درست است که حضرت ابراهیم(علیه السلام)، خلیل الله شد، امّا ما هم می‌توانیم با خالق خود دوستی کنیم.
دو ویژگی ماه مبارک رمضان، جلوه ویژه‌ای دارد. اوّل اینکه، با روزه گرفتن، همه به یاد ارزش إطعام، به خصوص به نیازمندان می‌افتند؛ و دوم اینکه، به خاطر معنویّتی که در سراسر این ماه عزیز است، فرصت ویژه‌ای برای عبادت شبانه و نماز شب به وجود می‌آید و استفاده از این دو فرصت، باعث تقویت عشق به خدای متعال در نهاد انسان می‌شود. جابربن عبدالله انصارى مى گويد: از رسول خدا(صلّي الله عليه و آله) شنيدم كه مى‌فرمود: «مَا اتَّخَذَّ اللّهُ اِبْراهِيمَ خَليلاً اِلاّ لاِِطْعامِهِ الطَّعامَ، وَصَلاْتِهِ بِاللَّيْلِ وَالنَّاسُ نِيامٌ؛ خداوند متعال، ابراهيم(عليه السلام) را جز به خاطر دو كار دوست و خليل خود انتخاب نكرد: طعام دادنش و نماز شب خواندش هنگامى كه مردم خوابند.» (علل الشرائع، ج1، ص35) بنابراین؛ ماه مبارک رمضان، بهترین فرصت برای تقویت دوستی و پیوند با خداوند مهربان است.
پی‌نوشت
ابن بابويه، محمد بن على، علل الشرائع - قم، چاپ: اول، 1385ش / 1966م.