سیره و روش معاویه برای تطهیر چهره بانیان سقیفه و منافقان اموی، جعل احادیث ساختگی بود. اما امروز دوستان معاویه برای پاکسازی چهره نامقدس او با استفاده از تکنولوژی و بهره‌گیری از صنعت سینما می‌خواهند سرسلسله منافقان بنی‌امیه را نیکو جلوه دهند، اما مقصدی جز سراب در پیش ندارند.
تاج مسلمانی و ایمان به خدا چندان با ارزش و شکوهمند است که هر کسی شایستگی آن را ندارد و برای به دست آوردن آن باید کوشش نمود. حتی خداوند برای محک‌زدن پیامبرانش، آنها را با آزمون‌های سخت و دشوار روبرو ساخت تا برای همگان مشخص شود هر گونه انتساب و نسبتی با خداوند، باعث تضمین برای عاقبت بخیر و هدایت شدگی انسان‌ها نمی‌شود. به فرموده قرآن، این آزمون در تمام دوران‌ها برگزار شده و همچنان ادامه دارد.[1]
مسلمانان بی‌بصیرت
امت اسلام نیز با آزمون دشواری روبرو شد که متاسفانه بیشتر مسلمانان نتوانستند از آن سربلند بیرون بیایند. آزمونی که پیرامون پذیرش خلیفه و جانشین خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله بود و با نفوذ منافقان و وابستگان به ابلیس در میان مسلمانان و تلاش برای تصاحب سلطنت و حکمرانی بر مملکت اسلامی، زمینه‌های انحراف و دو دستگی و اختلاف پدید آمد .
قدرت رسانه‌ای
اما منافقان به همین مقدار بسنده نکردند و با صرف هزینه‌های بسیار زیاد، به چنان قدرت رسانه‌ای دست پیدا کردند که کمتر کسی می‌توانست مسیر حق را از مسیر نادرست و باطل تشخیص دهد. شاید بتوان شاخص‌ترین تسلط رسانه‌ای بر افکار مسلمانان در عصر ظهور اسلام را فعالیت‌های خبیثانه منافقان اموی به سرکردگی معاویة بن ابی‌سفیان دانست که فضای ذهنی مردم را به سوی خویش جهت داده بودند و آنچه را که مردم از اسلام می‌آموختند، تعالیم انحرافی منافقان بود.
اصلی‌ترین تلاش معاویه به پیروی از حاکمان پیش از خود، نابودی اسلام و تحریف آن بود[2] اما مسیرانتخابی او، تبلیغات منفی بر ضد اهل بیت پیامبر علیهم‌السلام بود چون می‌دانست که اسلام حقیقی در سیره آنها جاری و ساری است. پس از هیچ تلاشی در این زمینه کوتاهی نکرد.
منبرهای نامقدس
اوج مظلومیت اهل بیت علیهم‌السلام را باید در تهاجم رسانه‌ای معاویه بر ضد امیرالمومنین علیه‌السلام نگریست که فرمان لعن و نفرین بر جانشین بلافصل پیامبر را روی منبرها صادر کرده بود. خفقان و تبلیغات گسترده مانع از فهم و درک صحیح واقعیت می‌شد. تا جایی که وقتی از بعضی صاحب‌نظران و انديشمندان اهل شام پرسيده شد:«اين ابوتراب كه امام مسجد بالاى منبر او را لعن مىكند، كيست؟» در پاسخ گفت:«فكر می‌كنم يكى از دزدان و راهزنان فتنه‌گر باشد.»[3]
یاری در جعل احادیث
معاویه از اعتماد مسلمانان به اصحاب و یاران نزدیک به پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله بهره‌برداری منفی کرد و با تطمیع و پرداخت پول‌های کلان به آنها، احادیث ساختگی فراوانی را در میان امت اسلامی رواج داد. احادیثی که نه تنها برای خلفای خودخوانده و بانیان سقیفه فضیلت‌تراشی می‌کردند، بلکه هدف اصلی آنها پاک کردن فضیلت‌های امیرالمومنین و نسبت دادن رفتارهای نامناسب به ایشان بود.
برای نمونه، معاویه پول هنگفتی به سمرة بن جندب یکی از اصحاب پیامبر داد تا ادعا کند شأن نزول آیات 204 و 205 سوره بقره، امیرالمومنین علیه‌السلام است، با اینکه این آیات پیرامون منافقان مدینه بود.[4]
تلاش برای رسیدن به سراب
اما متاسفانه این روش و سنت معاویه در پیروان او رسوخ کرد و افرادی مانند ابن خلدون، ابن تیمیة، ابن حجر هیتمی، ابن قیم جوزی و بسیاری دیگر از افراد عالم‌نما در کتاب‌های خود به دفاع از معاویه پرداخته‌اند[5] و امروز همچنان با گذشت قرن‌ها، دوستان معاویه برای پاکسازی چهره نامقدس او شتاب می‌کنند و با استفاده از فناوری و بهره‌گیری از صنعت سینما می‌خواهند سرسلسله منافقان بنی‌امیه را نیکو جلوه دهند. اما وعد قرآن حتمی است که اگر از غیر خدا و ولی راستین خدا پیروی کنند، در گمراهی آشکار هستند:«کسانی كه جز خدا را به خدايى می‌خوانند، هيچ پاسخى دریافت نمی‌کنند، مگر همچون كسى كه دو دست خويش به سوى آب برد تا به دهان خود برساند و به آن نتواند رسانيد؛ آرى، دعا و نيايش كافران چيزى جز گمراهى و سردرگمى نيست.»[6]
خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز با توجه به دانش غیبی و آینده‌نگری، مسلمانان را از نزدیک شدن به شخصیتی مانند معاویه منع کردند. از این رو، در منابع اهل تسنن با سند صحیح و معتبر از پیامبر اعظم روایت شده که فرمودند:«إِنَّ مُعَاوِيَةَ فِرْعَوْنُ هَذِهِ الْأُمَّةِ»؛ «به راستی که معاویه، فرعون امت مسلمان است.»[7] و «إِذَا رَأَيْتُمْ مُعَاوِيَةَ عَلَى مِنْبَرِي هَذَا فَاقْتُلُوهُ»؛ «هرگاه معاویه را بر منبر من دیدید او را زنده رها نکنید و بکشید.»[8]
پی نوشت
[1]. عنکبوت/2.
[2]. ابن بکّار، زبیر، الاخبار الموفقیات، ص: 462، عالم الکتب.
[3]. مسعودی، علی، مروج الذهب، ج3، ص: 32.
[4]. قرشی، باقر، معاویة بن ابی سفیان، مقوماته الدینیة و السیاسیة، ص: 101، ماهر.
[5]. الجزائری، عبدالباقی، معاویة، ص: 399. دار التفسیر.
[6]. رعد/14.
[7]. فرحان المالکی، حسن، حدیث معاویة فرعون هذه الامة، ص: 11، دار المحجة البیضاء.
[8]. فرحان المالکی، حسن، مثالب معاویة بن ابی سفیان بالاسانید الصحیحة، ص: 30، دار المحجة البیضاء.