به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی حدیث آمده است:باز می آیی با حماسه ای دیگر از پایمردی و شرف و آزادگی
باز می آیی سوار بر ذوالجناح، تا در میان هلهله اشباه الرجال، دوباره فریاد «لا حول و لا قوة الا بالله» را زنده کنی
باز می آیی تا شبیه ترین مردمان به رسول خدا را روانه نبرد حق و باطل نمایی
باز می آیی تا قنداقه شش ماهه ات را به آسمان نشان دهی، و با خون پاکش، آسمانیان را جانی دوباره بخشی
باز می آیی با روضه های سوزناک سکینه ات، با درد دل رُبابت، با سوز و آه زینبت...
باز می آیی با پیراهن کهنه و محاسن خونینت...
باز می آیی تا در کنار علقمه، بار دگر بر دستان وفا بوسه زنی...
باز می آیی با علمداری از عشق...
*********
امروز تاسوعاست و اینجا کربلا
امروز بیرق سبز علمدار باوفای حسین، تا ابد رنگین می شود
و چه رنگی ماندگارتر از سرخی خون شهید...
*********
عن ثابت بن أبی صفیة قال نظر سید العابدین علی بن الحسین ع إلى عبید الله بن عباس بن علی بن أبی طالب فاستعبر ثم قال ما من یوم أشد على رسول الله ص من یوم أحد قتل فیه عمه حمزة بن عبد المطلب أسد الله و أسد رسوله و بعده یوم موتة قتل فیه ابن عمه جعفر بن أبی طالب ثم قال ع و لا یوم كیوم الحسین ع أزدلف علیه ثلاثون ألف رجل یزعمون أنهم من هذه الأمة كل یتقرب إلى الله عز و جل بدمه و هو بالله یذكرهم فلا یتعظون حتى قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا ثم قال ع رحم الله العباس فلقد آثر و أبلى و فدى أخاه بنفسه حتى قطعت یداه فأبدله الله عز و جل بهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن أبی طالب و إن للعباس عند الله تبارك و تعالى منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة 1
ثابت بن صفیه گوید: نگاه علی بن الحسین [امام سجاد] به عبدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب افتاد، پس [امام سجاد] گریه کرد، سپس فرمود:
«هیچ روزی بر پیامبر خدا سخت تر از روز احد نبود که در آن روز، عمویش [حمزه] _که شیرخدا و شیر رسول خدا بود_ شهید شد، و سخت ترین روز بعد از آن، روز موته بود که در آن، پسر عمویش، جعفر بن ابی طالب، شهید شد»،
آنگاه فرمود:
«و هیچ روزی مانند روز حسین نیست که سی هزار نفر که گمان می کردند از این امت اند [و می پنداشتند مسلمانند]، علیه او جمع شدند، و تمام آنها می خواستند با ریختن خونش، به سوی خدا تقرب جویند! و حسین آنان را با یاد خدا موعظه نمود اما پند نگرفتند و او را از روی ظلم و ستم و دشمنی کشتند»،
سپس فرمود:
«خدا رحمت کند عباس را ، حقا که فداکاری و جانبازی کرد و جانش را فدای برادرش نمود تا اینكه دست هاى مباركش قطع شد و خدای عز و جل به جای آن، دو بال به او داد که با آن دو بال در بهشت همراه فرشتگان پرواز می کند، همانگونه که برای جعفر بن ابی طالب نیز چنین کرد، و برای عباس در نزد خدای تبارک و تعالی مقامی است که تمام شهیدان در روز قیامت بدان [مقام بلند] غبطه می خورند».
*********
این مرثیه کوتاه را با رجزی جاودانه از سقای کربلا به پایان می رسانم؛ این رجز را آن هنگام خواند که نامردان دشت نینوا، دست راستش را قطع نمودند:
و الله إن قطعتم یمینی إنی أحامی أبدا عن دینی
و عن إمام صادق الیقین نجل النبی الطاهر الأمین 2
ترجمه:
به خدا سوگند، اگر دست راست مرا قطع کنید، دست از دینم بر نمی دارم،
و از حمایت حسین _که به یقین، امامی راستگو و فرزند پیامبر پاک و امانت دار است_ هرگز دست بر نخواهم داشت
*********
صلی الله علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک
پی نوشت
------------------------------
1- الأمالی للصدوق، ص 462، ح10
2- بحارالأنوار، ج 45، ص40 ؛ المناقب، ج 4، ص 108.