بی تفاوتی نسبت به گناه ممنوع!

امر به معروف و نهی از منکر از جمله واجباتی هستند که در روایات از آنها به بزرگی و عظمت یاد شده است. امیرالمومنین (علیه‌السلام) در فضیلت امر به معروف می فرماید: «همه كارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منكر چون قطره‏ اى است در درياى عميق.» [1] این دو فریضه الهی چند مرحله دارد که مراحل ابتدایی آن (انزجار قلبی، تذکر لسانی) برهمه‌ی مسلمین واجب است.
به تعبیر آیت الله جوادی: «اگر كسی گرفتار خلافی می‌شود در كوی و برزن همه با يک چهره نفرت‌آوری او را نگاه كنند، همين! لازم نيست به او فرمان بدهند همين كه عبوسانه او را ببينند او كنار می‌كشد اين حدّاقلّی است كه بر همه ما واجب است... اگر جامعه ما اين حداقل را انجام بدهد مشكل حل است اين اولين مرتبه امر به معروف است كه بر همه ما واجب است. انسان همان طوری كه به سطل زباله با يک نگاه متنفّرانه می‌نگرد با گناه هم همين طور بايد نگاه كند، اين بر همه ما واجب است.» [2] و اگر کسی نسبت به گناه در جامعه بی تفاوت باشد آلودگی گناه فضای جامعه را آلوده کرده و درنهایت به افراد آن جامعه هم سرایت می‌کند. 

پی‌نوشت
[1] وسائل الشيعة، ج‏16، ص134
[2] خبرگزاری بین المللی قرآن، کد خبر: 1389775