تا بحال در باره‌ی توان صنعتی ایران اسلامی عمده‌ی داده‌ها و اطلاعات در زمینه‌ی نظامی ارائه شده و یا این که حداقل توان داخلی در این زمینه بیشتر به رخ کشیده شده است؛ اما لازم به ذکر است که برخلاف باور برخی از جریانات، جمهوری اسلامی ایران علاوه بر ابعاد نظامی، در زمینه‌های مختلف صنعتی و علمی توان خود را به نمایش گذاشته است.
تخصص بومی، ناجی دریاچه ارومیه | طبیعتاً ارائه آمار در زمینه‌های توانمندی صنعتی و علمی مختلف، یک بحث تخصصی است و خارج از مجال این نوشتار. به همین دلیل، اینجا به بیان گوشه‌ای از پیشرفت‌ها و دست‌آوردهای خاص صنعتی می‌پردازیم.
یکی از خبرهای مسرت‌بخش و در عین حال مهم در این روزها، مساله‌ی انتقال آب سد "کانی‌سیب" به دریاچه ارومیه است. پروژه‌ای که پس از چند سال، سرانجام با حضور رئیس جمهور محترم دولت سیزدهم افتتاح شد. این پروژه را بدون شک باید یکی از بزرگترین و در عین حال پیچیده‌ترین عملیات‌های عمرانی در سطح جهانی دانست، زیرا به لحاظ مشخصات فنی، احداث ۳۶ کیلومتر تونل، ۱۱ کیلومتر کانال و ۲۸ کیومتر رودخانه گدار، را نمی‌توان امری ساده و آسان توصیف کرد.[1]
یک نگاه ساده به این قضیه این حقیقت را روشن می‌کند، که توان متخصصین جمهوری اسلامی ایران در پیش بردِ این نوع از پروژه‌ها، یکی از منحصر به فردترین تکنولوژی‌ها محسوب شده و نیازمند داشتن صنایع و تجهیزات فوق العاده پیشرفته و در عین حال پیچیده می‌باشد. فناوری ساخت و تولید تجهیزات مکانیکی مربوط به حفر تونل، تا مدتی قبل، در انحصار پنج کشور بوده و جمهوری اسلامی ایران به عنوان ششمین کشور، توانسته به این سطح از دانش و توانایی برسد، که در زمینه‌ی ساخت ماشین آلات کاربردیِ حفر تونل، وابسته هیچ کشوری نباشد.[2]
مساله‌ی انتقال آب از سد "کانی سیب" به دریاچه ارومیه از دو جهت دارای اهمیت است؛ اول اینکه با تحقق این عملیات، دومین دریاچه شور جهان به لحاظ وسعت، از خشکی و نابودی نجات پیدا می‌کند، که این مسئله خود نشان از اهمیت بالای موضوع محیط زیست در سیاست‌های جمهوری اسلامی است. جهت دوم اهمیت این پروژه، همانطور که بیان شد، توان بومی ایران در استفاده از تجهیزات و امکانات لازم، جهت پیشبرد این پروژه‌ی بزرگ است. مساله‌ای که می‌تواند یکی از ملاک‌های قضاوت پیشرفت ایران اسلامی، نسبت به دیگر کشورها شود.
پی نوشت:
1. فارس، http://fna.ir/1upme3
2. مهر، mehrnews.com/xXFk7