سلام
همانطور که خودتان هم می دانید صرف مطلقه بودن فردی دلیل بر بد بودن ایشان نیست؛ بلکه باید علت طلاق ایشان را مورد بررسی قرار دهید و بعد تصمیم بگیرید. البته در بررسی این مسئله نباید صرفا به گفته های طرف اعتماد کنید؛ بلکه بعد از اقدام رسمی ایشان و شنیدن صحبت هایش، باید با کمک خانواده برای راستی آزمایی صحبت هایش تحقیق کنید. بعلاوه اینکه خواستگاری یک مطلقه از شما هم به هیچ وجه به معنای مشکل داشتن شما نیست و نباید اینطور فکر کنید که وجود چنین خواستگاری به معنای افت و شکست شماست؛ بلکه به نظرم من برعکس است؛ چون کسی که یک بار در زندگی شکست خورده قطعا در انتخاب مجددش سخت گیر تر خواهد بود که این به معنای وجود نقاط مثبتی در شماست. حتی سوال ایشان در مورد داشتن دوست پسر هم ناظر به همین سخت گیری در انتخاب است و نباید منجر به ناراحتی شما شود. البته نوع پاسخ شما به چنین سوالاتی و همچنین نحوه برخورد شما با چنین خواستگارانی خیلی مهم است. همانطور که تا الان هم اینطور بوده اید از این به بعد هم نباید طوری باشد که طرف فکر کند شما کشته مرده ایشان هستید؛ بلکه باید خیلی عادی و رسمی برخورد کنید و به هیچ وجه هم اجازه ندهید بدون اقدام رسمی وارد رابطه با شما شود.
اما اینکه می گویید نمی دانید این مسئله را به خانواده بگویید یا نه باید عرض کنم این کاملا به خانواده شما بستگی دارد. با این حال به نظرم لزومی ندارد که شما همین ابتدا در مورد مطلقه بودن ایشان حرفی بزنید. شما بگویید فردی در محل کار از طریق دوستم از من خواستگاری کرده و از من خواسته یک جلسه با هم صحبت کنیم تا اگر توافق اولیه صورت گرفت رسما اقدام کند. حتی اگر فکر می کنید خانواده شما با این کار هم مخالفت می کنند، می توانید فعلا چیزی به آنها نگویید و بعد از یک جلسه صحبت با طرف و روشن شدن نظرتان، مسئله را با خانواده به همان شکلی که عرض کردم در میان بگذارید.
از آن طرف به دوستتان هم بگویید من به پیشنهاد شما فکر کردم و به نظرم درست آمد که قبل از در جریان گذاشتن خانواده یک جلسه با هم صحبت کنیم. شاید در همان یک جلسه به توافق نرسیدیم و دیگر لزومی به طرح آن در خانواده نباشد. به او بگویید که خود من مطلقه بودن ایشان مشکلی ندارم؛ چون صرف مطلقه بودن را یک نقطه منفی نمی دانم مگر اینکه ایشان علت طلاق بوده باشد؛ اما به هر حال نظر خانواده ام مهم است. لذا هر موقع خود شما صلاح دانستی وقت ملاقات را هماهنگ کن تا اگر در اولیات با هم به توافق رسیدیم مسئله را با خانواده ها در جریان بگذاریم و آن موقع ببینیم نظر خانواده ها چیست.
نکته آخر اینکه دغدغه شما در مورد بالا رفتن سن خیلی هم بی مورد نیست. لذا نباید از این مسئله غافل شوید که بالا رفتن سن، ازدواج را مشکل و انتخاب را محدود می کند و اگر بخواهید برای ازدواجتان سختگیری بیجا داشته باشید دود آن به چشم خودتان خواهد رفت.
پیروز و سربلند
سلام
از شما بعیده که چنین پاسخی به ایشون بدید. شاید یک نظر نسنجیده زندگی یک فرد رو به خطر بندازه. خواهشا در نظر دادن خیلی دقت کنین و به این فکر کنین که اگه خدایی نکرده کسی با حرف ما به بیراهه بره، یک عمر مدبون ایشان خواهیم بود
سلام
بابت برداشت نادرستی که از صحبت های شما داشتم عذرخوهی می کنم. اینکه رابطه شما گناه آلود نبوده خیلی خوبه و عالیه. با این حال همانطور که عرض کردم و خودتون هم می دونید ادامه دادن به این مسیر آینده روشنی نداره. همانطور که دوستان هم گفتند شاید به این زودی وضعیت مالی ایشون درست نشه و شما هم موقعیت های خوب ازدواجت رو از دست بدی. به نظرم بهترین کار اینه که عواطف و احساسات رو کنار بذارین و با قطع رابطه زندگی خودتون رو نجات بدین. تنهای کاری که می تونه تکلیف شما رو زدتر از هر چیزی که فکرش رو می کنید روشن کنه همین قطع رابطه است؛ وگرنه اگر به امید باشین که ایشون وضعیت مالیش خوب بشه و بعد با صحبت تکلیف شما رو روشن کنه به نظرم زیادی خوش بینانه است
سلام
نظر شما از جهاتی درسته اما مسئله اینجاست که منطق فقط نباید روی یک نقطه متمرکز بشه و تک جانبه نظر بده. اسلام بر اساس منطقی همه جانبه میگه که اولا مهریه مبتنی بر توافق طرفینه ثانیا هر چی کمتر باشه بهتره. وقتی دین این رو میگه دیگه هیچ منطقی نمی تونه روی دست اون بلند شه؛ چون هیچ انسان عادی نمی تونه تمام مسائلی که پشت پرده این احکام وجود داره رو ببینه و طبق اون بهترین نظر رو بده
سلام
خیر چنین ازدواجی به هیچ وجه اشتباه نیست؛ چون چیزی که باعث خوشبختی زن و شوهر می شود، قد و هیکل و ظاهر نیست؛ بلکه خصوصیات پایداری مثل اخلاق و رفتار و عقاید طرف مقابل است. حتی وضعیت مالی هم ضامن خوشبختی نیست؛ چون هم آمدنش مشخص نیست و هم رفتنش. برای همین است که اگر شما کل دین را زیر و رو کنید هیچ جا نخواهید یافت که گفته باشد ازدواج مرد کوتاه قد با زن بلند قد ممنوع؛ یا ازدواج با مردی که پولدار نیست ممنوع! اگر این مشاوره حضوری بود قطعا اولین سوالی که از شما می پرسیدم این بود که چرا فکر می کنید کوتاه تر بودن قد او از شما خوب نیست؟ اصلا چه شد که زمان خواستگاری به این مسئله توجه نداشتید و تازه الان به فکر افتادید؟
اجازه دهید خودم از جانب شما پاسخ دهم. اوایل به خاطر خصوصیات مثبت ایشان اصلا به این مسئله فکر نمی کردم؛ ولی بعد از مدتی احساس می کنم همه ما را یک جور دیگر نگاه می کنند.(شاید هم کسی چیزی گفته باشد) وقتی با هم به مهمانی می رویم و یا حتی در خیابان قدم می زنیم احساس می کنم همه چشم ها به دنبال ماست و با خود می گویند این زن وشوهر را نگاه که شوهرش از خودش کوتاهتر است! برای همین اعتماد بنفسم را از دست داده ام و اصلا دوست ندارم کسی ما را کنار هم ببیند.
اگر حدس من در پاسخ به این سوال درست باشد باید عرض کنم که شما کاملا در اشتباهید. باور کنید هیچ کس نه به شما نگاه می کند و نه کوتاه تر بودن قد همسرتان نسبت به شما را می بیند؛ چون اصلا مسئله مهمی نیست که بخواهند مردم به آن توجه کنند. بله اگر مثلا شما قدت 2 متر بود و همسرت 140 شاید چنین نگاه هایی وجود داشت؛ اما برداشت من این است که اختلاف قد شما زیاد نیست؛ چون اگر زیاد بود همان اول جواب مثبت نمی دادید؛ اما حالا به هر دلیلی روی این مسئله حساس شده اید.
من حکایتی را برای شما نقل می کنم و شما خود قضاوت کنید:
روزی شاهی خواست شاهزاده را برای علم آموزی نزد حکیمی فرستد. وقتی نزد او رفتند حکیم زیرکانه از همان اول درس خود را آغاز کرد و به شاه گفت در صورتی من پسرت را به شاگردی می پذیرم که او را به مغازه ای که انتهای بازار است بفرستی تا شکمبه ای پر از فضولات بخرد و آن را بر دوش گرفته و از میان بازار رد شود و در چشمه ای که آن طرف شهر است شکمبه را بشوید و نزد من آورد. شاه ابتدا شاکی شد و گفت این چه کاری است؟ آیا با این کار مردم ما را به سخره نمی گیرند و نمی گویند شاهزاده را ببین که شکمبه بر دوش کشیده؟! اما حکیم کوتاه نیامد و گفت شرط پذیرش من همین است. شاهزاده بالاجبار این کار را انجام داد. بعد به اتفاق پدرش نزد حکیم رفتند. حکیم گفت من یک شرط دیگر هم دارم و آن اینکه کسی را به بازار بفرستید و از آن بپرسید آیا شما فلان روز شاهزاده را در بازار دیده اید؟ آن ها چنین کردند؛ اما با تعجب دیدند از هر که سوال می کنند جوابشان منفی است و می گویند ما اصلا شاهزاده را ندیده ایم.
داستان ما هم همین است. در غالب موارد فکر می کنیم نگاه دیگران نسبت به ما متفاوت است؛ در حالی که اصلا اینطور نیست. شما هم الان دقیقا دچار همین مسئله شده اید و اگر بروید در بازار و خیابان از دیگران بپرسید که ایا کوتاه تر بودن قد همسر من تابلوست، خواهید دید که همه از حرف شما تعجب می کنند؛ چون اصلا آنها به این مسئله توجه ندارند.
بنابراین اگر می خواهید این افکار شیطانی شما را رها کند، ابتدا این مسئله را از خدا طلب کنید و سپس با توجه بیش از پیش به نقاط مثبت همسرتان، کم کم با این وسوسه ها مبارزه کنید. هر گاه چنین افکاری به سراغتان آمد، یا فکر خود را به نقاط مثبتش معطوف کنید و یا اینکه به کار دیگری مشغول شوید. بدانید که شما تنها نیستید و زن و شوهرهای زیادی هستند که مرد قدش از زن کوتاهتر است و نه تنها هیچ مشکلی در زندگی ندارند بلکه خوشبخت هم هستند. اگر اختلاف قدتان زیاد است بهتر است تا زمان عادی شدن این مسئله شما از کفش های بدون پاشنه استفاده کنید و حدالامکان از کریپسی که قد شما را بلندتر نشان دهد استفاده نکنید و در عوض همسرتان کفش هایی را بپوشد که کمی پاشنه دارد. با گذشت زمان این مسئله هم برای شما و هم اطرفیان عادی خواهد شد.
پیروز و سربلند
سلام
نگرانی ایشان خیلی هم بی مورد نیست؛ چون ازدواج از طریق دوستی ریسک بالایی دارد و احتمال اینکه چنین ازدواجی به جدایی ختم شود به مراتب نسبت به ازدواجی که از طریق رابطه صورت نمی گیرد بیشتر است. برای همین نباید اینطور فکر کنید که ایشان صد در صد اشتباه می کند؛ بلکه باید نگرانی ایشان را درک کرد و طوری عمل نمود که ترس ایشان به واقعیت تبدیل نشود. قطعا سود و زیان این ازدواج بیشتر از همه به شما و طرف بر می گردد و مادر ایشان سهم زیادی در خوشی و ناخوشی شما ندارد. لذا اینکه فکر کنید ایشان به خاطر خودش مخالفت می کند هم درست نیست؛ بلکه او نگران شماست که نکند خدایی ناکرده زندگیتان در اینده با مشکل مواجه شود.
بنابراین در اینکه اصل روش شما برای ازدواج نادرست و پرخطر است شکی نیست و اگر می خواهید این خطر بیشتر نشود، بهترین کار این است که این اشتباه را ادامه ندهید و در صدد جبران بر آیید. اگر شما بخواهید به همین شیوه به این رابطه ادامه بدهید، چه با ایشان ازدواج کنید و چه نکنید، مورد آسیب قرار می گیرد. به عنوان مثال در صورتی که با ایشان ازدواج کنید در آینده ممکن است خانواده او در مورد شما فکر درستی نداشته باشند و فکر کنند شما به زور خودت را به آنها تحمیل کردی و ... . در صورتی هم که این ازدواج صورت نگیرد به دلیل وابستگی زیاد، فراموش کردن ایشان خیلی سخت خواهد شد. البته اینها صرفا از باب نمونه بود وگرنه مشکلات به اندازه ای زیاد هست که هیچ عاقلی حاضر به پذیرش آن نیست.
در شرایط فعلی بهترین کار ممکن برای شما چیست؟
در این شرایط کاری که از دست شما بر می آید این است که رابطه را قطع کنید و به طرف بگویید ارتباط ما از اول هم درست نبود و ادامه دادن آن هم به این شکل درست نیست؛ چون آینده این رابطه مشخص نیست و معلوم نیست چه می شود. بعد هم برای او زمانی را مشخص کنید و بگویید اگر توانستی مادرت را راضی کنی که رسما اقدام کن و اگر هم نتوانستی دیگر چاره ای جز جدایی نیست. این کار از هر جهت به نفع شماست که به چند مورد آن اشاره می کنم:
1- وقتی ازدواج از طریق رابطه صورت می گیرد، ناخودآگاه اعتماد طرفین نسبت به هم کم می شود و ممکن است پیش خود اینگونه فکر کنند که وقتی طرف با من رابطه برقرار کرد از کجا معلوم با فرد دیگری رابطه برقرار نکند؟ قطع رابطه و اعتراف به اشتباه و توبه از آن تا حدی این نگاه منفی را جبران می کند.
2- ذات انسان اینگونه است که نسبت به هر آنچه از آن نهی شود، حریص تر می شود. قطع رابطه باعث می شود که انگیزه و میل طرف مقابل برای به دست اوردن شما زیاد شود؛ در حالی که ادامه رابطه این انگیزه را کم می کند. وقتی انگیزه او قوی شد، تمام تلاش خودش را برای راضی کردنش مادرش می کند. این را باید بپذیرید که اول و آخر خود اوست که باید خانواده اش را متقاعد کند و از دست شما کاری بر نمی آید؛ البته به طور مستقیم. وگرنه خود قطع رابطه تاثیر زیادی در در جلب رضایت آنها خواهد داشت که در ادامه عرض می کنم.
3- قطع رابطه نیت واقعی طرف مقابل و میزان تمایل ایشان برای ازدواج با شما را نشان می دهد. ممکن است طرف به ظاهر ابراز تمایل می کند ولی در واقع خیلی هم مایل به ازدواج با شما نباشد. وقتی قطع رابطه صورت بگیرد این مسئله روشن خواهد شد.
4- در حال حاضر علت مخالفت مادر ایشان تا حدودی به رابطه و دوستی شما بر می گردد. وقتی ایشان ببیند شما رابطه را کلا قطع کردی، مقداری از مخالفت بی چون و چرایش کم می شود؛ به خصوص وقتی که می بیند اصرار بر ازدواج از جانب پسرش است نه شما. اما اگر ببیند شما بیشتر از پسرش مشتاق این ازدواجید، آن موقع باید کلا قید این ازدواج را بزنید. غالبا ترس خانواده ها یا از این است که فکر می کنند انتخاب فرزندش عاشقانه نه عاقلانه و یا به خاطر این است که فکر می کنند این دختر می خواهد خودش را بر پسرشان تحمیل کند. قطع رابطه این نگاه را تعدیل می کند و ...
5- این را خود شما هم می دانید که معلوم نیست این رابطه به ازدواج ختم شود. لذا اگر به هر دلیلی این رابطه به ازدواج ختم نشود، ادامه این رابطه و دل بستن به این ازدواج کار شما را برای جدای خیلی سخت می کند و باید رنج زیادی را تحمل کنید؛ ولی اگر همین الان رابطه را قطع کنید و به ایشان یک فرصتی بدهید که تکلیف را مشخص کند، اگر بنا شد از هم جدا شوید چون مقداری آمادگی پیدا کرده اید راحت تر با این مسئله کنار خواهید آمد.
6- مهمترین فایده قطع رابطه این است که شما با این کار یک قدم به سمت خدا بر می دارید و از سنگین تر شدن کوله بار گناهتان جلوگیری می کنید. این کار هم فایده دنیوی دارد؛ چون وقتی خدا با شما باشد قطعا همان را برای شما رقم خواهد زد که به صلاح شماست و هم فایده اخروی که دوری از گناه و نزدیک شدن به خدا شما را از عذاب جهنم دور و به نعم بهشتی نزدیک می کند.
من فعلا به همین موارد اکتفا می کنم. امیدوارم با در نظر گرفتن نکات گفته شده تصمیمی بگیرید که موجب عاقب بخیری شما شود.
در مورد اینکه ایشان چطور مادرشان را راضی کنند هم حتما ایشان را به یک مشاور ارجاع دهید تا بهترین راه به او نشان دهد و در تصمیم گیری درست یاریش کند.
پیروز و سربلند
صفحه‌ها