نکته اول اینکه هندسه جهانی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی جدید در حال شکل گیری است. نشانه های این تحول هندسه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جدید در دنیا عبارتند از:
1- بیداری اسلامی کشورهای متعدد اسلامی که متکی به هویت اسلامی و دینی آنهاست.
2- خیزش ناخیزِ ناموفق غرب به رهبرى آمریكا، براى تسلط هرچه بیشتر بر منطقه‌ى ماست.
3- حوادث امروز اروپا و آینده‌ى مبهمى كه سایه بر كشورهاى ثروتمند اروپا افكنده و علت آن هم خطاهای بنیانی آنهاست.
4- افول وجهه‌ى آمریكا به عنوان قدرت اولِ ثروت و علم و فناورى و نظامى دنیا بعد از چندین دهه در اوج بودن.
نكته‌ى دوم این است كه منكر هم نمیتوان شد كه كشور ما در این تحول، در این ماجرا، در این داستان طولانى، یك جایگاه ویژه‌اى دارد. ما در این قضیه، یك تماشاچى نیستیم، یك عنصر بركنار نیستیم؛ كشور ما یك جایگاه ویژه‌اى دارد.
علل ویژه بودن جایگاه ایران در این تحول بنیانی در هندسه جهانی عبارتست از:
1- شروع بیدارى اسلامى از ایران و تشكیل اولین نظام اسلامى در دنیاست.
2- ساخت نظام جمهورى اسلامى در ایران بر یك ساخت مستحكمى كه شالوده‌اش عبارت است از اعتقاد و ایمان، عقل و عاطفه.
3- بخش عظیمى از این ثروتى كه گفتم دنیاى غرب چشمش دنبال آن است و صد سال است كه از این ثروت ارتزاق میكند - یعنى انرژى، نفت و گاز - در سرزمین ماست.
4- در مقابل سترون و نازا بودن غرب در برون‌زائى اندیشه‌هاى نو - كه بعد از اومانیسم و مكتبهائى كه متكى به اومانیسم هستند و فلسفه‌هاى زائیده و منشأ گرفته‌ى از اومانیسم غربى، جمهوری اسلامی دارای حرف نو و زایش فکری برای جامعه جهانی ست.
5- سرسختى در برابر شیوه‌هاى متداول غرب در پیشبرد كارهاى خود است.
بنا به فرموده مقام معظم رهبری و ولی امر مسلمین جهان، این مسئله که دنیا در آستانه‌ى یك تحول است، و همچنین موقعیت ویژه و ممتاز جمهوری اسلامی در این تحول جهانی قابل انكار نیست؛ لذا در اینجا سئوالی مطرح می شود:
كه آیا دانشگاه كشور - و نیز البته حوزه‌ى علمیه - در قبال این حوادثى كه در دنیا دارد اتفاق مى‌افتد، مسئولیتى دارد یا نه؟ من میخواهم شما اساتید محترم، دانشمندان محترم، نخبگان بزرگ كشور، این را مورد توجه قرار دهید. آیا در یك چنین شرائط به این اهمیت و حساسیت، دانشگاه یا حوزه میتوانند براى خودشان یك مسئولیتى تعریف نكنند و نقش تماشاچى داشته باشند؟ چه برسد به اینكه خداى نكرده بخواهند نقشى در حمایت از جبهه‌ى مقابلِ جبهه‌ى حق به عهده بگیرند.