حضرت سیدالشهدا علیهالسلام اوج ایمان به حضرت حق و تلاش در راه حقیقت است. آنان که به خداوند ایمان دارند آگاهانه یا ناآگاهانه پیوندی عمیق با امام حسین علیهالسلام دارند. پیوندی که به خاطر عشق به پروردگار میان سیدالشهدا و مومنان برقرار شده است.
امام حسین علیهالسلام هدیه‌ی ویژه از سوی خداوند برای نجات بندگان است؛ گرچه تمام ائمه علیهم‌السلام ثقل گران‌بهایی هستند که تمسک به آنها انسان را از گمراهی نجات می‌دهد؛ اما به تعبیر برخی بزرگان، کشتی نجات سیدالشهدا پرشتاب‌تر و پهلو گرفتنش در ساحل‌های نجات، آسان‌تر است.[۱]
ایمان از اصلی‌ترین مولفه‌های جدایی انسان از مسیر شیطان و حرکت به سوی خداست. وقتی به روایات اهل بیت علیهم‌السلام مراجعه می‌کنیم، پیوندهای زیبایی میان مؤمنان و امام حسین علیهالسلام می‌بینیم؛ پیوند‌هایی از سر ایمان و عشق به خدا.
شهادت امام حسین علیهالسلام حرارتی ابدی در قلوب مومنین
حادثه کربلا و جانبازی سیدالشهدا علیهالسلام در راه حق را باید قله‌ای ایمان و اوج باور به خداوند دانست. از همین رو این حادثه عظیم همواره شور و هیجان بزرگی در قلوب باورمندان به خدا ایجاد می‌کند. حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله در این باره می‌فرمایند: «إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً؛ با شهادت حسین علیهالسلام، حرارت و گرمایى در دل‌هاى مؤمنان دمیده شده است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.»[۲]
امام حسین علیهالسلام قهرمان و الگوی انسان‌هایی است که ایمان به خدا را به عنوان هدف اول زندگی خود برگزیدند. از همین رو ذکر سیدالشهداء و یاد و خاطره حضرت اباعبدالله علیهالسلام آنان را پرشورتر و پرحرارت‌تر از قبل می‌کند تا به راه ایمانی خود در مسیر خداوند ادامه دهند.
بردن نام سیدالشهدا سبب گریه مومن
اندوه و گریه با نام سیدالشهدا علیهالسلام آمیخته شده است. نمی‌شود شخصی در مسیر ایمان حرکت کند، اما با شنیدن حزن‌انگیزترین و غم‌انگیزترین داستان ایمانی تاریخ جهان، قلبش نلرزد و چشمانش گریان نگردد. امام حسین علیهالسلام نسبت به جایگاه خود در قلوب مومنین می‌فرمایند: « أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى؛ من کشته گريه و زاری(اشکم) هستم. نام من در نزد هيچ مؤمنی برده نمی‌شود؛ مگر آن که محزون و گريان می‌‌گردد.»[۳]
محبت امام حسین علیهالسلام در قلوب محبان خدا
دل‌های مومنان تنها از آن خداوند است و آنان به هیچ کس جز حق تعالی محبت نمی‌ورزند. امام حسین علیهالسلام در دعای عرفه خطاب به خداوند می‌فرمایند: «أنْتَ الّذی أَزَلْتَ الاغْیارَ عَنْ قُلوبِ احِبّائِک حَتّی لَمْ یحِبّوا سِواک؛ خدایا! تویی که میل به دیگران را از دل های دوستانت بیرون کردی تا جز تو را دوست نداشته باشند.»[۴]
شهادت امام حسین علیهالسلام حرارتی ابدی در قلوب مومنین
اما محبت سیدالشهدا علیهالسلام متفاوت است. عشق و اراده به امام حسین علیهالسلام در ادامه محبت پروردگار به شمار می‌رود؛ به همین دلیل خداوند عشق اباعبدالله را در قلوب دوستداران خود وارد می‌کند. امام صادق علیهالسلام می‌فرمایند: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ؛ كسى كه خداوند خير را براى او اراده كرده باشد، در قلبش محبّت امام حسين عليه السّلام را قرار داده و در دلش محبت زيارت آن جناب را مى‌اندازد.»[۵]
حلقه زدن مومن، گرد سیدالشهدا علیهالسلام
از جمله صحنه‌های زیبایی که در روایات ما بیان شده؛ تصویر حلقه زدن مومنان پیرامون سیدالشهدا علیهالسلام به مناسبت‌های مختلف است. به عنوان مثال هنگامی است که حضرت مهدی عج‌الله‌تعالی‌فرجه قیام کرده و به زیارت سیدالشهدا علیهالسلام می‌روند. در اینجا تمام مومنان پیرامون امام حسین علیهالسلام حلقه می‌زنند.
در روایتی از امام صادق علیهالسلام آمده است: «فَإِذَا قَامَ الْقَائِمُ ... فَلَا يَبْقَى أَحَدٌ سَمَاوِيٌّ وَ لَا أَرَضِيٌّ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَّا حَفَّ بِهِ يَزُورُهُ وَ يُصَافِحُهُ وَ يَقْعُدُ مَعَهُ عَلَى السَّرِيرِ؛ پس زمانی که قائم ما ظهور کند، هیچ مومن آسمانی و زمینی باقی نمی‌ماند مگر آن که گرد امام حسین جمع می‌شود، حضرت را زیارت می‌کند و با ایشان مصافحه کرده و همراه امام بر تختی می‌نشیند.»[۶]
یکی دیگر از مکان‌هایی که طبق روایات مومنان در مجلس سیدالشهدا جمع می‌شوند، روز قیامت است. در این روز به مومنان گفته می‌شود که وارد بهشت شوید؛ ولی آنها امتناع می‌کنند. امام صادق علیهالسلام این صحنه را چنین به تصویر می‌کشند: «به ايشان گفته مى‌شود: داخل بهشت شويد ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذكر حسين عليه‌السّلام را اختيار مى‌كنند، فرشتگان و حورالعين به آنها پيغام مى‌دهند كه ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستيم، ولى ايشان از فرط سرور و نشاطى كه در مجلسشان دارند، سرشان را بالا نكرده و به آنها نمى‌نگرند.»[۷]
مجموعه این روایات نشان می‌دهد، ایمان به خدا پیوندی اساسی با محبت سیدالشهدا علیهالسلام دارد. می‌توان گفت عشق به امام حسین علیهالسلام سنگ محک محکمی است تا هر کس وزن ایمان خود را با آن بسنجد و از میزان حضور خود در مسیر الهی آگاهی یابد.
پی‌نوشت:
[۱] خصائص الحسینیة، ص۱۴.
[۲] مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۳۱۸.
[۳] کامل الزیارات، ص۱۰۹.
[۴] اقبال الأعمال، ج۱، ص۳۴۹.
[۵] کامل الزیارات، ص۱۴۲.
[۶] دلائل الإمامة، ص۱۸۹.
[۷] کامل الزیارات، ص۸۱ و ۸۲.