ارتباط های پر خطر

رهروان ولایت ـ ارتباط بین دو نفر از راه‌های مختلف می‌تواند شکل بگیرد؛ یکی از مهم‌ترین آنها نگاه است، این نگاه می‌تواند مستقیم یا غیر مستقیم باشد. دومین راه؛ صداست، دو نفر که در کنار هم قرار می‌گیرند و شروع به صحبت کردن می‌کنند، یک نوع ارتباط عاطفی میان آنها پدید می‌آید. وسیله سوم؛ لمس است؛ مانند دست دادن. وسیله چهارم؛ نوشتار است؛ مانند نامه و پیامک. پنجمین آن؛ ایماء و اشاره است.

اگر این ارتباط عاطفی به صورت مشروع اتفاق بیفتد، می‌تواند سازنده و موثر باشد، ولی اگر نامشروع باشد، هیچ ضابطه‌ شرعی، قانونی، عرفی، منطقی و عقلانی آن را تایید نمی‌کند. در چنین ارتباطی، عواطف طرفین به دلیل نیازهایی که دارند به صورت افراطی سر ریز می‌شود. این ارتباط شبیه به دو لوله در ساختمان است که به یکدیگر وصل می‌شوند، ولی از یک جایی ترک بر می‌دارند و آب به بیرون فوران می‌کند. حالا اگر این ارتباط به صورت پنهانی باشد؛ یعنی ما نبینیم که لوله شکسته است. بعد از یک مدتی ممکن است کل ساختمان فرور بریزد.

در ارتباطات نامشروع دقیقا یک چنین اتفاقی می‌افتد؛ یعنی عواطف انسانی، جنسی و میل آن دونفر نسبت به یکدیگر به صورت افراطی فوران می‌کند و این نه تنها نیاز آنها را برطرف نمی‌کند؛ بلکه سرمایه عاطفی‌ای که آنها نیاز دارند تا در زندگی خودشان تا پایان عمر از آن استفاده کنند، همگی به هدر می‌رود؛ مانند منبع آبی که به یک باره بترکد؛ منبعی که می‌توانست آب مورد نیاز ما را در شش ماه تامین کند در مدت چند ساعت یا چند روز تخلیه خواهد شد.

ارتباطات نامشروع عاطفی در حقیقت، تخلیه عواطف ارزشمندی است که در وجود آدمی قرار داده شده است، تا پایان عمر از آن استفاده کند و در زندگی صرف همسر و فرزندان شود.

چنین جوانی قطعا فردا نمی‌تواند با همسر خود ارتباط عاطفی درستی برقرار کند؛ چون سرمایه خود را هدر داده است. ضرر دیگر این چنین ارتباطی از بین رفتن تمرکز ذهنی دو طرف است و وقتی دو جوان این چنین به سر ریز عواطف گرفتار شوند طبیعی است که نمی‌توانند تمرکز ذهنی داشته باشند؛ یعنی حتی وقتی ارتباط قطع هم شود باز ذهن این دو مشغول است. این عدم تمرکز به اختلال در خواب و تغذیه و سلامت جسمی نیز منتهی می‌شود.

تشویش ذهنی و سست شدن اراده نیز از آسیبهای این نوع از ارتباط است. با این ارتباطها ازدواج تهدید می‌شود و وقتی چنین شد خانواده در معرض خطر قرار می‌گیرد و وقتی کانون خانواده از هم پاشید یا شکل گرفت امّا با بنیانی سست و بی‌روح، زندگی بدون محبت و عاطفه و عشق نمی‌تواند کانون تربیت انسان باشد و خروجی‌اش می‌شود یک سری آدمهای بیمار عاطفی.