امام حسن مجتبی

امام حسن مجتبی "علیه السلام"

تحقیق در مورد امام حسن مجتبی "علیه السلام"

معرفی

حسن بن علی بن ابی طالب "علیه السلام" مشهور به امام حسن مجتبی دومین امام شیعیان که ۱۰ سال امام و حدود ۷ ماه خلیفه مسلمانان بود.

حسن بن علی نخستین فرزند امام علی "علیه السلام" و فاطمه زهرا "سلام الله علیها" و نخستین نوه پیامبر "صلی الله علیه و آله و سلم" است.

ایشان هفت سال از عمر خود را با پیامبر "صلی الله علیه و آله و سلم" همراه بودند و در بیعت رضوان و ماجرای مباهله با مسیحیان نجران حضور داشت.

ویژگی های امام حسن مجتبی "علیه السلام"

- عبادت

- ترس از خدا

- همنشینی با قرآن

- مهربانی

- گذشت

- فروتنی

- میهمان نوازی

- بردباری

- بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران

- شجاعت

امامت

حسن بن علی دومین امام شیعیان است. او بعد از شهادت امام علی "علیه السلام" در ۲۱ رمضان سال ۴۰ق، به امامت رسید و به مدت ۱۰ سال این مقام را بر عهده داشت.

بر اساس یکی از این روایات، امام علی "علیه السلام" پیش از شهادت و در حضور فرزندان خود و بزرگان شیعه، کتاب و سلاح (از ودایع امامت) را به فرزندش حسن داد و اعلام کرد که پیامبر به او فرمان داده که حسن را وصیّ خود قرار دهد.

بنابر روایتی دیگر، امام علی "علیه السلام" هنگام حرکت به سوی کوفه برخی از ودایع امامت را نزد ام سلمه امانت گذاشت و امام حسن "علیه السلام" پس از بازگشت از کوفه، آنها را از وی تحویل گرفت.تحقیق در مورد امام حسن مجتبی

دوران کودکی و جوانی

بنابر قول مشهور، تاریخ ولادت او ۱۵ رمضان سال سوم هجری است.

برخی منابع تولد وی را سال دوم هجرت دانسته‌اند. او در مدینه به دنیا آمد و پیامبر در گوش او اذان گفت و در هفتمین روز ولادتش، گوسفندی را برای او عقیقه کرد.

سکونت در کوفه، خلافت امام علی "علیه السلام"

امام حسن مجتبی "علیه السلام" در دوره پنج ساله خلافت امیرالمومنین "علیه السلام" در همه مراحل در کنار پدر حضور داشت. بنابر نقل کتاب الاختصاص حسن بن علی(ع) پس از بیعت مردم با امام علی، به درخواست پدر بر منبر رفت و برای مردم سخن گفت.

از گزارش وقعة صفین در مورد نخستین روزهای ورود امام علی "علیه السلام" به کوفه برمی‌آید که حسن بن علی نیز همراه پدر، در کوفه اقامت گزیده است.

دوران کوتاه خلافت

امام حسن مجتبی "علیه السلام" از ۲۱ رمضان سال ۴۰ق به مدت ۶ الی ۸ ماه خلیفه مسلمانان بود. خلافت او با بیعت مردم عراق و همراهی سایر سرزمین‌های اطراف آغاز شد.

اهالی شام به رهبری معاویه با این خلافت مخالفت کردند. معاویه با همراهی سپاهیانی از شام به جنگ اهل عراق آمد. این جنگ در نهایت به صلح و واگذاری خلافت به معاویه، نخستین خلیفه اموی انجامید.

جنگ و صلح با معاویه

مهمترین رویداد سیاسی در زندگی حسن بن علی "علیه السلام"، جنگ با معاویه است که به صلح انجامید. همزمان با بیعت مردم عراق با حسن بن علی، و تایید ضمنی آن از سوی مردم حجاز و یمن و فارس، اهالی شام با معاویه بیعت کردند.تحقیق در مورد امام حسن مجتبی

معاویه در سخنرانی‌های خود و در نامه‌‌نگاری‌هایی که با امام حسن"علیه السلام" داشت، بر تصمیم جدی خود برای به‌رسمیت‌نشناختن این بیعت تاکید کرد.

او که از زمان مرگ عثمان خود را برای خلافت، آماده کرده بود با لشکری به سوی عراق حرکت کرد.

بر اساس برخی گزارش‌ها، امام حسن "علیه السلام" تا حدود پنجاه روز پس از شهادت پدر و بیعت مردم، هیچ اقدامی در زمینه جنگ یا صلح نکرد.

او وقتی از حرکت سپاه شام باخبر شد، با لشکریانش از کوفه خارج شد

و سپاهی پیش‌آهنگ به فرماندهی عبیدالله بن عباس به سمت معاویه فرستاد.

دوران سکونت در مدینه و مرجعیت دینی

حسن بن علی "علیه السلام" پس از صلح با معاویه، علی رغم درخواست عده‌ای از شیعیانش برای ماندن در کوفه، به مدینه بازگشت و تا پایان عمر همان‌جا ماند و تنها سفرهایی به مکه و شام داشته است.

امام حسن مجتبی "علیه السلام" پس از شهادت امام علی "علیه السلام" و به وصیت او، متولی اوقاف و صدقات وی بوده است.

بنابر نقل کافی این وصیت در ۱۰ جمادی الاولی سال ۳۷ق. نوشته شده است.

شهادت

امام حسن مجتبی علیه السلام در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد

و بر اثر همان زهر به شهادت رسید و در قبرستان بقیع (واقع در مدینه) به خاک سپرده شد.