چه کسانی از جنایت اهواز به شدت خوشحال شدند؟

کسانی که روزانه مشغول نقشه‌کشیدن و هزینه‌کردن هستند تا مفاهیم بلندی مثل غیرت را در میان مردم دنیا و مخصوصاً ایرانیان کمرنگ کنند، از جنایت وحشتناک اهواز، خیلی خوشحال شدند و احساس کردند یک فرصت عالی برای القای خزعبلات شیطانی خود به دست آورده‌اند. به همین دلیل شاهدیم که این جماعت در رسانه‌های خود، به شدت به آموزه‌های دینی و فرهنگ اصیل ایرانی حمله کرده و سعی نمودند این اقدام را به مبانی دینی متصل کنند!
این در حالی است که اولاً غیرت و حساسیت درباره‌ی همسر و شریک زندگی، امری فطری است و در میان همه‌ی جوامع بشری یافت می‌شود و یکی از مهمترین عوامل برای محافظت از حریم مقدس خانواده به حساب می‌آید. این نکته را هر انسان سالم و منصفی درک می‌کند که در مواجهه با اشرار و مفسدان جامعه که حد و مرزی برای شرارت و فساد خود نمی‌شناسند، این مرد باغیرت است که می‌تواند محافظت از همسر و خانواده‌ی خود را برعهده بگیرد و امنیت جسمی و روانی آنها را تأمین نماید.

بیان این نکته خالی از فایده نیست که دقیقاً برای حذف همین صفت مهم انسانی است که اتاق فکرهای شیطانی موجود در دستگاه استکبار جهانی، با تمام وجود سعی می‌کنند تا فضای ابتذال و بی‌حیایی را با ترویج محصولات مستهجن در دنیا گسترش دهند؛ تا با لگدمال کردن غیرت انسانی، به اهداف شوم خود دست یایند.

از سوی دیگر، نگاهی به جزییات ماجرا می‌تواند قضاوت درباره‌ی این موضوع را منصفانه‌تر نماید. غزل (مونا) با وجود داشتن شوهر و یک فرزند در اهواز، به ترکیه می‌رود و همسر یک شخص سوری می‌شود! این زن و مرد که ازدواج غیرقانونی داشتند، اقدام به ارسال عکس‌های زندگی مشترک برای شوهر قانونی غزل در ایران می‌کنند و این تصاویر به دست آشنایان او نیز می‌رسد و سبب سرافکندگی و سرزنش او می‌شود. پس از بازگرداندن این زن به ایران، شوهر قانونی او اقدام به این قتل فجیع می‌کند و رویدادهای زننده و منزجرکننده‌ای در ادامه رخ می‌دهد.

با این وجود، یک نکته‌ی بسیار مهم وجود دارد که رسانه‌های معلوم‌الحال با تبلیغات پرحجم، سعی می‌کنند آن را نادیده بگیرند. غیرت مورد تأکید اسلام، بسیار منطقی و عقلانی طراحی شده و با بعضی تفسیرهای جاهلانه و مغرضانه، از زمین تا آسمان فرق دارد. از این رو اسلام همان‌گونه که دستور به داشتن غیرت ناموسی می‌دهد و فقدان آن را نکوهش می‌نماید، به همان اندازه افراد را از خودسری و رفتار غیرقانونی منع می‌کند.

اگر بنا باشد هر کس در مقابل ظلمی که به او شده است، شخصاً وارد میدان شود و تقاص بگیرد، پس قانون و عدلیه چه جایگاهی خواهند داشت؟! از این رو، اقدام این مرد حتماً مصداق بارز جرم و مستوجب مجازات بازدارنده است. همچنین کسانی که از وقوع چنین فجایعی خوشحال می‌شوند و به ایجاد بدبینی علیه آموزه‌های دینی می‌پردازند هم جرمی سنگین و غیرقابل بخشش دارند که حتماً نیازمند برخورد جدی مسئولان ذی‌ربط است.