علّت خروج امام حسین علیه‌السّلام از مدینه
بعد از مرگ معاویه، یزید بر تخت حکومت نشست و برای تثبیت سلطنت خود، برای همه شخصیت‌ها و نامدارانِ زمان خود، پیام فرستاد تا با او بیعت کنند.
به همین منظور، نامه‌ای به این مضمون، به حاکم مدینه نوشت: «از حسین علیه‌السّلام برای من بیعت بگیر و اگر مخالفت کرد، او را به قتل برسان.»
حاکمِ مدینه، خبر را به حضرت رساند و امام‌حسین علیه‌السّلام در جواب چنین فرمود: «اِنَّا لِلَّهِ وَ اِنَّا اِلَیهِ رَاجِعُونَ وَ عَلَی الاِسلَامِ السَّلَامُ اِذَا بُلِیَتِ الاُمَّةُ بِرَاعٍ مِثلِ یَزِیدَ.»
یعنی "ما از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم و زمانی که مسلمانان، به سرپرستىِ کسی مثل يزيد (که هم شراب‌خوار، قمارباز و ناپاک است و هم حتّی ظواهر مسلمانی را مراعات نمی‌کند) دچار شوند، بايد با اسلام وداع نمود و فاتحه اسلام را خواند."
بنابراین امام حسین علیه‌السّلام که می‌دانست با به رسمیت نشناختن حکومت ستمگر یزید، اگر در مدینه بماند، کشته خواهد شد، لذا به امر پروردگار، شبانه و مخفیانه از مدینه به سوی مکّه رهسپار شد.
پی‌نوشت:
[1]. پیشوایان معصوم، ص 119.
[2]. لهوف، ص 21.
