یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای ابوبکر، این حدیث است که از پیامبر نقل کرده‌اند که فرمود: خداوند متعال چیزی در سینه‌ی من نریخته، مگر این‌که من آن را در سینه‌ی ابوبکر ریختم؛ این حدیث از لحاظ دلالت با شواهد تاریخی مورد قبول اهل سنت مخالف است و علمای اهل سنت، آن را باطل و جعلی دانسته‌اند.
رد حدیث «ریختن تمام علوم پیامبر، در سینه‌ی ابوبکر»
از تهمت‌های زشت و سخیفی که به ساحت مقدس پیامبر اسلام نسبت داده‌اند، حدیثی است که از ایشان درباره‌ی ابوبکر نقل کرده‌اند که فرمود: «ما صبّ الله شیئاً فی صدری الاّ و قد صبّه فی صدر ابی‌بکر.[1] خداوند متعال چیزی در سینه‌ی من نریخته، مگر این‌که من آن را در سینه‌ی ابوبکر ریختم.»
این حدیث چنان بی‌محتوا و مجعول است که بدون تأمل و تفکر در آن هم می‌توان پی به جعلی و ساختگی بودنش برد؛ چرا که هیچ عقل سلیمی نمی‌تواند بپذیرد که آن‌چه ابوبکر می‌دانست برابر و مساوی با علم رسول خداست و این در حالی است که موارد زیادی از جهل و خطاها و لغزش‌های ابوبکر در مواقف و مقامات متعدد، با تصریح عالمان اهل سنت در کتبشان حکایت شده است؛ از طرف دیگر شواهد و ادله‌ی بسیاری موجود است، که همه دلالت بر این دارد که ابوبکر در اکثر موارد، برای دانستن احکام و قضایای دین، به صحابه پیامبر، به‌ویژه حضرت علی (علیه‌السلام) مراجعه می‌کرد و حکم مسائل مختلف را از آنان طلب می‌کرد؛ علامه امینی در کتاب گرانسنگ «الغدیر» این موارد را از کتب اهل سنت جمع آوری کرده است.[2]
از باب نمونه، قضیه‌ای که حاکی از جهل ابوبکر است، پرسشی است که از او درباره کلمه‌ی «أبّا» از آیه شریفه: «وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا.[31/عبس] و میوه و چراگاه.» سؤال شده است و نتوانست جواب آن را بگوید، و نادانی و جهل خود را این‌گونه اظهار کرد که: «کدام آسمان بر من سایه اندازد و کدام زمین مرا حمل کند و به کجا روم و چه کنم، اگر در حرفی از کتاب خداوند چیزی بگویم که او اراده نفرموده باشد.»[3] و نیز در مورد کلمه‌ی «کلاله» که در سوره‌ی نساء است سؤال شد که در جواب گفت: من رأی خودم را درباره‌ی این کلمه می‌گویم، اگر درست باشد، البته واقعیتی است که خداوند بر زبانم جاری کرده و اگرخطاء کردم از جانب خودم و شیطان است که خدا و رسولش از خطاء منزه هستند.[4]
هم‌چنین در ردّ این حدیث جعلی، علمای اهل فن و حدیث شناس از اهل سنت، صدور این حدیث را تخطئه کردند و صراحتاً به جعلی و موضوع و ساختگی بودن آن اعتراف کرده‌اند، ازجمله ابن جوزی[5]، فیروزآبادی[6]، شوکانی[7] و دهلوی و دیگران؛ مثلاً دهلوی می‌گوید: «التزام به صحت این خبر، موجب برابری و مساوات ابوبکر با رسول خدا خواهد بود، و این حالت چه امر قبیح و زشتی است که یکی از افراد رعیّت و امت را با آن حضرت و سرورش برابر بدانیم.»[8]
در نتیجه تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان
پی‌نوشت:
[1]. تفسیر غرائب القرآن، نظام نیشابوری، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص471.
[2]. الغدیر، علامه امینی، طبعه النجف الاشرف، نجف، عراق، ج7 ص69-329.
[3]. تفسیر الجامع الاحکام القرآن، قرطبی، دار الکتب العربی، بیروت، لبنان، ج1 ص29. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. تفسیر جامع البیان، طبری، هجر، قاهره، مصر، ج6 ص30. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. الموضوعات، ابن جوزی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص237.
[6]. سفر السعاده، فیروز آبادی، دار القلم، بیروت، لبنان، ص280.
[7]. الفوائد المجموعه فی الاحادیث الموضوعه، شوکانی، ص335. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[8]. أشعه اللمعات، عبدالحق دهلوی، مطبعه نول، بمبئی، هند، ج4 ص350. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
مکاتب اهل سنت
مباحث تاریخی