همان گونه که این یک حقیقت روشن است و در جای خود ثابت شده است که ائمه اطهار ـ علیهم السّلام ـ یک نور در چهارده پیکر هستند.
حقیقت آن ها یکی است. چنان که زید شحام از امام صادق ـ علیه السّلام ـ پرسیده است: امام حسن ـ علیه السّلام ـ افضل است یا امام حسین ـ علیه السّلام ـ ؟ آن حضرت در جواب فرمود: فضل اول ما به آخر ما و فضل آخر ما به فضل اول ما برمی گردد... خلقت ما یکی است، علم و فضل ما یکی است... اول ما محمد، وسط ما محمد، آخر ما محمد و کلّ ما محمد است[1].
شبیه این مطلب از امام کاظم ـ علیه السّلام ـ نیز پرسیده شده است که آیا زیارت امام علی ـ علیه السّلام ـ أفضل است یا زیارت امام حسین ـ علیه السّلام ـ و یا ... امام کاظم ـ علیه السّلام ـ در جواب فرمود: هر کس اولین ما را زیارت کرده است آخرین ما را زیارت کرده است و اگر آخرین ما را زیارت کند اولین ما را زیارت کرده است. و هر که ولایت اولین را بپذیرد ولایت آخرین ما را قبول کرده است. و ولایت آخرین ما، ولایت اولین ما است...[2].
بنابراین، این ها از نظر حقیقت یکی هستند. لیکن آنچه باعث شده است که مردم نسبت به توجه به امام حسین ـ علیه السّلام ـ بیشتر تشویق و ترغیب شوند ویژگی خاصی است که در زندگی امام (با ابزارهایی مثل شفاعت بیشتر یا سرعت رسیدن به حوائج...) امام حسین ـ علیه السّلام ـ وجود دارد اما در زندگی سایر امامان معصوم ـ علیهم السّلام ـ وجود ندارد.
آن ویژگی حادثة عاشورا و قیام امام حسین ـ علیه السّلام ـ است که خود دانشگاهی بزرگ و مکتبی سرشار از معارف دینی، اخلاقی و تربیتی است و به همین دلیل پیشوایان معصوم ـ علیه السّلام ـ کوشیده اند مردم را با تعابیر مختلف به حفظ یاد و نام امام حسین ـ علیه السّلام ـ تشویق کنند تا در سایة این توجه، مکتب آن حضرت زنده بماند و انسان های همة قرون و اعصار از این مکتب غنی درس بیاموزند و بی گمان اگر حادثه عاشورا توسط یکی دیگر از امامان معصوم ـ علیه السّلام ـ صورت می گرفت آن امام در مرکز توجهات قرار می گرفت تا در سایه توجه به او و باقی ماندن یاد او مکتب او که همان مکتب اسلام حقیقی است زنده بماند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. پرتوی از عظمت حسین ـ علیه السّلام ـ ، لطف الله صافی گلپایگانی.
2. چهرة درخشان حسین بن علی ـ علیه السّلام ـ ، علی ربّانی خلخالی.
3. سحاب رحمت، عباس اسماعیلی یزدی.
پي نوشت ها:ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
[1] . محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج 25، ص 365، مؤسسه الوفا، بیروت 1403.
[2] . همان، ج 97، ص 122.
منبع : اندیشه قم