اصلا حسین جنس غمش فرق می کند

شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسینه در مورد اهل بیت (علیهم السلام) می فرماید: «پيامبر (صلى الله عليه و آله) و ائمّه (عليهم السلام) همگى درهاى بهشت اند؛ امّا درِ حسين (عليه السلام) گشوده تر است. همگى كشتى نجات اند؛ امّا كشتى حسين (عليه السلام) در ميان امواج توفان هاى شديد، پُرشتاب تر، و پهلو گرفتنش در ساحل هاى نجات، آسان تر است.
همگى، چراغ هدايت اند؛ امّا پرتو گرفتن از نور حسين (عليه السلام) بيشتر و وسيع تر است. همگى، پناهگاه هاى مستحكم اند؛ امّا راه رسيدن به پناهگاه حسين (عليه السلام) هموارتر و آسان تر است».[1]

البته این کلام ایشان بر گرفته از روایت نورانی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است که فرمودند: «مَکتوبٌ عَن یمینِ عَرشِ اللّهِ (عز و جل): مِصباحُ هُدی و سَفینَةُ نَجاةٍ [۲] در سمت راست عرش خدای عز و جل نوشته شده است که او (حسین علیه السلام) چراغ هدایت و کشتی نجات است».

به هر حال در اینکه ائمه (علیهم اسلام) نقش هدایتگری امت را به عهده دارند شکی نیست و از اینکه جایگاه امام حسین (علیه السلام) در این منصب پر رنگ تر است جای هیچ شبهه ای نیست. چه اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «بوسیله من انذار و توسط علی (علیه السلام) هدایت و به سبب حسن (علیه السلام) احسان شدید؛ اما با حسین (علیه السلام) عاقبت بخیر می شوید و آگاه باشید که حسین (علیه اسلام) دری از درهای بهشت است و خداوند بوی بهشت را بر دشمن او حرام کرده است».[3]
یعنی هرچند اهل بیت (علیهم السلام) نور واحدی هستند، اما مشیت الهی بر این تعلق گرفته که دستگیری بیشتر بندگان توسط امام حسین (علیه السلام) انجام بگیرد. به عنوان مثال: «وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ».[4] مخصوص اباعبدالله (سلام الله علیه) است.

با اینکه همه ی ائمه (علیهم السلام) به تعبیر امام هادی (علیه السلام) در جامعه کبیره «كَهْفِ‏ الْوَرَى [4] پناهگاه مردم» هستند، اما امام حسین (علیه اسلام) پناهگاهی است که فقط در اربعین بیش از بیست میلیون نفر را با پای پیاده بسوی خود می کشاند، که این خود همان خیری است که خدا نسبت به بنده ی مومن خود اراده کرده است و حب زیارت را در قلب او قرار داده است.

باتوجه به ایام اربعین حسینی و اینکه مشتاقان اباعبدالله (علیه السلام) به زیارت آن حضرت می شتابند، فضیلتی چند از زیارت سیدالشهداء (سلام الله علیه) بیان می کنیم تا زائر امام حسین (علیه السلام) بداند خداوند چه چشم روشنی برای او قرار داده است.
فضیلت زیارت آنقدر زیاد است که نویسنده کتاب شریف کامل الزیارت بخش قابل توجهی از کتاب خود را به ثواب و فضیلت زیارت اختصاص داد. ما در اینجا فقط به ذکر چند روایت می پردازیم:

کرامت حق تعالی در حق زائر امام حسین (علیه السلام)
امام صادق (عليه السّلام) می فرماید: «احدى نيست در روز قيامت مگر آنكه آرزو مى ‏كند از زوّار امام حسين (عليه السّلام) باشد؛ زيرا مشاهده مى ‏كند با ايشان چه معامله‏ اى شده و چه كرامتى حق تبارك و تعالى در باره آنها منظور مى ‏فرمايد».[4]

دعای پیامبر و ائمه (صلوات الله علیهم اجمعین) در حق زائر اباعبدالله (علیه السلام)
امام صادق (علیه السلام) به معاویه بن وهب فرمود: «كسى كه زیارت ابا عبدالله (علیه السلام) را ترك كند چنان حسرتى بخورد كه آرزو كند قبر آن حضرت نزدش باشد و بتواند زياد به زيارتش برود آيا دوست دارى كه خدا تو را در زمره كسانى ببيند كه حضرت رسول (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) و حضرات على و فاطمه و ائمّه (عليهم السّلام) در حقشان دعاء فرموده‏ اند؟!
آيا دوست دارى از كسانى باشى كه به واسطه آمرزش لغزش هاى گذشته طومار اعمالت تغيير يابد و گناهان هفتاد سال از تو آمرزيده شود؟!
آيا دوست دارى از كسانى باشى كه از دنيا رفته بدون اينكه گناه قابل مؤاخذه داشته باشى؟!
آيا دوست دارى از كسانى باشى كه رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) با آنها مصافحه مى ‏فرمايند»؟[5]

طول عمر و افزایش روزی
امام باقر (علیه السلام): «زيارت آن حضرت را رها نكنيد تا حق تعالى عمر شما را زياد نموده و روزى‏ تان را وسعت بخشد».[6]

زیارتی برتر از حج
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند، اگر من فضيلت زيارت آن حضرت و فضيلت قبرش را براى شما باز گو كنم به طورى كلّى حجّ را ترك كرده و احدى از شما ديگر به حج نمى ‏رود، واى بر تو آيا نمى‏ دانى خداوند متعال بواسطه فضيلت قبر آن حضرت كربلا را حرم امن و مبارك قرار داد پيش از آنكه مكّه را حرم امن نمايد؟
ابن ابى یعفور مى‏ گويد: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و زيارت بيت اللَّه را بر مردم واجب كرده ولى زيارت قبر امام حسين (عليه السّلام) را بر مردم واجب نكرده است پس چطور شما چنين مى ‏فرمائيد؟
حضرت فرمودند: اگر چه همين طور است ولى در عين حال خداوند متعال فضيلت زيارت آن حضرت را اين گونه قرار داده است. مگر نشنيده ‏اى كلام امير المؤمنين (عليه السّلام) را كه فرمودند: كف پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا ولى در عين حال حق تعالى مسح روى پا را بر بندگان واجب كرده است؟!
و نيز مگر نمى ‏دانى اگر حق تعالى موقف (محلّ محرم شدن) به خاطر شرافتى كه در حرم هست افضل و برتر بود ولى خداوند متعال آن را در غير حرم قرار داده است».[7]

مرگ از روی شوق
امام باقر (عليه السّلام) فرمودند: «اگر مردم مى ‏دانستند كه در زيارت قبر حضرت حسين بن على (علیه السّلام) چه فضل و ثوابى است حتما از شوق و ذوق قالب تهى مى ‏كردند و بخاطر حسرت ‏ها نفس‏ هايشان به شماره افتاده و قطع خواهد شد.
راوى مى‏ گويد: عرض كردم: در زيارت آن حضرت چه اجر و ثوابى مى ‏باشد؟
حضرت فرمودند: كسى كه از روى شوق و ذوق به زيارت آن حضرت رود خداوند متعال هزار حجّ و هزار عمره قبول شده برايش مى ‏نويسد و اجر و ثواب هزار شهيد از شهداء بدر و اجر هزار روزه‏ دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب آزاد نمودن هزار بنده كه در راه خدا آزاد شده باشند، برايش منظور مى ‏شود.
و پيوسته در طول ايام سال از هر آفتى كه كمترين آن شيطان باشد محفوظ مانده و خداوند متعال فرشته كريمى را بر او موكّل كرده كه وى را از جلو و پشت سر و راست و چپ و بالا و زير قدم نگهدارش باشد. 
و اگر در اثناء سال فوت كرد فرشتگان رحمت الهى بر سرش حاضر شده و او را غسل داده و كفن نموده و برايش استغفار و طلب آمرزش كرده و تا قبرش مشايعتش نموده و به مقدار طول شعاع چشم در قبرش وسعت و گشايش ايجاد كرده و از فشار قبر در امانش قرار داده و از خوف و ترس دو فرشته منكر و نكير بر حذرش مى‏ دارند و برايش دربى به بهشت مى‏ گشايند و كتابش را به دست راستش مى‏ دهند و در روز قيامت نورى به وى اعطاء مى‏ شود كه بين مغرب و مشرق از پرتو آن روشن مى‏ گردد و منادى نداء مى ‏كند:
اين كسى است كه از روى شوق و ذوق حضرت امام حسين (عليه السّلام) را زيارت كرده و پس از اين نداء احدى در قيامت باقى نمى ‏ماند مگر آنكه تمنّا و آرزو مى ‏كند كه كاش از زوّار حضرت ابا عبد اللَّه الحسين عليه السّلام مى ‏بود».[8]

البته فضیلت زیارت سیدالشهداء (علیه السلام) بیش از این مقداری است که ذکر کردیم و ما فقط چند روایت در اهمیت آن بیان کردیم و خوانندگان محترم را به کتاب کامل الزیارت ابن قولویه و جلد 98 بحار الانوار مرحوم مجلسی ارجاع می دهیم. 

- - - - - - - - -
پی نوشت:
[1]. «فالنبى و الأئمة عليهم السلام كلّهم أبواب الجنان ؛ لكنّ باب الحسين أوسع ، و كلّهم سفن النجاة؛ لكنّ سفينة الحسين مجراها فى اللجج الغامرة أسرع و مرساها على السواحل المنجية أيسر، و كلّهم مصابيح الهدى؛ لكنّ الاستضاءة بنور الحسين أكثر و أوسع، و كلّهم كهوف حصينة؛ لكنّ منهاج كهف الحسين أسمح و أسهل». الخصائص الحسينية. شیخ جعفر شوشتری. ص 14.
[2]. عیون أخبار الرضا علیه السلام. شیخ المحدّثین صدوق (م ۳۸۱ ق). ص ۷۲ ح ۴۲۸.
[3]. «بي أنذرتم و بعليّ بن أبي طالب اهتديتم. و قرأ: إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ، و بالحسن أعطيتم الإحسان و بالحسين تسعدون و به تشبّثون، ألا و انّ الحسين باب‏ من‏ أبواب‏ الجنة من عانده حرّم اللّه عليه ريح الجنة». سفينة البحار. شیخ عباس قمی. ج‏1. ص 403. الأمر بسد الأبواب الى المسجد الا باب علي عليه السلام.
[4]. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات . ترجمه ذهنى تهرانى ص 441. تهران، چاپ: اول، 1377 ش.
[5]. همان. ص 383.
[6]. همان. ص 495.
[7]. همان. ص 810.
[8]. همان. ص467.