یزید و حجاب زنهایش در جشنی بزرگ

پس از واقعه عاشورا و وقتی که خبر شهادت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) به یزید رسید؛ او دستور جشن عمومی داد. کل شهر شام در جشن و سرور قرار گرفت و کانون این جشن‌ها قصر یزید بود. شهر و قصر را تزیین کردند و یزید از بزرگان شام خواست تا در این جشن افتخار آمیز! شرکت کنند. پس از برپایی جشن و آمدن میهمانان، یزید دستور داد تا کاروان اسرا وارد مجلس شوند و آنها در حالی که دستهایشان را بسته بودند وارد مجلس شدند.(تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۱) در همان ابتدا حضرت زینب(سلام الله علیها) رو کرد به یزید و فرمود:«أَ مِنَ‏ الْعَدْلِ‏ يَا ابْنَ الطُّلَقَاءِ تَخْدِيرُكَ حَرَائِرَكَ وَ إِمَاءَكَ وَ سَوْقُكَ بَنَاتِ رَسُولِ اللَّهِ سَبَايَا قَدْ هَتَكْتَ سُتُورَهُنَّ وَ أَبْدَيْتَ وُجُوهَهُن‏؛ آیا این از عدالت است ای فرزند بردگان آزاد شده( توسط رسول خدا) یعنی تو، زنان و کنیزگان خود را پشت پرده نگه داری ولی دختران پیامبر اسیر باشند؟ حرمت ایشان را هتک کنی و صورتهایشان را بگشایی؟»(الاحتجاج، ج۲، ص۳۰۸) در این روایت تاریخی می‌بینیم که از یک سو خاندان رسول خدا نسبت به باز بودن صورتشان در برابر نامحرم معذب بوده و از سوی دیگر یزید در جشن به آن بزرگی دختران و همسران و کنیزانش را بین نامحرمان جا نداده است. در حالی که امروزه ما کمتر جشنی را شاهدیم که در آن از اختلاط حرام جلوگیری شده باشد. کاری که یزید ملعون کرد و خیلی‌ها نمی‌کنند!

پی‌نوشت:
 تاریخ الملوک و الامم، طبری، محمد بن جریر،، روائع التراث العربی، بیروت، ج۵، ص۴۶۱.
الإحتجاج على أهل اللجاج، طبرسى، احمد بن على‏ نشر مرتضى‏، مشهد، ۱۴۰۳ ق‏، ج۲، ص۳۰۸.