یکی از مهمترین وظایف مادران، تربیت فرزندانی نیکو
یکی از مهمترین اهداف ازدواج تولید و تربیت نسل است و انسان به صورت طبیعی و فطری به فرزند و نسل خوب علاقه دارد و از ویژگی‌ها و صفات زن شایسته زنی می‌باشد که بتواند فرزند به دنیا بیاورد و خوب تربیت کند، اما متاسفانه برخلاف دستورات اسلام و سفارش‌های فراوانی که در خصوص فرزندآوری شده است عده‌ای با دیر فرزندآوری و یا تک فرزندی، مشکلات فراوانی را برای خود ایجاد می‌کنند و از لذت داشتن اولاد و شیرینی فرزندان خود را محروم می‌کنند. همسران باید به این هشدار توجه کنند که تعلل در فرزندآوری سبب ضعف بدنی آنان می‌گردد و چه بسا موجب محرومیت همیشگی آنان از داشتن فرزند شود و تک فرزندی نیز به نوعی محروم کردن بچه از داشتن خواهر و برادر و ایجاد خلع عاطفی می‌باشد، و خدای ناکرده اگر برای تک فرزند مشکلی پیش بیاید حسرت دائمی در دل والدین به جا خواهد ماند.
الف. در قرآن کریم نسبت به والدین سفارش بسیاری شده است لاکن از آنجا که مادر زحمات بیشتری می‌کشد باید به صورت ویژه از او تقدیر گردد و نامش جداگانه برده شود لذا خداوند متعال در سوره مبارکه لقمان آیه ۱۴ اینگونه می‌فرماید: انسان را درباره پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش او را حمل کرد در حالی که هر روز ناتوان‌تر می‌شد....
در این آیه شریفه ابتدا نیکی به والدین سفارش شده سپس به دوران بارداری مادر اشاره کرده تا وجدان اخلاقی انسان را تحریک و بیدار کند و به انسان تذکر بدهد که گذشته‌ها را فراموش نکند، همواره به یاد داشته باشد که مادرش بار او را برداشت و از شیره جانش به او داد و به خاطر آسایش او ۹ ماه سختی‌ها و مشکلاتی را تحمل کرد. چون حق مادر بیشتر در معرض تضیع است و یا حتی او بیشتر از پدر است خداوند سفارش مخصوصی نسبت به مادر کرده است.
لذا اگرچه بارداری امری طبیعی می‌باشد ولی ما مسئولیت داریم که به مادر احترام بگذاریم و از زحمات او قدردانی کنیم، زیرا دوران بارداری و شیر دادن از عوامل پدیدآورنده حقوق مادر بر فرزند و مهمترین دوران شکل‌گیری شخصیت فرزند می‌باشد.
ب. آسایش و آرامش دوران بارداری
برای زن باردار برخی عوامل مادی و معنوی اهمیت فراوانی دارد، از عوامل مادی استراحت مناسب و تغذیه است چرا که حاملگی دوران سختی است و زن باردار بیشتر نیاز به آرامش و فضای آرام دارد، لذا به همین جهت است که در اسلام مخارج زندگی بر عهده مرد گذاشته شده تا زن از هرگونه تلاش سنگین و فکر و خیال درباره آب و نان و چیزهای دیگری که فکر او را مشغول می‌کند به دور باشد و این آرامش در ایام حمل و پس از آن اثر شایان می‌تواند داشته باشد چرا که با خیال راحت و در محیط آرام به مهمترین مسئله خانواده که تربیت فرزندان باشد بپردازد.
لذا علاوه بر مسائل مادی، مسائل معنوی و روحی نیز مهم است. احترام‌ها، ناراحتی‌ها، ترس‌ها، هیجان‌ها، منظره‌های حزن انگیز و دیدن صحنه‌های دلخراش برای او خوب نیست و در روحیات بچه نیز تاثیر می‌گذارد. همچنین دیدن فیلم‌های نامناسب، گوش دادن به آهنگ‌های حرام و حضور در مجالس گناه در روح فرزند اثر منفی می‌گذارد و نقش منفی در تربیت او دارد همان گونه که پاکی، طهارت، عبادت، انس با قرآن و ارتباط مادر با مسائل معنوی در روان کودک و تاثیرپذیری او در شکل‌گیری تربیت صحیح یقیناً می‌تواند نقش بسزایی ایفا کند.