گسترش عدالت همه‌جانبه، امنیت فراگیر و تقویت پیوندهای اجتماعی از مهم‌ترین شاخصه‌های تمدن مهدوی خواهد بود.
تمام مسلمانان به‌ویژه شیعیان در انتظار آمدن آخرین ذخیره الهی و دادگستر جهان یعنی امام مهدی علیه‌السلام می‌باشند. پس از ظهور آخرین جانشین پیامبر معظم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله تمام دنیا رنگ عدالت و خیرخواهی به خود می‌گیرد، اما مقدمه این مهم، تشکیل حکومت و تمدن بی‌نظیر اسلامی می‌باشد.
تمدنی که امام مهدی علیه‌السلام در بالاترین نقطه آن قرار دارند و آن را مدیریت می‌کنند، اهدافی را دنبال می‌کند که همگی برگرفته از آموزه‌های قرآنی و سنت نبوی می‌باشد. در ادامه به چند هدف و پیامد مهم تشکیل تمدن آرمانی مهدوی اشاره می‌شود:
الف- گسترش عدل و احسان: مهم‌ترین احادیث از توصیف جامعه مهدوی و تمدنی که به فرمان امام زمان علیه‌السلام تشکیل می‌شود، اشاره روشن و واضحی به گسترش عدالت و برچیده شدن ظلم و ستم از تمام دنیا دارد. بی‌تردید الگوی امام مهدی علیه‌السلام برای اجرای قانون فراگیر عدالت‌محور در دنیا، چیزی بیش از دستورات دین مبین اسلام نخواهد بود.
ب- تقویت پیوندهای اجتماعی: در آموزه‌هاى اسلامى، مفاهيم و واژه‌هايى وجود دارد كه حاصل معنا و پيام آنها، توصیه به ایجاد روحيه جمعى و همه‌جانبه در سطح جامعه است؛ مانند «تراحم»، «تعاضد»، «تواصى» و از همه گوياتر، واژه «تعاون» است.
در مدینه فاضله مهدوی نیز روحیه مواسات و همدلی میان مؤمنان جامعه به بالاترین میزان خود خواهد رسید و هر کسی داشتن این روحیه را برای خود وظیفه می‌داند. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، بر همگان واجب است همديگر را يارى رسانند و يكديگر را نيرو بخشند».[1]
ج- برقراری امنیت: اصلی‌ترین نیاز و زمینه برای ایجاد یک حکومت و تمدن بزرگ، داشتن امنیت همه‌جانبه می‌باشد. امینتی که با وجودش رفتارهاى ناهنجار اخلاقى، خشونت‌ها و خشم‌ها فروكش می‌كند؛ عمل به قانون از سوی مردم و مسئولان رواج می‌يابد و فاصله‌ای ميان دولتمردان و مردم وجود نخواهد داشت.
امام صادق علیه‌السلام در توضیح آیه «وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً»؛[2] «و ترسشان را به امنيت و آرامش تبدیل می‌كند»، فرمودند: «این آیه پیرامون امام مهدی علیه‌السلام است و مصداق و نمونه واقعی این آرامش در آن زمان محقق خواهد شد».[3]
به امید دیدار تمدن اسلامی به رهبری امام زمان علیه‌السلام و خاکساری ایشان.
پی‌نوشت:
[1]. حر عاملی، حسن، وسائل الشيعة، ج12، ص27-26، آل‌البیت علیهم‌السلام.
[2]. نور، 55.
[3]. نعمانی، محمد، الغيبة، ص240، نشر صدوق.