مهدویت

دعا کردن برای امام زمان علیه السلام و طلب فرج و ظهور آن حضرت یکی از برترین اعمال در زمان غیبت می باشد که آثار و برکات فراوانی را برای شیعیان و جامعه به دنبال دارد.

وجود حجت در هر زمان از حکمت های خداست و حجت خدا در دوران غیبت، امام زمان (علیه السلام) است.

مجالس اهل بیت علیهم السلام زمینه‌ای برای شناخت امام و مقدمه ای برای بازگردان وی به جایگاه اصلی اوست.

تشکیل حکومت اسلامی زمینه‌هایی از جمله بصیرت، دشمن شناسی و... را برای ظهور امام زمان علیه السلام فراهم می‌کند.

غائب بودن پیامبر یا امام (علیهم السلام) به معنای حاضر نبودن نیست، به همین خاطر دارای آثار زیادی است.

شناخت مولفه های جاهلیت می تواند ما را در مواجهه با فتنه ها حفظ نماید.

حضرت مسیح علیه السلام جایگاهی بس تاثیرگذار در هدایت افکار به سمت حضرت مهدی علیه السلام و گسترش نفوذ حضرت در جهان دارند.

ویژگی‌ها و صفات گفته شده در احادیث پیرامون بازگشت مجدد عباسیان در آخرالزمان هیچ گونه ارتباط و تطابقی با حکومت جمهوری اسلامی در ایران ندارد. 

این گونه نیست که چون امام غائب است دیگر هیچ گونه فایده و ثمره ای برای امت اسلام و مردم ندارد، بلکه مردم را تحت نفوذ شخصیتی خود می گیرد و آثار و برکات فراوان را بر آنها دارد.

ظهور امام زمان علیه السلام تابع شرایطی از جمله قابلیت مردم برای پذیرش است. همان طور که مردم با کشتن یازده امام باعث غیبت آن حضرت شدند برای ظهور نیز باید قابلیت و اشتیاق را در خودشان ایجاد نمایند، تا حضرت ظهور نماید.

برخی از احکام به دلیل وجود مانع یا فراهم نبودن شرائط در دوران غیبت، اجرای آن تا زمان ظهور به تاخیر می‌افتد.

دقت و تأمل در صفات امام زمان «ارواحنا له الفداء» ما را با شئون مختلف آن بزرگوار آشنا می نماید و فرهنگ ظهور را در دل ها زنده نگه می دارند.