارع دلالت بر استمرار و دوام دارد؛ ولی زمانی که در جمله شرطیه قرار گرفت، دلالت بر استمرار ندارد؛ بلکه بر آینده دلالت دارد. به نوعی تعلیق شرط بر جزاست. یعنی اگر معصیت بیاید، عذاب را به دنبال دارد؛ هر چند یک مرتبه باشد.[بدون توبه]
دو. کلمه «یعص الله» در مقابل «یطع الله» است که در آیات دیگر وجود دارد و هر دو به یک مرتبه نیز محقق می‌شود. یعنی اگر کسی یک مرتبه گناه کند و یا یک مرتبه اطاعت کند، شامل این دو آیه خواهد شد.
سه. اطاعت کردن امر وجودی است و زمانی اطاعت کامل محقق می‌شود که تمام افراد اطاعت آورده شود؛ بنابراین با توجه به قرائن، [نه فعل مضارع] باید دوام و استمرار داشته باشد. از سویی «عصیان» به معنای مخالفت کردن از روی اختیار و عمد، بدون عذر است و مخالفت نکردن، نوعی کف نفس است و کف نفس نیز باید دائمی باشد؛ بنابراین آیه شامل تحقق یک «معصیت» نیز می‌شود.
پس معصیت خدا، با یک بار هم محقق می‌شود.
نکته قابل ملاحظه این است که در هر صورت اگر اهل معصیت، توبه کند [چه یک معصیت و چه هزاران معصیت و دوام داشته باشد] خداوند او را می‌آمرزد.
موفق باشید.