کسانی که در بی دین کردن فرزندانمون نقش دارن دو گروهن که كه يكي از اونها رو براتون مي نويسم:
1- کسانی که خودشون با دین میونه ی خوبی ندارن و گاهی با دین دشمنی هم دارن و اونهایی که جزء این گروهند خود شون چند دسته ان که عبارتند از:
الف) اونهایی که همیشه با این بچه ها همراهن (یعنی پدر و مادر ) پدر و مادری که بچه زیر 6 سال می بایست از اونها دین خدا و انس با خدا را یاد بگیره خودشون نه خدا را می شناسن و ونه به دین خدا عمل می کنن و آموزش بی دینی از بدو تولد شروع می شه و همین بچه فردای قیامت جلوی پدر و مادر خودش رو می گیره و از حقوق خود می پرسه
ب) بعضی از مهدها (بعضی از پدر ومادرا فکر می کنن که مهد بهترین آموزشگاه برای فرزنداشونه درحالی که بهترین مهد، دامان پر مهر و محبت مادره ) بعضی از پدر و مادرا بچه هاشون رو به مهد هایی می سپارن که صاحب اونها با دین و خدا میانه ی خوبی ندارن وهمچنین مربیاشون ،(کودکان با تقلید، با دین انس می گیرند) البته بعضی از مهد ها هم سعی بر این دارند که به دین خدا عمل بشه
ج) معلما و مربیای مدارسی که دینداری رو بر خودشون ننگ می دانند در طول یک سال تحصیلی به راحتی افکار باطل خودشون رو به خورد دانش آموزا می دن ؛به خصوص دانش آموزای ابتدایی که بسیار از معلمشون الگو پذیری دارن البته در مدارس راهنمایی و دبیرستانها نیز بسیار اثر پذیر هستند.
د) رسانه ها به خصوص برنامه های کودک که می توانند به راحتی مفاهیم دینی را به کودکان انتقال بدن. اما می بینم که به غیر از خدا از همه چیز صحبت می کنن و گاهی هم پخش یک مسابقه فوتبال خارجی را بر پخش اذان هم ترجیح می دهند و اینها همه به صورت غیر مستقیم و برخی به صورت مستقیم بچه های ما رو از دین داری دور یا جدا می کنن.
.
.
.