دولت عراق هیچ‌گاه ادعای حکومتِ اسلامی و اجرای قوانین الهی را نداشته است تا وضع موجود در آن کشور به عنوان معیاری صحیح برای سنجش قانون حجاب اجباری در ایران قرار گیرد.
عکسی که در آن چند بی‌حجاب در یکی از دانشگاه‌های بغداد قدم می‌زدند را در صفحه مجازی خود گذاشته و زیر آن نوشته بود: «اینجا دانشگاه بغداد در عراق است. کشوری که بیشترین حرم امام‌های شیعه را دارد، پرآوازه‌ترین و پُرمقلدترین مرجع تقلید شیعه در آن ساکن است و اکثریت مردم آن مسلمان بوده و به خصوص شیعه‌اند. علاوه بر این، عمده‌ی قوانین آن اسلامی است یا سویه‌ی اسلامی دارد».
فرض می‌گیریم که واقعاً آن عکس مربوط به دانشگاه بغداد بوده و فضای عمومی آن دانشگاه به همان صورت است و عموم دانشجویان آن دانشگاه نیز با آن وضعیت رفت‌وآمد می‌کنند. حتی فرض را بر این می‌گذاریم که تمام دانشگاه‌های عراق به همان صورت است و عموم دانشجویان آنها با آن وضعیت به دانشگاه می‌روند؛ اما این چه توجیه و مقایسه غلطی است که بر اساس آن بخواهیم قانون حجاب در ایران را زیر سوال ببریم؟
مگر در عراق حکومت اسلامی برقرار است تا ما حکومت و قوانین خودمان را با آن کشور مقایسه کنیم؟ مگر مرجعیت محترم عراق به عنوان ولی‌فقیه و در رأس حکومت این کشور پذیرفته شده است، تا امور جاری در این کشور را مورد تأیید ایشان بدانیم؟ اینکه وجود حرم‌های ائمه علیهم‌السلام در عراق و حضور مرجعیت شیعی در این کشور را مهر تأییدی بر بی‌حجابی‌های رایج در آنجا قلمداد کنیم، مانند این است که قانون کشف حجاب و منع از مجالس روضه در دوره رضاخان را به جهت حضور مرجعیت شیعی در ایران، مورد تأیید آن بزرگان بدانیم.
دولت عراق اگرچه ممکن است به اقتضای اعتقادات عمومی مردمش برخی از قوانین اسلامی را اجرا کرده باشد؛ ولی هیچ‌گاه داعیه حکومت اسلامی و اجرای قوانین اسلامی را نداشته است تا ما وضع موجود در آن کشور را معیار و الگوی خود در اجرای قوانین اسلامی بدانیم.