چکیده: مقام معظم رهبری: «آبروی جمهوری اسلامی به انتخابات و حضور مردم در پای صندوق های رأی و تأثیر یکایک مردم در انتخاب مدیران کشور است».
در بخشی از فرمان معروف امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به مالک اشتر آمده است که: «رضای عامه را بر خشم خواص ترجیح بده، و از خشم خواص به خاطر رضای عامه مردم نترس». و در ادامه راجع به خواص می فرمایند: «خواص جامعه، همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل می کنند، زیرا در روزگار سختی یاریشان کمتر، و در اجرای عدالت از همه ناراضی تر و...»
در حالیکه توصیف ایشان از عامه مردم این است: «در صورتی که عموم مردم ستون های استوار دین، و اجتماعات پرشور مسلمین، و نیروهای ذخیره دفاعی، می باشند؛ پس به آنها گرایش داشته و اشتیاق تو با آنان باشد...».[۱]
تصویری که عینا در جامعه امروزی شاهد آن هستیم.
اما یکی از عرصه های جدی برای حضور مردم و تعیین سرنوشت ملی خود، شرکت در پای صندوق های رای است. ملتی که نسبت به آنچه در کشورش اتفاق می افتد بی تفاوت باشد؛ این ملت، ملتی مرده است و در مقابل ملتی دارای روح و حیات است که نسبت به مسائل اساسی کشورش دغدغه داشته باشد.
رهبر معظم انقلاب در این‌باره می فرمایند: «انتخابات واقعاً نعمت بزرگی است. این هم از برکات نگاه روشن و عمیق امام بزرگوار ما بود. کسانی در همان زمان بودند که معتقد بودند [وقتی] حکومت اسلامی است، انتخابات لزومی ندارد؛ امام فرمود نه، انتخابات باید باشد و منشأ اثر باشد، مردم تصمیم بگیرند، مردم انتخاب کنند و آنچه مردم می خواهند بشود.
نتیجه‌ی این سیاست، این شد که مردم در کنار انقلاب و در وسط میدان باقی ماندند و تا امروز بحمدالله باقی مانده‌اند؛ چون خود مردمند که دارند انتخاب می کنند، خود مردمند که دارند تصمیم می گیرند. انتخابات نعمت بزرگی است».[2]
و در اینکه شرکت در انتخابات یک وظیفه ملی ست، شکی در آن وجود ندارد؛ اما علاوه بر این، آیا به لحاظ شرعی هم شرکت در انتخابات واجب است؟
آیا شرکت در انتخابات واجب است؟
آیت الله خامنه ای:
شرکت در انتخابات، هم حق مردم است و هم تکلیف شرعی و واجب شرعی است.[3]
آیت الله مکارم در جواب به این سوال که آیا شرکت نکردن در انتخابات معصیت و گناه است؟ پاسخ داده اند:
آری، ترک آن بدون عذر شرعی جایز نیست.[4]
- - - - - - - -
پی نوشت:
[1]. فَإِنَّ سُخْطَ الْعَامَّةِ يُجْحِفُ بِرِضَى الْخَاصَّةِ وَ إِنَّ سُخْطَ الْخَاصَّةِ يُغْتَفَرُ مَعَ رِضَى الْعَامَّةِ وَ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ الرَّعِيَّةِ أَثْقَلَ عَلَى الْوَالِي مَئُونَةً فِي الرَّخَاءِ وَ أَقَلَّ مَعُونَةً لَهُ فِي الْبَلَاءِ وَ أَكْرَهَ لِلْإِنْصَافِ وَ أَسْأَلَ بِالْإِلْحَافِ وَ أَقَلَّ شُكْراً عِنْدَ الْإِعْطَاءِ وَ أَبْطَأَ عُذْراً عِنْدَ الْمَنْعِ وَ أَضْعَفَ صَبْراً عِنْدَ مُلِمَّاتِ الدَّهْرِ مِنْ أَهْلِ الْخَاصَّةِ وَ إِنَّمَا عِمَادُ الدِّينِ وَ جِمَاعُ الْمُسْلِمِينَ وَ الْعُدَّةُ لِلْأَعْدَاءِ الْعَامَّةُ مِنَ الْأُمَّةِ فَلْيَكُنْ صِغْوُكَ لَهُمْ وَ مَيْلُكَ مَعَهُمْ / نهج البلاغه، سید رضی، ترجمه دشتی، نامه ۵۳، ص ۴۰۵.
[2]. بیانات در دیدار ائمه جمعه سراسر کشور ۱۳۹۴/۱۰/۱۴.
[3]. سایت رهبری، سخنرانی در تاریخ 1384/03/25.
[4]. سایت آیت الله مکارم.