اخلاق

نگه‌داری و مطالعه این‌گونه مطالب برای افرادی که از مایۀ علمی چندانی برخوردار نبوده و احتمال تأثیر و انحراف در آنها وجود دارد، مجاز نیست، اما استفاده از آنها برای افرادی ‌که از نظر علم و دانش به حدّی رسیده باشند که متون اسلامی را شناخته و قدرت تحلیل و نقد و بررسی در آنها وجود دارد، جایز است.

هرچه بیشتر با نفس خود مبارزه کنیم به مقامات معنوی بالاتری خواهیم رسید. «چرا که به قدر بستن چشم ظاهر از محرّمات،  چشمه نور و معرفت در دل، و نور دیده و باطن زیاد می‌شود، و علوم حقّه و معارف یقینیّه در نفس، حاصل می‌شود»

چشم از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و بیشترین رابطه انسان با محیط پیرامونی با استفاده از این عضو صورت می‌گیرد، با این وجود در روایات بیان شده است که چشم کمترین شکرگزاری را در میان اعضای بدن دارد.

اگر روایت اخیر را نیز بپذیریم، بخش اول آن را تنها ویژه زنانی می‌دانیم که در صدد سوء استفاده از اخلاق نیک همسرانشان هستند.

وجود دنیایی هر انسان، بروز و ظهور وجودی است که در عالم مثال وجود داشت و وجود مثالی او وجودی قوی‌تر از وجود مادی و خالی از نقصان بود. سپس آن وجود مثالی، در عالم ماده، به شکل و خصوصیات مادی ظهور و بروز کرد و پس از این دنیا نیز به همان عالم(مثال یا برزخ) وارد می‌شود.

رذایل اخلاقی که بلاهای مهلکی است، در جان انسان‌ها، می‌توانند منشأ بلایای طبیعی گردند، و در یک جمع‌بندی کلی هر دو، می‌توانند جنبۀ عذاب داشته باشند، منتها باید دقت کرد که عذاب الاهی با رفاه و برخورداری از امکانات دنیایی هم قابل جمع است، و نباید گونه‌های عذاب الاهی را در سیل و زلزله و... خلاصه کرد.

امام علی(ع): خداوند علاوه بر آنکه جنسیت جنینها را می­داند، آگاه است که آیا آنها زیبایند یا زشت؟ سخاوتمندند یا خسیس؟ شقاوتمندند یا سعادتمند؟ هیزم جهنم­اند یا رفیق پیامبران در بهشت و دقیقا می­داند تا چه زمانی در شکم مادر باقی می­ ماند.

کم و زیاد شدن نعمت‌های مادی عوامل گوناگونی داشته و همواره به معنای توجه و یا خشم خداوند نیست. به عنوان نمونه افزایش نعمت، گاه به دنبال طاعت بندگان بوده و گاه برای استدراج است. کاهش نعمت نیز گاه برای عذاب و گاه به عنوان آزمایش می‌باشد.

استاد اوّلیۀ خداوند است و به همین جهت پیامبرانش را برای هدایت خلق فرستاده است. و پس از آنها ائمۀ اطهار(ع) و بعد از آنها انسان‌های وارسته، متقی و راه پیموده، سِمَت استادی خواهند داشت.

    گوشه‌گیری کامل و همیشگی خلاف طبع بشر و سنت الهی است؛ چون سنت و مشیت ذات حق تعالی بر این است که بشر از راه اختیار و فراهم کردن ابزارهای آن، یعنی فراهم بودن راه ضلالت و هدایت، به تکامل برسد.

راه نجات دقت در اصل انتخاب دوست و رعایت موازین شرعی با توجه به پیامدهای منفی دوستی‌های افراطی همچنین تقویت عشق حقیقی که اگر چنین عشقی در انسان حاصل شود، خودبخود عشق‌های کاذب رخت برمی‌بندند.

شیطان با زیبا جلوه دادن زشتی‌‏ها، قبح ظلم و گناه را از بین می‌‏برد و موانع اجتماعى در عمل به محرمات را می‌‏کاهد، تا انسان راحت‌‏تر به دامان گناه بیافتد. این همان توجیه‏‌گری‌‏هایى است که ما براى عمل به گناه، نزد خود اقامه می‌‏کنیم.