این بدعتی خطرناک است

سه گاو نر بزرگ که یکی سیاه و دیـگـری سـفـید و سومی سرخ رنگ بود، در علف زاری با هم با کمال اتـحـاد می چریدند. در آن علف زار شیری وجود داشت که هرگز قادر نـبـود بـه آن سـه گاو آسیبی برساند، تا این که شیر نقشه ایجاد تـفـرقـه بـین آن ها را کشید. نخست به گاو سیاه و سرخ گفت: کسی نـمـی تـوانـد از حـال مـا در این علف زار خرم مطلع شود مگر از نـاحـیه گاو سفید، زیرا سفیدی رنگ او از دور پیدا است ;ولی رنگ مـن مـانـند رنگ شما تیره و پنهان است. اگر بگذارید به او حمله کـنـم و او را بخورم، پس از او این علف زار برای ما سه باقی می ماند.
گـاو سیاه و سرخ، نصیحت شیر را پذیرفتند. شیر به گاو سفید حمله کـرد و او را درید و خورد. چند روز دیگر که شیر گرسنه شده بود، مـحـرمـانه به گاو سرخ گفت: رنگ من و تو هم سان است، بگذار گاو سـیـاه را بـخـورم و این سرزمین پر علف برای من و تو که هم رنگ هـستیم باقی بماند. گاو سرخ اغفال شد و اجازه داد. شیر در فرصت مـنـاسبی به گاو سیاه حمله کرد و او را درید و خورد. پس از چند روزی با کمال صراحت به گاو سرخ گفت: تو را نیز خواهم خورد. روز مـوعـود فرا رسید، شیر به گاو سرخ رو کرد و گفت: حتما تو را می درم و می خورم. گاو سرخ گفت: به من مهلت بده تا سخنی را سه بار بـلند بگویم، بعد مرا بخور. شیر به او مهلت داد. گاو سرخ فریاد زد: آهـای چـرنـدگان! از خواب غفلت بیدار شوید، من در همان روز که گاو سفید خورده شد، خورده شدم.[1]
تاکنون جمله ی «تفرقه بیانداز و حکومت کن» را، در مسائل سیاسی زیاد شنیده ایم. و می بینیم که امریکا از زمانی که ما به یاد داریم در همه مسائل دخالت کرده و می کند.
مقام معظم رهبری در مورد نشست وین که درباره رفع بحران سوریه برگزار شد، فرمودند:
«حرف ما در این زمینه، مستحکم ترین حرفهاست ما معتقدیم معنی ندارد کشورهای دیگر دور هم جمع شوند و راجع به یک نظام حکومتی و رئیس آن حکومت تصمیم بگیرند، این بدعتی خطرناک است که هیچ حکومتی در جهان اجرای آن را درباره خود نمی پذیرد.
راه حل مسئله سوریه، انتخابات است و برای اینکار باید با قطع کمکهای نظامی و مالی به معارضین، ابتدا جنگ و ناآرامی پایان پذیرد تا مردم سوریه در محیطی امن و آرام، هرکس را می خواهند انتخاب کنند..»[2]
اما چرا ایشان تعبیر «بدعت خطرناک» را به کار بردند؟
بدعت در لغت یعنی: بدعت‌ از نظر لغوی‌ یعنی‌ چیزی‌ را بدون‌ سابقه‌ و الگوی‌ قبلی‌ ایجاد کردن‌، یا گفتاری‌ را بی‌پیشینه‌ بر زبان‌ آوردن‌ می‌باشد. از این‌روست‌ که‌ خداوند بدیع‌ِ آسمان ها و زمین‌ است‌ و «بَدیع‌ُ السَّماوات‌ِ وَ الاْرْض‌ِ...[انعام/101] پديدآورنده بى‏ سابقه و بى‏ الگوى آسمان‏ها و زمين است»، یعنی‌ خداوند آسمان‌ها و زمین‌ را بی‌الگو و مانندی‌ پیشین‌ آفرید.
بدین‌سان‌، می‌توان‌ گفت‌ که‌ بدعت‌ از لحاظ لغوی‌ هر امر تازه‌ و نوینی‌ را شامل‌ می‌شود، خواه‌ آن‌ امر مربوط به‌ مسائل‌ دینی‌ باشد، خواه‌ غیردینی‌. [3]
البته بدعت خوب هم داریم ولی با این بیام مقام معظم رهبری، این نشست وین بدعتی از نوع بد است.اما چرا مسئولین ایران باید در این بدعت شرکت کنند خود جای سوال است؟
البته امیدواریم حضور مسئولین ما از سر خیر خواهی بوده و بدون علم به نهی مقام معظم رهبری باشد.
مگر این همه روایت در باب بدعت نداریم که نهی از پایه گزاری سنت های غلط کرده اند! بنده به چند مورد اشاره می کنم تا تلنگری برای ما و مسئولین باشد.
بدعت‌ گناهی‌ بسیار هولناک‌ و غیرقابل‌ بخشش‌ است‌.[4]
بدعت فتنه ها را آغاز می کند.[5]
هیچ بدعتی نهاده نشده مگر آنکه در کنار آن سنّتی ترک شده است.[6]

---------------
پی نوشت:
[1]. داستان دوستان، محمدی اشتهاردی، ج4، 225
[2]. پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری
[3]. ویکی فقه
[4]. محمد باقر مجلسی‌، بحارالانوار، ج۲، ص۲۹۷، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/۱۹۸۳م‌.
[5]. احمد برقی‌، المحاسن‌، ج۱، ص۳۳۰، به‌ کوشش‌ جلال‌الدین‌ محدث‌ ارموی‌، تهران‌، ۱۳۳۱ش‌.
[6]. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج۱۶، ص۱۷۵.