ی مرام در این جا به مانند فیلم و سریال های گذشته خود، نقش یک جوان عصبی، خشن، غیرتی، بی منطق و پر سر و صدا را بازی می کند. از طنز تلخ جامعه و فضای رسانه ای ما همین بس که کی مرام دقیقا با همین شخصیت در فیلم "ملی و راه های نرفته" نقش منفی داستان را داشته و این جا در سیاوش نقش قهرمان را ایفا می کند. ایراد کار کجاست؟ آیا خانم تهمینه میلانی در فیلم خود سعی در سیاه نمایی و مرد ستیزی داشته و یا سروش محمدزاده در سریال سیاوش قصد تطهیر یک تیپ شخصیتی با خصوصیت های اخلاقی بیمارگونه را دارد؟
در ادامه نقد "سیاوش" به شخصیت اصلی این سریال با بازی میلاد کی مرام می پردازیم.
همان طور که اشاره شد، کی مرام در این جا به مانند فیلم و سریال های گذشته خود، نقش یک جوان عصبی، خشن، غیرتی، بی منطق و پر سر و صدا را بازی می کند. از طنز تلخ جامعه و فضای رسانه ای ما همین بس که کی مرام دقیقا با همین شخصیت در فیلم "ملی و راه های نرفته" نقش منفی داستان را داشته و این جا در سیاوش نقش قهرمان را ایفا می کند. ایراد کار کجاست؟ آیا خانم تهمینه میلانی در فیلم خود سعی در سیاه نمایی و مرد ستیزی داشته و یا سروش محمدزاده در سریال سیاوش قصد تطهیر یک تیپ شخصیتی با خصوصیت های اخلاقی بیمارگونه را دارد؟
برای پاسخ به این سوال باید به واکنش مخاطبین رجوع کنیم. با کاوشی سطحی در فضای مجازی متوجه می شویم علی رغم بازی کی مرام در نقش های منفی، بسیاری از مخاطبین مونث چنین شخصیتی را می پسندند. تا جایی که صدای برخی از فعالان فمینیستی نیز درآمده که چطور این شخصیت با چنین محبوبیتی مواجه شده که حتی کارگردانی مثل میلانی از شرور جلوه دادن او عاجز است و فیلمسازان بدون ایجاد تغییری در شخصیت او، بارها و بارها از وی برای جذب مخاطب استفاده می کنند.
البته این فعالان در جواب چرایی این مسئله، فرهنگ سنتی و ایرانی-اسلامی را متهم کرده و مدعی هستند چنین فرهنگی از نسل های گذشته به ناخودآگاه جوانان رخنه کرده و دختران را ظلم پذیر و توسری خور و نیازمند "آقابالاسر" و پسران را مالک ناموس و شکنجه گر بار آورده است. غافل از این که چنین رفتار و منشی در شرع و اخلاق اسلامی خانواده های ایرانی جایی ندارد، کما این که بارها در روایات اسلامی بر خوش رفتاری و خوش بینی نسبت به خانواده و حقوق زن تاکید شده و در فرهنگ سنتی ایرانی نیز "دست بلند کردن روی زن" تقبیح شده است.
ریشه محبوبیت این تیپ شخصیتی را می توان خود رسانه دانست. کی مرام امروز، همان فردین و وثوق فیلمفارسی های قبل انقلاب با رنگ و لعابی جدید است. این شخصیت ها در طی زمان تاثیری مخرب را بر روی شکل گیری چیزی که آن را "تیپیکال مرد ایرانی" می دانیم داشته اند و البته چاره کار نیز به دست خود رسانه است. آثاری مانند سیاوش با سفید نشان دادن این تیپ، مروج فرهنگ و اخلاقی هستند که علاوه بر فرهنگ ایرانی-اسلامی حتی از نظر معیارهای غربی نیز قابل قبول نمی باشند.
جدا از الگوی شخصیتی کی مرام، بازی وی در نقش سیاوش نیز با اشکالات فراوانی مواجه است. کارگردان نتوانسته بین سطح بازی ها تناسبی برقرار کند و در سراسر سریال,سایه بازی درخشان نقش های فرعی مانند صالحی و کیانیان بر روی بازی متوسط و تکراری کی مرام احساس می شود. آیا بهتر نبود برای چنین نقشی به مانند فیلم "تختی" ساخته بهرام توکلی از بازیگری استفاده میشد که با فضای کشتی آشنایی داشت و یا حداقل از لحاظ فرم بدنی سنخیتی با این فضا داشت تا شاهد چنین صحنه های مضحکی از کشتی گیری که مثلا در سطح ملی فعالیت می کند نباشیم.
جدا از الگوی شخصیتی کی مرام، بازی وی در نقش سیاوش نیز با اشکالات فراوانی مواجه است. کارگردان نتوانسته بین سطح بازی ها تناسبی برقرار کند و در سراسر سریال, سایه بازی درخشان نقش های فرعی مانند صالحی و کیانیان بر روی بازی متوسط و تکراری کی مرام احساس می شود. آیا بهتر نبود برای چنین نقشی به مانند فیلم "تختی" ساخته بهرام توکلی از بازیگری استفاده میشد که با فضای کشتی آشنایی داشت و یا حداقل از لحاظ فرم بدنی سنخیتی با این فضا داشت تا شاهد چنین صحنه های مضحکی از کشتی گیری که مثلا در سطح ملی فعالیت می کند نباشیم.