به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی معراج آمده است:اگر كشاورز در فصل پاییز بذر پاشی كرده باشد و دانه ها را در زمین های قابل كشت ریخته باشد و در زمان های مقرر آن ها را آب یاری كرده باشد، و علف های هرز آن را از بین برده باشد، همیشه از لحظه ای كه محصولش را برداشت می كند خوشحال است و به آن لحظه امید وار است.ولی كسی كه دانه ای نكاشته باشد و زحمتی نكشیده باشد هیچ گونه امیدی هم نباید داشته باشد
با مثالی كه عرض كردم معنای امیدواری در زندگی به خوبی مشخص می شود امیدواری یعنی خوشحال بودن جهت فرا رسیدن آن چیزی كه دوستش دارد و قبلا مقدمات آن را فراهم نموده است همانند كشاورز كه تخم ها را زیر خاك كرده و در زمان مقرر آب یاری كرده است و الان هم امید به برداشت محصول دارد
و شاعر در این زمینه این گونه می سراید:
نابرده رنج گنج میسر نمی شود مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد
طبیعى است اگر انسان انتظار و امید چیزى را دارد باید خود را براى استقبال از آن آماده كند همان گونه كه خداوند متعال در قرآن كریم می فرماید:
پس هر كه به لقاى پروردگارش امید دارد، باید كارى شایسته انجام دهد، و هیچ كس را در عبادت پروردگارش شریك نكند«1»
البته همان گونه كه انسان همیشه باید به رحمت و مغفرت الهی امیدوار باشد باید از عذاب و غضب او نیز ترسناك باشد و این دو همانند دو بال كبوتری هستند كه جهت پرواز به آن ها نیازمند می باشد همان گونه كه لقمان حكیم به فرزندش می فرماید:
فرزندم! اگر دل مؤمن را بشكافند در آن دو نور خواهند یافت؛ یكى نور ترس الهى و دیگرى نور امید و رحمت كه هر دو با هم یكسانند«2»
منابع:
1: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ یُوحى إِلَیَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً«كهف آیه 110»
2:. تفسیر اثنىعشرى.