فیلم IF ایف (اسم مخفف شده دوستان خیالی Imaginary Friends است و معنای «اگر» نمی‌دهد) داستان دختری به نام بی است که توانایی خاصی دارد. او قادر است دوستان خیالی افراد را ببیند. موضوعی که ارزش انسانی را به تخیل و توهم محدود می‌کند و چاره‌ای برای حل پیچیدگی‌های روزمره انسانی معرفی نمی‌کند.
داستان "ایف" داستان دختری به نام بی است که توانایی خاصی دارد. او قادر است دوستان خیالی افراد را ببیند. در ابتدا این تواناییِ بخصوص، "بی" را به وحشت می‌اندازد، اما به مرور به دیدن موجودات خیالی کوچک و بزرگ عادت می‌کند. در ادامه او متوجه می‌شود که تنها کسی نیست که از این ویژگی بهره‌مند است...
مضامینِ محتوایی "ایف" با محور قرار دادن بلوغ تلاش می‌کند به چگونگی عملکرد قوه‌ی تخیل و باورهای ذهنیِ انسانی (از دوران کودکی و نوجوانی‌اش) بپردازد. در نتیجه، مخاطب با استفاده از قوه‌ی خیال به مشکلات و چالش‌های مختلف زندگی‌اش پاسخ مناسبی می‌دهد.
"جان کرازینسکی" کارگردان اثر، قصد دارد تا دنیای غنی کودکان را با فانتزی‌هایشان نشان دهد. او قرار است برای یک ساعت و اندی مخاطب را به‌دور از دنیای واقعی و حقیقی با آن‌همه تزاحمات و استرس‌ها و روزمرگی‌هایش، به فضای خیالشان ببرد؛ همه‌چیز زیباست، نگرانی نیست، مشکلات نیستند.
گرچه تلاش او برای به تصویر کشیدن چنین لحظات آرام‌بخش و بی‌دغدغه‌ای ستودنی است، اما چنین دنیایی، ساختگی و جعلی بوده و هیچ شخصی را به رستگاری نخواهد رساند. در آموزه‌های انسانیِ برگرفته از فطرت انسان و با توجه به رشد و کمال انسان، هیچ انسانی با چنین تخیلات پوچ و توهمی‌ای ترقی نخواهد کرد. در حقیقت نکته‌ای که اثر پربیننده‌ی "ایف" در نظر نگرفته این است که افراد یک جامعه در بیرون کشیدن خود از منجلاب استرس‌ها، شلوغی‌ها و روزمرگی‌هاست که موفق خواهند شد.
"بی" دخترک قصه‌ی "ایف" تمام همتش این است که ذهن بزرگسالان را به موجود ساختگی خیالی‌شان معطوف کند، اما آیا با این ترفند در دنیای واقعی آن‌ها گرهی باز می‌شود؟ قطعاً خیر! قطعاٌ مخاطب اثر (که غالباً کودک و نوجوان هستند)، نیاز به پیش‌فرض‌های اخلاقی و منطقی بهتری دارد تا خود را مهیای رویارویی با چالش‌ها و پیچیدگی‌های پیرامون کند.
داستان "ایف"، در برخی پلان‌ها بامزه دنبال می‌شود، اما این به‌اندازه‌ای نیست که کسی را مجاب به تماشایش کند. روند کُند فیلم انگیزه را برای دنبال کردن بیشتر آن می‌گیرد و با پایانی صرفاً سرگرم‌کننده و بدون منطقش، راهی برای توصیه به دیدنش هموار نمی‌کند!