دل پاک به تنهایی کافی نیست

ایمان به خداوند سبحان ریشه تمام اعمال نیکی است که موردپسند انسان‌های روی زمین می‌باشد، ایمان به خدا دارای سه رکن مهم و اساسی بوده که عمل صالح یکی از آنها را تشکیل می‌دهد، امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «ایمان عبارت است از شناخت و معرفت قلبی، اقرار با زبان و عمل با اعضاء و جوارح.» (نهج‌البلاغه، حکمت 218)
بارها شنیده‌ شده است که برخی از افراد گناهکار برای توجیه وجدان خود و دیگران به پاک بودن دلشان اشاره می‌کنند و می‌گویند اگر فلان خلاف از من سر می‌زند در مقابل دلم پاک است درحالی‌که طبق روایت فوق دل‌پاک که همان دل خالی از شرک و کفر می‌باشد باید در اعمال و رفتار انسان اثر گذاشته و اعمال نیز به‌تبع دل‌پاک و خالی از هرگونه گناه و معصیت باشند. انجام عمل صالح نیازمند توفیقی از طرف خداوند سبحان است که بهترین راه دستیابی به آن علاوه بر تلاش انسان، دعا می‌باشد، لذا در روزه هفدهم ماه مبارک رمضان با لب‌هایی تشنه و شکم‌هایی گرسنه و دل‌هایی آماده این‌گونه از خداوند سبحان درخواست می‌کنیم «خدایا راهنماییم کن در آن به‌کارهای شایسته و اعمال نیک» (زاد المعاد، ص 145)

پی‌نوشت‌ها
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، چاپ اول، انتشارات هجرت، قم، 1414 ق.
مجلسی، محمد باقر، زادالمعاد، چاپ اول، انتشارات موسسه الأعلمی للمطبوعات، بیروت، 1423 ق.