انتظار

یکی از موضوعاتی که در فرمایشات معصومین علیهم‌السلام بر آن تاکید شده است، حفظ ارتباط قلبی با امام زمان ارواحنافداه می‌باشد. این امر، آثاری همچون امیدآفرینی و انتظار را درپی دارد.

مصلح جهانی، هر آنچه را که به صلاح دین و دنیای مردم است، به اجرا در خواهد آورد و فسادها را نابود می‌کند.

معرفت به امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به عنوان الگوی انسانیت، مایه هدایت و رسیدن به حیات واقعی است.

مهدی‌باوری و انتظار ظهور منجی سبب می‌شود تا روح اميد و نشاط، احساس تعهد و مسئوليت، و پيوند روحی با امام موعود در فرد و جامعه زنده نگه داشته شود. جامعه منتظر، پيوندی گسست‌ناپذير با هدف‌ها و آرمان‌های امام موعود خود دارد و در آن راستا گام برمی‌دارد.

منتظر راستين هرگز با گذشت روزگاران، انبوه حوادث، تاریکی عالم و  ديرپايی نظام‌های ستم‌بنياد، از آينده مأيوس و ناامید نمی‌شود.

انتظار، افراد رنج‌کشیده را به کارهای نیک وامی‌دارد و این‌گونه آنان را مهیای برپایی حکومت عدل جهانی می‌کند.

انتظار و امید، در جامعه نقش سازنده‌ای دارد و از برکات امام غایب، امیدبخشی اوست.

در ابیات شعرای پارسی‌زبان، موضوع مهدویت و حس امید و امیدواری به ظهور منجی و مصلح جهانی بازتاب زیادی داده شده است. تبیین مسئله مهدویت، صفات مهدی، امید و امیدآفرینی با اندیشه مهدویت، تأکید بر عدالت‌گستری دولت مهدوی، نابودی تاریکی، و روشنایی عالم به نور مهدی از جمله مصادیقی است که در این اشعار آمده است.

باور به مهدویت و امیدواری به آینده‌ای روشن و اثرگذار، نشانه منتظر واقعی است.

در فرهنگ دینی، انتظاری عبادت به شمار می‌رود که منتظران در پرتو انتظار و امید به آمدن منجی عالم بشریت، مهدی موعود علیه‌السلام، به اصلاح خود، خانواده و جامعه بپردازند. انسان ناامید، چون امیدی به پیشرفت و رسیدن به اهدافش ندارد، زندگی برایش بی‌معنا و تکراری می‌شود. 

آمدن منجی، از جمله امیدهایی است که انسان‌های زیادی در عالم به امید آمدن او خودسازی، و سختی‌ها را تحمل می‌کنند و در مسیر کمال و متعالی شدن گام برمی‌دارند.

چکیده:مقام معظم رهبری-انتظار یعنی امید