شبها از ترس خونه را ترک می کنیم

سلام دوست عزیز
بنظرم چند راه هست،میشه کوتاه اومد و همین مسیر را دنبال کنین که البته با کوتاه اومدن،روز به روز بدتر میشه و پردتون جری تر میشن.
من تاحدودی این شرایطو درک میکنم و تجربشو دارم.
یه راه هست که یه روز وقتی پدر عصبانی شدن،همه بریزید سرشون و کتک کاری تا ایشون هم متوجه بشه که بقیه هم میتونن کنک کاری کنن.اینطوری ممکنه ایشون بترسن و کمتر دعوا راه بندازن،البته ممکنه شب یا موقعی که حواستون نیست بلایی سرتون بیارن
یه راه هم هست که با دکتر مشورت کنین،بستری شدن،دارودرمانی میتونه موثر باشه در صورتی که ایشون قبول داشته باشن که نریض هستن و خودشون هم بخوان که درمان بشن،که البته بعید میدونم
یه راه هم هست که اگه میتونین مستقل زندگی کنین،پدر را رها کنین و همگی به محل دیگه ای نقل مکان کنین،ادرس هم به کسی ندید،تا بدلیل تنهایی،پدر مجبور به انجام خولسته ی شما برای درمان و دکتر رفتن مجبور بشن.
معمولا این جور افراد،قبول ندارن که مریض هستن،پس بهتره به فکر بستری باشین،چون اگه راضی به دکتر رفتن باشن،بازهم سر فرص خوردن و .. به مشگل برمیخورین،
سعی کنین به خاطر احترام به پدر،درگیر نشین،حتی لفظی،من اون بالا صرفا راهها را گفتم،اما به نظرم اگه ترکشون کنین،بهتر از اینه که خداناکرده،فحش و .. رد و بدل بشه یا کتک کاری انجام بشه.
 

به نظرم فقط باید از دکتر روانپزشک کمک بگیرین.
 شما خیلی مختصر  گفتین پدرتون نمیتونه عصبانیتش رو کنترل کنه خشم ممکنه به خاطر مصرف مواد و الکل باشه یا اسیب جسمی روحی باشه مثلا کسایی که جانباز هستن هم معمولا کنترل رو خشمشون ندارن حتما دکتر میتونه با دارو یا خیلی از روشهای دیگه ایشون رو درمان کنه.
خیلی ناراحت شدم انشاالله که مشکلتون زودتر حل بشه.

بنظرم شما باید از مشاوره ی حضوری کمک بگیرید وبا کمک مشاور اوضاع به مرور قابل تحمل میشه اما ممکنه برای بهبود اوضاع نیاز به ی زمان طولانی باشه. به خدا توکل کنید.

من فکر می کنم باید بابا رو ببری پیش روانکاو .. کتک هم میزنه ؟ فکر کنم نیاز به دارو باشه

دعا میکنم مشکلتون بر طرف شه .

با سلام ممنون از اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای همراهی و مشاوره انتخاب نمودید.

مطالب لینک زیر راهگشای مشکل شماست http://www.btid.org/fa/tags/%DA%A9%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%84-%D8%AE%D8%B4%...

برای خشم و عصبانیت تعاریف بسیاری وجود دارد از تعاریف روانشناسانه تا تعاریف فیزیولوژیکی ولی ما در تعریف خشم و عصبانیت به بیان امام علی علیه‌السلام بسنده می‌کنیم که ایشان می‌فرمایند:«بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائبَ و يُدنِى الشَّرَّ وَيُباعِدُ الخَيرَ؛خشم هم‌نشين بسيار بدى است: عيب‌ها را آشكار، بدى‌ها را نزديك و خوبى‌ها را دور مى‌كند.»

از مهم‌ترین مسائلی که درباره خشم و عصبانیت باید گفته شود این مطلب است که باید بین خود خشم و رفتار خشم‌آلود تفاوت قائل شد .در روایات ما این مسئله دیده می‌شود که خود خشم را امری برخواسته از ذات انسان دانسته و آن را از حیطه اختیار خارج می‌داند و آن تقبیحی که بر خشم وارد شده، بر جنبه‌های حالات نفسانی آن نیست؛ بلکه به رفتاری است که ناشی از آن خشم می‌باشد؛ برای واضح شدن مطلب، لازم است به حدیث نورانی از امام صادق علیه‌السلام اشاره شود که ایشان درباره "نفس خشم" فرموده‌اند: «ستّةُ اشياءٍ لَيسَ لِلعِبادِ فِيها صُنع: المعرفةُ و الجهلُ و الرّضا و الغضبُ و النّوم ُو اليَقظةُ. شش چيز در انسان است كه بشر در ساخت آن اختيارى ندارد:معرفت، نادانى، خشنودى، خشم، خواب، بيداری.»[۲] این حدیث و احادیث مشابه آن، به وضوح بین این دو مرتبه از خشم، تفاوت می‌گذارند؛ مرحله اول آن را از کنترل انسان خارج می‌دانند و مرحله دوم آن را از امور اختیاری انسان برمی‌شمرند و به همین دلیل بیشتر روایات باب غضب، به آن قسمت که اختیاری بشر است، پرداخته‌ است.

حال که نفس خشم در دست ما نیست، بهتر است بحث را در راه‌کارهای کنترل عصبانیت، در حیطه رفتارهای خشم آلود، دنبال کنیم نه در اینکه چه کنیم که عصبانی نشویم .برای کنترل خشم و عصبانیت راه‌کارهای زیادی وجود دارد که ما در اینجا به بخشی از آن اشاره‌ایی می‌کنیم.

۱.برای کنترل خشم باید علت‌ و سرچشمه خشم را شناخت.
 امام باقر عليه‌السّلام فرموند: حواريون به عيسى بن مريم سلام‌اللَّه‌عليه گفتند: اى معلم خوبى‏ها براى ما بيان كن كدام يك از اعمال از همه سخت‏تر است؟ فرمود: از همه سخت‏تر صفت غضب مى‏باشد.
گفتند: چگونه بايد از غضب كناره‏گيرى كرد فرمود: غضب نكنيد. گفتند: غضب از كجا شروع مى‏شود؟ فرمود: از تكبر و خودخواهى و كوچك شمردن مردم.[۳]

۲.قبل از این‌که خشمگین شوید به آثار و تبعات خشم، زیاد فکر کنید.

فکر کردن به آثار منفی رفتار خشمگینانه، و در سمت مقابل تفکر در تبعات فروبردن خشم و مسلط بودن بر رفتار، کمک بسزایی به فرد در کنترل خشم می‌تواند داشته باشد. امام صادق علیه‌السلام درباره آثار فربردن خشم می‌فرمایند:«ما مِن عَبدٍ كَظَمَ غَيظا إِلاّ زادَهُ اللّه عَزَّوَجَلَّ عِزّا فِى الدُّنيا وَالخِرَةِ؛هيچ بنده اى خشم خود را فرو نخورد، مگر اين كه خداوند عزّوجلّ بر عزّت او در دنيا و آخرت افزود.»[۴]

۳.تغییر حالت در کنترل خشم  می‌تواند خیلی موثر باشد.

با تغییر فضا و حالت بدن و کلا خارج شدن از آن محیط، تمرکز ذهنی بر حالت عصبانیت، به هم می‌ریزد و همین باعث می‌شود به میزان قابل توجهی عصبانیت فرد فروکش کند. در روایات هم ‌می‌توان این توصیه‌ها را مشاهده کرد مانند آنجایی که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرموده‌اند:«اَلا وَ اِنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ فى قَلبِ ابنِ آدَمَ، اَما رَأيتُم اِلى حَمرَةِ عَينَيهِ وَ انتِفاخِ اَو داجِهِ؟! فَمَن اَحَسَّ بِشَى ءٍ مِن ذلِكَ فَليَلصَق بِالارضِ.بدانيد كه خشم پاره آتشى در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ‌هاى گردنش را [هنگام خشم] نديده‌اند. هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روى زمين بنشيند.»[۵]

--------------------------------------

پی نوشت ها:

۱.غررالحكم، ج۳، ص ۲۵۷، ح۴۴۱۷

۲.اثبات الهداة، جلد۱، ص۸۵

۳.مشكاة الانوار، ترجمه عطاردى ص ۲۸۸

۴.كافى، ج۲، ص ۱۱۰، ح۵

۵.سنن الترمذى، ج ۳، ص ۳۲۸، ح 2286