آشکار کردن زینت

حکایت جالبی است؛ انسان ها وقتی با نعمت های خدا مواجه می شوند همگی سخت در پی استفاده و بهره وری از آن هستند و آنهایی که از قدرت ظاهری بیشتری برخوردارند خود را مالک این نعمت ها می دانند. اما وقتی پای دستورات خدا به میان می آید، پای همین انسان های مدعی لنگ است و این گونه می پندارند که تاریخ مصرف این اوامر و نواهی گذشته است و آن را مخصوص عده ای افراد مرتجع می دانند، ولی واقع این است که «أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُم مُّعْرِضُونَ بيشترشان حق را نمى ‏شناسند و در نتيجه از آن رويگردانند.» [انبیاء۲۴]
یکی از دستورات خدا که بندگان به سادگی از کنار آن می گذرند این آیه شریفه است: «لَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى[احزاب۳۳] مانند روزگار جاهليت قديم زينت هاى خود را آشكار مكنيد»
«تَبَرُّج، از برج است. ما به چه برج مي‌گوييم؟ ساختمان‌هايي كه خودش را نشان مي‌دهد. 
تَبَرُّج، يعني خانم از خانه بيرون مي‌آيي خودت را برج نكن چون وقتي برج كردي دل چه كسي راضي مي‌شود؟ «فَيَطْمَعَ الَّذي في‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ» [احزاب32]
آن كسي كه در قلبش مرض است، يعني بيماردل، روحش بيمار است، يك آدم عياش و هوس باز است، او دنبالت راه مي‌افتد. خودت را برج كردي، خودت را حراج كردي، هرزه‌ها عقب تو راه مي‌افتند. اين كمال است؟
اگر ما يك شيريني را كه يك پارچه‌اي روي آن است برداريم مگس‌ها روي اين شيريني جمع شوند، اين براي اين شيريني ارزش است؟ يا اين شيريني را آلوده مي‌كند.بعد قرآن مي‌فرماید: «تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّة» خيلي قشنگ است. اين جاهليت مهم است. يعني خانم فكر نكن اين تمدن است. اين جاهليت است. يعني اگر كسي خودش را برج كند، اين مرتجع است، اين اُمُّل است. برگشته به زمان جاهليت.
زمان جاهليت در مقابل زمان عالميت است. يعني علم در مقابلش زمان جاهليت است. قبل از اسلام را زمان جاهليت مي‌گويند. بعد از اسلام ديگر زمان جاهليت نيست. بنابراین اگر خانمي نيمه برهنه خودش را عرضه كرد، اين متمدن نيست، اين به جاهليت برگشته است.» [2]
این بیان قرآن شریف است. آیه ای که به جای عمل به آن می گوییم تاریخ عمل به آن گذشته. کتابی که به جای آنکه پیش روی خود قرار دهیم تا راهنمای ما باشد آن را پشت سر انداخته و راه خود را می رویم. و به تعبیر قرآن کریم «فَنَبَذُوهُ وَرَاء ظُهُورِهِمْ ﴿آل عمران۱۸۷﴾ پس آن را پشت ‏سر خود انداختند.»

پی نوشت:

[1]من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۴۰
[2] برنامه ی درس هایی از قرآن کریم 29/02/90