زوال یک مسئول!

یک- عباس آخوندی در جلسه‌ی رأی اعتماد وزارت مسکن در سال 1392 گفته بود: «هیچ وقت مخالف مسکن مهر نبوده و نیستم.  من جزو اولین کسانی بودم که این موضوع را وارد نظام برنامه‌ریزی ایران کردم.»
همین شخص پس از گرفتن رأی اعتماد و در چرخشی آشکار، شروع به سنگ‌اندازی در تکمیل مسکن مهر کرد و فقط در یکی از اظهارنظرهای خود علیه این طرح، آن را مزخرف نامید!
دو- عباس آخوندی در واکنش به حادثه‌ی مرگبار قطار در محور سمنان-دامغان در آذر 1395، گفته بود: «همه مسافران بیمه‌اند و جای هیچ نگرانی نیست!» این اظهارنظر شگفت‌انگیز در حالی بود که این حادثه منجر به کشته و زخمی‌شدن بیش از صد نفر از مردم شده بود!
سه- عباس آخوندی در فروردین 1396 و در واکنش به سوال یک خبرنگار به او گفت: «خبرنگار باید یک جُو عقل داشته باشد! وزیر راه بعد از این سخنان میکروفن خبرنگار را گرفت و با لحنی نامناسب گفت: «شما حرفه ای نیستید و از خبرنگاری سر در نمیارید! برید بابا!»
نکات تاسف‌بار در سوابق کاری آقای آخوندی –که فقط سه موردش را ذکر کردیم- قطعا نشان از زوال اخلاق و رفتار حرفه‌ای یک مقام مسئول، خصوصا در نظام اسلامی، است که درد مردم محتاج به مسکن را نمی‌فهمد، داغ سنگین ناشی از سوختن مسافران قطار را بخاطر بیمه‌بودن، جای نگرانی نمی‌داند و در برخورد سوالی درباره‌ی یکی از هواپیماهای خریداری شده، خبرنگار را متهم به نداشتن حتی اندکی عقل می‌کند!
حالا چنین شخصی در پنجم اسفند 1396 و در همایشی به مناسبت روز مهندس می‌گوید: «واقعیت این است که جامعه‌ی ما در حال زوال اجتماعی است. یعنی امکان اینکه مشکلات بنیادی خود را رفع کند، ارزش افزوده ایجاد کند و امید را تزریق کند، ندارد. این یک واقعیت است که اگر آن را در لفافه بیان کنیم، راهی برای درمان آن پیدا نخواهیم کرد...مدتی است که نمی‌توانیم مسائل اجتماعی را حل کنیم...وقتی مسائل را نگاه می‌کنیم می‌بینیم که به سرعت یک تجمع به یک آشوب تبدیل می‌شود، یک برف بلافاصله تمام جامعه را به هم می‌ریزد. این نشان می‌دهد که تاب‌آوری اجتماعی به مفهوم استوار و پایدار آن دچار مشکل است.»
کوتاه سخن این‌که بر فرض صحت این تحلیل درباره‌ی زوال اجتماعی جامعه، آیا وجود مسئولانی مثل عباس آخوندی، دلیل بوجود آمدن چنین وضعیتی نیستند؟! آیا زمان آن نیست که این مسئولین نسبت به عملکرد خود و در حیطه وظایف خود پاسخگو باشند به افکار عمومی؟